De komende maanden volgt het verhaal van Joop Gall, zoals dat gepubliceerd is in mijn laatste boek De Langeleegte huilt. Zoals de oplettende lezer wellicht heeft meegekregen, ben ik mij aan het oriënteren op een vervolg van dit verhalenboek over profvoetbalclub Veendam. Om alvast een beetje in de stemming te komen, wil ik graag in aanloop naar het eventuele volgende deel op deze website een door de lezers als best ervaren interviews uit het eerder genoemde boek met iedereen delen. Oud-profvoetballer Joop Gall was onlangs nog een paar keer in het nieuws omdat hij tijdens het uitbreken van de coronapandemie werkzaam was in de Chinese stad Zhengzhou als trainer bij de voetbalacademie. Hij keerde terug naar Nederland, maar is inmiddels weer in China waar hij bij de voetbalschool als trainer op veld staat.

Omdat in Nederland de sport en in het bijzonder het voetbal op een uiterst laag pitje staat, zoeken sportredacties naar alternatieven. Kortgeleden schreef het Dagblad van het Noorden bijvoorbeeld over de uitverkiezing van de beste spelers plus trainer aller tijden van FC Groningen en FC Emmen. Helaas niet over SC/BV Veendam. Maar Joop Gall werd in het beste elftal aller tijden van FC Groningen gekozen als linksback. Een eervolle waardering voor de oud-speler en trainer van BV Veendam. Het interview met Joop Gall vond plaats in mei 2017.

Mexicaanse schotel

Ik ken Joop Gall uit de tijd dat onze zoons samen in de D-1 van Veendam 1894 voetbalden. In seizoen 2006-2007 was de geboren Hoogezandster al trainer van de BV Veendam. Hij bekeek op zaterdagmorgen geregeld wedstrijden van een prima stel jeugdige voetbaltalentjes, waaronder dus ook onze jongens. Ik schreef destijds de wedstrijdverslagen en Gall voelde zich er beslist niet te groot voor om van tijd tot tijd de vlag ter hand te nemen. Samen met twee andere vaders streed hij om de eer van beste grensrechter. De in Groningen opgegroeide Gall volgde belangstellend de ontwikkeling van zoonlief Jeremy. Daarbij volgde ik vanaf een afstandje de trainersontwikkeling van Joop Gall bij de BV. Míjn club, ónze club. Als oud-speler én trainer van betaald voetbalclub Veendam was Gall daarom snel bereid tot een interview voor dit boek.

Even voor de afgesproken tijd, om twee uur, parkeer ik op de tweede dag in mei mijn fiets bij de familie Gall op de oprit. Net op het moment als ik naar de voordeur wil lopen van de vrijstaande woning in de nieuwbouwwijk van Muntendam, komt de gastheer me buiten al tegemoet met op zijn arm een klein blaffend keffertje. ‘Hij bijt niet hoor,’ vertrouwt hij me toe en nodigt me gastvrij uit mee naar binnen. Een soortgenootje drentelt wat om me heen. ‘Even aanhalen en het is goed,’ aldus de op dat moment interim-trainer van tweede divisionist Spakenburg. De Muntendammer gaat me druk pratend voor naar de keuken waar enkele gestapelde pannen op het fornuis wachten op de vaat. Het ruikt er heerlijk. ‘Ik heb een Mexicaanse schotel in de oven staan. Koken is zeg maar een hobby van me geworden. Dan heeft de familie voor vanavond te eten. Ik moet tussen vier en half vijf in de auto zitten naar Spakenburg.’ Het mini-hondje is inmiddels gekalmeerd en samen met zijn rasgenootje naar een andere ruimte gedirigeerd. We installeren ons aan de zwartgelakte eethoektafel terwijl de oven zijn werk doet.

Soms hebben mensen een zetje nodig om iets te vertellen. Nou, Joop Gall niet. Hij die kortgeleden nog een trainersavontuur bij het Oekraïense FC Stal meemaakte, opent voortvarend en is deze middag niet meer te stoppen. Gall in topvorm, met het hart op de tong. Open, betrokken en gepassioneerd gaat hij deze middag zijn spelers- en trainersloopbaan in Veendam langs. Zeg maar het wel en wee aan De Langeleegte. Hij maakt er, met hier en daar een zijsprongetje, een boeiend betoog van en kan er zo een avondvullend programma van maken. Gall hierover: ‘Het blijkt uit ervaring dat mensen m’n verhaal wel interessant vinden. Ik ben het bezig voor te bereiden. Het zal een presentatie worden waarbij mijn carrière in vogelvlucht voorbijkomt, waarbij de vragen ‘wie ben ik en wat heb ik gedaan?’ centraal staan. Vanzelfsprekend doorspekt met de nodige voetbalhumor en ondersteund door in de loop der jaren verzameld beeldmateriaal.’ Gall is degene die als trainer de meeste wedstrijden voor de Veenkoloniale profclub op de bank heeft gezeten. Hij coachte in zes seizoenen 223 keer de geelzwarten. ‘Inderdaad, ik heb drie keer mijn contract verlengd.' Mijn gesprekspartner veert op als de oven een piepsignaal geeft. ‘Sorry hoor, even de schotel eruit halen,’ en gaat op zoek naar de ovenwanten. Ondertussen wisselen we wetenswaardigheden uit ten aanzien van de kinderen. Daarna hervatten we het gesprek.

Volgende maand deel 2 van het verhaal van Joop Gall uit het boek De Langeleegte huilt. Over een arbeidersclub, pieken op het juiste moment, een gemiddelde voetballer, een transformatie, keihard werken en veel meer.