Veendam 1894 leverde vanmiddag op het zonovergoten Sportpark De Groenenberg in Glimmen een puike prestatie tegen Peize. Het won de nacompetitiefinale op het neutrale terrein van de Groningse voetbalvereniging met 4-2. Daarmee verzekerden de Veendammers zich van het zo felbegeerde ticket voor een niveau hoger. Zeker in het jubileumjaar – 125 jaar - van de voetbalclub is deze promotie een mooie opsteker. De talrijk meegereisde fans uit beide plaatsen zorgden voor een echte finalesfeer. Een kleine duizend toeschouwers omzoomden het prima bespeelbare veld.

De ploeg van coach Jouad Boufarra sloeg al in het eerste bedrijf genadeloos toe. Eerst was het in de 17e minuut Joost Wolthuis die door een bekeken steekbal van Marnix Kolder alleen op de Peizer-doelman af kon gaan en zeer beheerst raak knalde. Twee minuten later was het na een uitstekende aanval over de rechterkant uitblinker Serhat Yilmaz die koel afrondde. Deze rechtsback speelde de wedstrijd van zijn leven en denderde onvermoeibaar als de Veendammer Denzel Dumfries van voor naar achter. Zowel verdedigend als aanvallend stond hij z’n mannetje. Op slag van rust leken de geelzwarten de wedstrijd al te beslissen. Veendam kreeg een strafschop na een overduidelijke handsbal. Marnix Kolder trapte vanaf de elfmeterstip onberispelijk raak. De leidsman floot daarna de 22 acteurs naar de kleedkamers. Uw verslaggever werd tijdens de onderbreking - erg attent - getrakteerd op een flesje water. De 3-0 bij rust leek op een soort Vorentscheidung. Daar dachten de voetballers van VV Peize na de thee toch anders over. Ze namen de regie over en maakten in de 63e minuut de aansluitingstreffer via Joppe van Leeuwen. Heel even geloofde Peize er weer in, maar zes minuten later bracht Winston de Jonge namens Veendam 1894 de marge, via een prima schuiver, weer terug op drie. De echte kenners dachten trouwens dat hij dat uit buitenspelpositie deed. De neutrale assistent-scheidsrechter oordeelde anders.

Daarna golfde het spel op en neer, waarbij zich voor het doel van Veendamkeeper Indy de Ruiter het meeste gevaar afspeelde. Het leverde in de 88e minuut de 4-2 op. David Kruizenga was namens VV Peize doeltreffend. Bij beide teams was echter in de slotfase het beste er wel af. Enkele spelers liepen na een lang seizoen op hun tandvlees. Aanvoerder Marnix Kolder sprak na afloop zelfs van een zware wedstrijd. Na het bevrijdende eindsignaal was het feest in het Veendammer kamp en getreurd werd er aan Peizer zijde. Zij zullen een stapje terug moeten doen naar de derde klasse.

Iedereen is nieuwsgierig hoe de jeugdige selectie van succestrainer Jouad Boufarra van Veendam 1894 zich in de tweede klasse zal manifesteren. Volgens de vele deskundigen heeft deze jonge selectie veel groeipotentie. We zijn benieuwd en laten ons graag verrassen.

In gesprek met Henk van Calker, technisch coördinator van de meisjes- en vrouwenafdeling bij Veendam 1894.

Een zaterdagmorgen meelopen met de gepassioneerde Van Calker bevestigt het landelijke beeld ten aanzien van het meisjes- en vrouwenvoetbal. Het wordt (eindelijk) uiterst serieus genomen. Ook binnen voetbalvereniging Veendam 1894 is deze tak beslist geen stiefkindje. Integendeel. ‘We willen op termijn het Oranje Nassau van deze regio zijn,’ aldus de strijdvaardige voetbalduizendpoot. ‘We streven ernaar om over een paar jaar op hoog niveau te acteren. Veel hoger dan de derde klas waarin we nu met het eerste vrouwenteam uitkomen.’ Wie is deze ambitieuze aanjager van het meisjes- en vrouwenvoetbal bij Veendam 1894 en wat drijft hem?

Geen doorsnee zaterdagochtend

‘Het was geen doorsnee zaterdagochtend hoor.’ Mijn gesprekspartner werd al vroeg geconfronteerd met enkele complexe beleids- en regelzaken en behoorde tussendoor ook ‘gewoon’ even de coaching te doen van vrouwen 2 en 1. ‘Ik streef altijd naar een perfecte voorbereiding, maar daar was nu niet echt sprake van,’ blikt de 53-jarige coördinator terug. Van Calker, in het dagelijkse leven medewerker bij waterschap Hunze en Aa’s, zegt het met spijt in zijn stem.

