Februari 2019

30-01-2019

Deze maand deel 5 van het verhaal van Afinus de Vries over loepzuivere passes, een populaire Duitser, een winters poolvosje, een vrijwillige vlaggenist, een bekogelde bus en meer.

Loepzuiver

‘Wie me vooral zijn bijgebleven? Uit mijn amateurtijd is dat Immo Woltjes. Deze ging met een corner altijd mee naar voren. Dan moest ik altijd, als relatief klein persoon, zijn plaats als laatste man overnemen. Dan scoorde ik weleens uit een afvallende bal. Hendrik Hof kon zo ongelooflijk hard schieten, maar ook loepzuiver. Ik speelde dan rechtsbinnen en hij rechtsbuiten. Met een tussendoor passje kon ik hem bereiken. Over de hele kon Hendrik de bal als een voorzet verplaatsen naar de andere kant. En bij wijze van spreken op de stropdas van een Onno de Jong leggen. Sietse de Jong had altijd een zakdoekje in de mond. Hij kon goed voetballen en was een terriër. Jakob van Essen, Bé Kuiper, Piet Jager en Rikkert La Crois. Deze laatste was midvoor en kon ontiegelijk goed koppen. Hij hing bij wijze van spreken een tijdje stil in de lucht. Daar trainden we speciaal op. Met voorzetten en vrije trappen speculeerden we op de kopkracht van La Crois. Vaak kopte hij raak. Henk Meuken – later Mertens – was ook een goeie jongen om mee te werken. Prima speler en iemand die zich kon vastbijten in een tegenstander. Over het algemeen had ik goede voetballers om me heen en ook leuke jongens om mee om te gaan. Ja, ik heb ook met Frans de Munck gevoetbald. Een fijne vent die overal en nergens ‘nichten’ had wonen. Ja, ja!’ Hardop lachend: ‘Met andere woorden: hij had overal z’n scharreltjes. Hij nam we wel eens mee in de auto naar Groningen. We voetbalden daar tegen Bremen, meen ik me te herinneren. Omdat ik de volgende ochtend weer aan het werk moest, vroeg ik of hij me eerst weer naar huis wilde brengen. Dat deed ‘ie hoor. Maar daarna ging hijzelf nog op stap. Feestvieren. Het was een aardige kerel. Ik kon goed met hem en zijn vrouw opschieten. Ze kon het Gronings niet verstaan, maar vond het goed dat we het tegen haar spraken. Ja, en Willy Wilbers was in Veendam een populaire voetballer. De Duitse mentaliteit van nooit opgeven, hè.’

Het winterse poolvosje, een vrijwillige vlaggenist en een bekogelde bus

‘Of er tijdens die dertien seizoenen betaald voetbal bij Veendam me wedstrijden zijn bijgebleven?’

Als eerste schiet hem de wedstrijd op 19 januari 1958 in Veendam tegen Zwolsche Boys te binnen. Het was een sneeuwwedstrijd en Afinus maakte daarin vier doelpunten. Tenminste, zo staat het in de statistieken. ‘Ze noemden me na deze bizarre confrontatie ‘het poolvosje’. Zo stond het een dag later ook in de krant. We wonnen deze wedstrijd met 8-0 waarin ik wel 5 of 6 keer trefzeker was. Het hele veld was bedekt met een behoorlijke laag sneeuw. Alleen de lijnen waren sneeuwvrij gemaakt. Het klopt dat de bal nauwelijks wilde rollen, maar ik kon er deze middag alles mee doen. De tegenstanders waren helemaal de kluts kwijt. Of ik in die zin vaker in de sneeuw had moeten voetballen?’ Jongensachtig grinnikend vervolgd hij: ‘Nou ja, we trainden vaker in de sneeuw. De trainingsvelden hier in Veendam werden in die zin niet schoongemaakt. We konden goed met de lastige weersituaties omgaan. We moesten ook wel. Een winterstop was er niet. Als bijvoorbeeld nieuwjaarsdag op een zondag viel, werd er gewoon gevoetbald. En er waren toen strenge winters bij.’ Het zou de grootste overwinning in de clubhistorie betekenen. Uiteindelijk is er maar een vijftal spelers in geslaagd in één wedstrijd vier doelpunten te maken. Het waren Joop Molendijk, Rudolf Metz, Martin Reynders, Marnix Kolder en dus Afinus de Vries onder genoemde winterse omstandigheden.

‘Of ik me die wedstrijd in Venlo tegen FC VVV nog kan herinneren? Ja, ja, ja.’ Er gebeurde die middag op 3 september 1966 iets opmerkelijks. ‘Ik stond niet in de basis en zou als reserve plaatsnemen op de bank. Maar de scheidsrechter van dienst wilde die middag niet langer wachten op zijn grensrechters en wees van beide teams een vlaggenist aan. Het was een uniek moment in het betaald voetbal dat ik als reservespeler van Veendam de vlag ter hand nam. Bij mijn weten is dat later ook nooit weer gebeurd.’

Daarna mengt mevrouw De Vries zich in het gesprek. ‘Weet je nog wel toen we een keer in bus zaten en bekogeld werden met van alles en nog wat? Ze waren ook kwaad op jou.’ ‘Jazeker!’ reageert manlief. ‘Het was na een ontmoeting in en tegen Leeuwarden. Dat waren altijd wedstrijden op het scherpst van de snede. Friezen en Groningers, hè. Ja, ook in Veendam hoor. Maar die speler daar in Leeuwarden, Appie Bakker, was des duivels op me.’ Zijn vrouw vult aan. ‘Jij stond toen achterin en hij kon je niet voorbij komen. Iedere keer kwam hij je weer tegen. Hij werd helemaal gek. Vloog als een stier van de ene naar de andere kant. En werd op z’n Gronings gezegd almaar ‘grammieteger’. Uiteindelijk sloeg dat over naar de hele ploeg en de toeschouwers. Afinus had het gedaan. Vandaar dat de spelersbus bij het vertrek belaagd werd door de Friese supporters. Ze konden niet verkroppen dat die Veendammers er met de winst vandoor gingen.’ Afinus lachend: ‘Ach, dat zijn leuke herinneringen.’

Spelers gaan op de schouders van supporters

Spelers gaan op de schouders van supporters nadat ze zich in 1962, als enige noordelijke vereniging ten koste van Eindhoven (2-1 winst), wisten te handhaven in de eerste divisie.

De foto stond in De Noord-Ooster van maandag 4 juni 1962.

Hier breken we het verhaal van Afinus de Vries af. Toch nieuwsgierig naar het vervolg? Zoals u wellicht al ergens heeft kunnen lezen, ben ik mij aan het oriënteren op een vervolg van De Langeleegte huilt. Hiervoor heb ik inmiddels al de nodige gesprekken gehad en nog op de rol staan. Mocht in de toekomst dit tweede deel er komen, dan zal daarin het volledige verhaal van Afinus de Vries te lezen zijn. Verschijnt er om wat voor reden geen vervolgboek, dan zal het restant van het verhaal alsnog op deze website geplaatst worden.

Volgende maand kunt u op deze website het eerste deel lezen van het verhaal van Ferdi Görgülü. Hij is de grote man achter het succes van Voetbalacademie Parkstad. Zijn broer en compagnon, Ferhat, heeft een SC Veendamverleden. Over een informatieve website, de ontstaansgeschiedenis en meer.