Van de uitgeverij ontving ik vanmiddag een mooi kerstpresentje. Een doosje met nieuwe exemplaren van het boek 'De Langeleegte huilt' tweede druk! Hier ben ik bijzonder trots op en ik bedank alle lezers tot dusver...!

Op 3 december 2018 haalde ik met Henk de Haan herinneringen op aan glorieuze tijden van weleer. Toen er aan De Langeleegte op het hoogste niveau gevoetbald werd. En De Haan daar op zijn geheel eigen manier zijn bijdrage aan leverde. Trots kon ik de mannetjesputter van toen melden dat het boek 'De Langeleegte huilt' aan een tweede druk toe is! Maar wat doet het shirt van de voormalige Italiaanse goalgetter Alessandro Altobelli over de schouder van deze bekende Groninger? Dinsdagavond 4 december j.l. is het antwoord hierop in een documentaire op Fox Sports gegeven. Dit verhaal krijgt overigens een verrassende wending. Blijft u het sportnieuws maar op de voet volgen.

Zoekt u trouwens nog een mooi cadeau voor de komende feestdagen? Dan is het boek 'De Langeleegte huilt' met prachtige voetbalverhalen zeker een aanrader…

Deze maand deel 3 van het verhaal van Afinus de Vries over de penalty’s van Jaap Woltjes, een historisch uitnodigingskaartje, een discutabele ingooi, een ingetrokken boeking en meer.

Uitnodigingskaartjes en een discutabele ingooi

‘Als jongetje van tien werd ik al lid van voetbalclub Veendam. Ja, het was ten tijde van de oorlog. Ik moet ergens nog dat lidmaatschapskaartje hebben liggen. Gerenommeerde voetballers speelden destijds in het eerste, zoals de broers Jaap en Immo Woltjes. Ik kan me herinneren dat ik achter het doel stond te kijken naar hoe Jaap bijvoorbeeld de penalty’s nam. Het maakte een enorme indruk op me. De schijnbeweging die hij maakte kan ik bij wijze van spreken nu nog nadoen. Steevast ging de bal dan naar een vaste hoek. Daar leerde ik veel van. Als kind wilde je dat natuurlijk ook. Ik begon als jeugdspelertje in de voorhoede. Hoewel ik rechts was, startte ik als linksbuiten. Moorlag en Snijder zijn een paar namen uit de jeugd die ik me kan herinneren. Ze zeiden dat ik talentvol was. Daarom kwam ik als 16-jarige al in het eerste elftal. Ik was net begonnen als lasser op de scheepswerf toen ik eind jaren veertig in de hoofdmacht kwam te spelen. Van betaald voetbal was toen nog geen sprake. Het begin daarvan weet ik nog heel goed.

De wedstrijd op 14 november 1954 in de afgebroken competitie tegen DOS in Utrecht bijvoorbeeld. Samen met Thomas Drenth speelde ik toen in de voorste linie en Drenth scoorde drie keer. We wonnen meen ik met 2-3 en liepen na afloop gemoedelijk samen met onze tegenstanders – dat kon toen nog – het veld af. Ze feliciteerden ons met de overwinning en zij werden kampioen. Wij eindigden ergens in de middenmoot. Hoewel ik die eerste wedstrijd in het betaald voetbal in Breda niet meedeed, was ik er wel bij aanwezig. Het kaartje daarvan heb ik hier ergens liggen.’ Vervolgens wordt er druk gezocht naar het uitnodigingskaartje van de technische commissie. Iedere speler die geselecteerd werd voor een wedstrijd van het vlaggenschip, kreeg persoonlijk een kaartje thuisgestuurd. ‘Ik was denk ik voor die wedstrijd tegen NAC reserve. Misschien was ik ook wel geblesseerd. Ik weet het niet meer.