‘Mijn beide kinderen voetballen hier ook bij Veendam 1894. Onze zoon bij de JO-19 en onze dochter bij de vrouwen. Ikzelf voetbalde tot m’n twintigste bij Veendam op het veld en daarna nog lange tijd in de zaal. Totdat onze zoon ging voetballen en ik eerst trainer en daarna leider werd. Mijn oefenstof kreeg en krijg ik nog steeds van mijn kameraad Evert-Jan Nienhuis, een echte TC-1-man. Verder haal ik mijn oefeningen uit boeken die ik thuis heb. Ik compenseer zodoende het gemis van een gedegen trainersopleiding.’

‘Wil jíj ons niet trainen?’

‘Hoe ik bij het vrouwenvoetbal terechtkwam? Onze dochter ging altijd mee naar het voetballen. Totdat ze zelf wilde spelen. Ik geloof dat het een jaar of tien geleden is. Toen kreeg onder leiding van Bert Spaan en Sievert Uneken het meisjesvoetbal langzaamaan gestalte. Dirk Mos en Bert Spaan deden vervolgens de voortzetting. De fanatieke begeleiding resulteerde in een aantal prijzen. Ze voetbalden altijd in de hoogste klassen van toen nog beperkte meisjescompetities. Maar we waren toonaangevend en trokken uit de hele regio meiden naar Veendam. Het eerste begin met de ME-1 verliep echter vrij stroef. Er werd veel en soms dik verloren en het was allemaal nogal vrijblijvend. Totdat de meiden zeiden dat ze beter wilden worden. Er kwam weliswaar een betere trainer maar het bleef een beetje vrijheid blijheid. Op een gegeven moment vroeg mijn dochter: ‘Wil jíj ons niet gaan trainen?’ Tja, waarom wél bij mijn zoon en niet bij mijn dochter. Dat kon ik niet uitleggen. Zo ben ik erin gestapt. Kijk, ik wil het wel goed doen. In overleg met Markus Slor (trainer MO-15) was het te regelen omdat ik met mijn werk ook storingsdiensten moet draaien. Vanaf dat moment, een jaar of zes geleden, werd het presteren met plezier. Je zag over de hele linie vooruitgang.’

De meiden doen er alles aan om beter te worden

‘Hoewel ik voetbal eerst een mannensport vond, zijn mijn ogen bij het trainen van de vrouwen opengegaan. Ik kan het namelijk vergelijken. Meisjes en vrouwen zijn over het algemeen gedisciplineerder, leergieriger en veel meer gefocust op hun eigen ontwikkeling en het voetbal, dan het mannelijke geslacht. Jongens denken alles al te weten en gaan sneller ouwehoeren. Nee, dan de meiden. Ze zijn er altijd en doen er alles aan om beter te worden.’ Wat is er dan waar aan de bewering dat het trainen en coachen van vrouwenteams moeilijker is dan van een groep mannen. Merkt Van Calker iets van meidenvenijn of onderlinge fricties. Dat het lastig zou zijn dit te managen. ‘Nee, hier merk ik niets van. Kijk, je conformeert je aan het groepsproces.’

Presteren op hoog niveau

‘We zijn begonnen op nul, staan nu hier en willen daar naartoe. Daarin ben ik duidelijk. Een jaar of drie geleden verloren we heel goede speelsters aan Oranje Nassau. Dat is dé club in het noorden als het gaat om hoog niveau vrouwenvoetbal. Ze komen ook hier scouten. Zo van: wil je bij ons komen voetballen? Studeer je al in de Stad? Dus andere verenigingen vissen ook in onze vijver. Terwijl wij ze opleiden. We hebben hierop ingespeeld door in onze meerjarenbeleidsplan een duidelijke doelstelling te formuleren. Dat we over vijf jaar op hoog (A-categorie derde klas) niveau presteren. Niet meer op bijveldjes voetballen maar voor vol worden aangezien. Het Oranje Nassau van het noordoosten. Damesvoetbal op kwalitatief hoog niveau. Vanzelfsprekend willen andere verenigingen dit ook, maar Veendam heeft veel te bieden. Op termijn willen we iemand met trainerspapieren aanstellen. Als je tweede klas gaat spelen moet dat van de KNVB sowieso. Mijn taak was om zover te komen, aan anderen is het straks om dit verder uit te bouwen.’

Deze maand deel 4 en tevens het laatste gedeelte van het verhaal van Ferdi Görgülü over smartgoals, de voetbaltoekomst, het nieuwe sportpark De Langeleegte en meer.

Smartgoals

De oefenstof die gehanteerd wordt bij de voetbalacademie is gebaseerd op onderbouwde inzichten omtrent voetbaltrainingen. De methode Wiel Coerver is al genoemd, maar ook van de visie van René Meulensteen, die zijn sporen in het topvoetbal heeft verdiend, wordt gebruikt gemaakt. Een mooi voorbeeld daarvan is het gebruik van ‘smartgoals’. Hierbij wordt de reactiesnelheid, de handelingssnelheid, de samenwerking en het over de bal heen leren kijken, vergroot.

‘Vanzelfsprekend proberen we de kinderen die hier bij ons trainen zo veel mogelijk te volgen bij hun club. Alleen is dat gezien de beschikbare tijd bijna niet te realiseren. Natuurlijk geeft het veel voldoening als jongens of meisjes doorstromen naar eerste elftallen of geselecteerd worden bij BVO’s. Vorig jaar bijvoorbeeld werd een talentje van onze voetbalschool geselecteerd voor FC Groningen. Zijn vader bedankte ons voor onze inbreng. Zijn zoon was gegroeid bij ons. Zijn zelfvertrouwen was toegenomen. Hij durfde meer en eiste zelfs ballen op. Hier was ik natuurlijk heel blij mee.’

Voetbaltoekomst

Hoe ziet Ferdi Gorgülü de voetbaltoekomst? Het zou toch goed moeten komen met alle uitstekende jeugdopleidingen die er in Nederland zijn? ‘Ja, dat zou je wel denken.’ Maar hoe kan het dan dat we internationaal zo achterop raken? ‘Laatst sprak ik een trainer met veel ervaring in het betaald voetbal. Die zei dat hij vroeger mentaal sterk moest worden. Terwijl tegenwoordig om het minste of geringste tegengas, er meteen ouders bij je staan. Je mag blijkbaar niet streng meer zijn. Als je nu ergens een spelertje op aanspreekt, is deze snel gekwetst. Vroeger gingen ze ook wel eens huilend naar huis, maar stonden ze de volgende keer dubbel zo sterk weer op het trainingsveld. Een kwestie van mentaliteit. Kijk, er zijn nu ook veel frivole voetballertjes, maar op een gegeven moment wordt er ook iets anders gevraagd. Wat betreft balvaardigheid en behendigheid hebben we beslist niet de minste spelers van de wereld. Maar ja, ze moeten wel de bereidheid hebben om te luisteren naar hun verbeterpunten. Die moet je weten, zodat je er aan kunt werken. Natuurlijk behoor je ook te benoemen wat al goed gaat. Echter, als een speler er niet mee kan omgaan dat een trainer een keer boos op hem wordt, dan gaat ‘ie het niet redden.’ Of we het in Nederland daar hebben laten liggen? In vergelijking met tien, vijftien jaar geleden zijn alle eerste-elftalspelers er technisch op vooruit gegaan. Maar als het gaat om felheid en mentaliteit doen we het nu niet goed. Waar zijn bijvoorbeeld de Jan Woutersen gebleven? Dat soort types mis je tegenwoordig. In een elftal heb je dergelijke jongens nodig.’

Het nieuwe sportpark De Langeleegte

‘Of het met het voetbal in Veendam ooit nog weer goedkomt? Vorig jaar hebben ze het in de nacompetitie niet gered voor promotie naar de tweede klas. Volgens mij hebben ze een prima lichting en zal het uiteindelijk een keer goedkomen. Maar ik weet niet hoe lang dit gaat duren. Er moeten stappen gemaakt worden. Niet alle jeugdteams spelen op divisieniveau. Wat wel het streven is. Onmiskenbaar is er voldoende potentieel. Ik heb enorm veel respect voor alle vrijwilligers in de jeugdopleiding. Maar zij moeten ook ondersteuning krijgen. Kijk, iedere club wil graag gekwalificeerde jeugdtrainers. Liefst iemand met een TC-1 of TC-2. Dat moet echter wel haalbaar én betaalbaar zijn. Want waar haal je ze vandaan? Op dit moment is dat gewoon niet te realiseren. Eigenlijk zou je een groep sponsoren moeten hebben die dit voor je regelt. Hoe je het wendt of keert, het valt of staat met sponsoren. Bij de voetbalschool hier kunnen we iedereen in mooie tenues steken dankzij de sponsor. Dan krijg je een professionele uitstraling. Sponsoren brengen geld in, waarmee je als club bijvoorbeeld goede trainers kan bekostigen. Hoewel het vlaggenschip, het eerste elftal, voor een club het gezicht naar buiten is, is en blijft de jeugdopleiding de basis. Wat zou het toch mooi zijn als Veendam ooit weer eens op hoog amateurniveau gaat spelen.’ De uitstraling met de realisatie van het nieuwe sportpark is er. In een mooi stadion voetballen aan de legendarische Langeleegte. Daar moet je als jeugd toch van dromen? Ferdi: ‘Het moet hier weer gaan leven. Dat de jeugd weer op de velden te vinden is. Ik ben er trots op dat we dát met onze voetbalacademie in ieder geval bereikt hebben. Het is mooi wat we hier tot nu toe hebben neergezet.’

Later deze maand ook het eerste deel van het verhaal van Henk van Calker over het vrouwen- en meisjesvoetbal in Veendam. Dit in verband met het feit dat in deze maanden juni en juli 2019 in Frankrijk het WK voor vrouwen plaatsvindt. Onze Oranje Leeuwinnen doen hier voor de tweede keer aan mee.