De volgende wedstrijd tegen Leeuwarden op 5 december in Veendam (3-5) was ik er wel bij. Dat heug ik me nog wel. Hoewel ik niet echt een heel fors postuur had, was ik wel fel in de duels. Ik zat er bij wijze van spreken bovenop. Ik werd in die wedstrijd door de scheidsrechter vermaand. Kreeg een officiële waarschuwing. Later werd deze weer ingetrokken. Het ging om een discutabele ingooi. De leidsman dacht dat ik hem had uitgelachen. Maar dat was niet zo. Ik heb altijd een glimlach op m’n gezicht. Die man in het zwart had dat verkeerd geïnterpreteerd. In de rust waren ze bij hem geweest en tegen hem gezegd dat hij mij geen officiële waarschuwing kon geven.’ Nu schaterlachend: ‘Die man lacht altijd zeiden ze tegen hem.’ Iets ernstiger: ‘Het was de enige officiële boeking in mijn hele carrière. Gelukkig dat deze weer werd ingetrokken.’ De Vries kwam in dertien seizoenen tot 324 officiële wedstrijden waarin hij 33 keer de roos trof. Op 10 oktober 1965 werd hij zelfs gehuldigd voor z’n 400ste wedstrijd. Maar dat was inclusief de amateurperiode.

Afinus de Vries: ‘Alle selectiespelers kregen voor de wedstrijd een uitnodigingskaartje thuisgestuurd. Op 10 november werd het kaartje voor de wedstrijd tegen DOS op de bus gedaan.’

Volgende maand deel 4 van het verhaal van Afinus de Vries over meer trainen, kopgalgen, de gouden driehoek, de keuze van de bondscoach, Pietje de Koe en meer.

Het krachtsverschil aan De Langeleegte tussen beide rivalen was miniem op zondagmiddag 18 november. Vooral in de eerste helft was het topduel in Klasse 3 B het aanzien meer dan waard. De geelzwarten bogen een ongelukkig en vroeg verkregen 0-1 achterstand, met bij vlagen uitstekend spel, via wonderschone treffers van Kolder en Langeland om in een op dat moment verdiende voorsprong. Helaas kon Veendam 1894 dit voordeel niet vasthouden. Peter Feiken zag vanuit de radiokamer, met de slotfase in aantocht, dat het aan de kant van de Veendammers langzaam wat moeizamer ging. Het veld werd te lang en de linies kwamen te ver uit elkaar te liggen. Peter verwoordde het als volgt en beet op zijn lip: 'Annen voetbalt op dit moment ook nét even wat makkelijker. Het is wachten op een doelpunt.' Vanuit Veendammer oogpunt was het een sneu bestek dat de winnende van Annen vijf minuten voor tijd werd gemaakt. De Drenten pakten daarmee de eerste periodetitel en liepen als koploper drie punten uit op achtervolger Veendam 1894. Jammer van het resultaat voor de Langeleegte-boys. Maar iedereen heeft vanmiddag kunnen zien dat trainer Boufarra een prima ploeg heeft waar heel veel muziek en rek in zit. 'Rustig doorbouwen maar,' zei ik tegen Peter.

1 / 4

2 / 4

3 / 4

4 / 4

❮ ❯

Op de grens van zomer- naar wintertijd betraden op 27 oktober 2018 22 voetbalacteurs de kunstgras-arena van Veendam 1894. Er ontspon zich een boeiend schouwspel op deze kille zaterdagavond. Naast een bloedrode maan spreidde het kunstlicht zich over dit vroege topduel in de derde klasse B. Verwachtingsvol omzoomden belangstellenden uit zowel Veendam als Gieten het strijdperk. Koude voeten, een frisse neus maar een biertje onder handbereik. Een sigaarrokende en ijsberende supporter uit Gieten zei in de rust blij te zijn met z’n rokertje: ‘Blijft in ieder geval m’n neus nog een beetje warm.’ De aanwezigen bij deze ontmoeting op dit ongewone tijdstip beleefden geen verloren avond. Integendeel. Van beide kanten werd er met een hartverwarmende inzet gestreden en het bleef tot het laatste moment spannend. Door een 3-2 overwinning op naaste concurrent Gieten verstevigde Veendam 1894 voorlopig de koppositie. Veendamtrainer Boufarra zag in late avondschemering dat het goed zat met z’n ploeg...