De komende maanden volgt het verhaal van Joop Gall, zoals dat gepubliceerd is in mijn laatste boek De Langeleegte huilt. Zoals de oplettende lezer wellicht heeft meegekregen, ben ik mij aan het oriënteren op een vervolg van dit verhalenboek over profvoetbalclub Veendam. Om alvast een beetje in de stemming te komen, wil ik graag in aanloop naar het eventuele volgende deel op deze website een door de lezers als best ervaren interviews uit het eerder genoemde boek met iedereen delen. Oud-profvoetballer Joop Gall was onlangs nog een paar keer in het nieuws omdat hij tijdens het uitbreken van de coronapandemie werkzaam was in de Chinese stad Zhengzhou als trainer bij de voetbalacademie. Hij keerde terug naar Nederland, maar is inmiddels weer in China waar hij bij de voetbalschool als trainer op het veld staat.

Omdat in Nederland de sport en in het bijzonder het voetbal op een uiterst laag pitje staat, zoeken sportredacties naar alternatieven. Kortgeleden schreef het Dagblad van het Noorden bijvoorbeeld over de uitverkiezing van de beste spelers plus trainer aller tijden van FC Groningen en FC Emmen. Helaas niet over SC/BV Veendam. Maar Joop Gall werd in het beste elftal aller tijden van FC Groningen gekozen als linksback. Een eervolle waardering voor de oud-speler en trainer van BV Veendam.

Het interview met Joop Gall vond plaats in mei 2017.

Deze maand deel 5 van het verhaal van Joop Gall uit het boek De Langeleegte huilt. Over klasbakken, alibilopen, het Bosman-arrest en meer.

Alibilopen

‘Welke medespelers me in het bijzonder zijn bijgebleven? In mijn jonge jaren waren dat de tactici en ervaren rotten als Karel Hiddink en Henk Veldmate. Spelers die een wedstrijd konden lezen. Dat is ook een fenomeen hoor. Wanneer ga je temporiseren? Hoe kan je anticiperen op een andere speelwijze van je tegenstander? Kijk, als trainer behoor je dat te zien. Het is fijn als een speler dat in het veld ook ziet. Karel Hiddink was hier veel mee bezig. Hij betichtte mij bijvoorbeeld van alibilopen.’ Ik vraag of dat hetzelfde is als schijn verdedigen. ‘Nee. Het is net doen alsof je hard werkt, maar je doet het niet. Het lijkt of je druk zet, maar het is het net niet. Dat zei hij tegen me in de nacompetitie. Ik voelde me hierdoor gekwetst. Want het was niet zo, maar in zijn ogen leek het zo. Ik dacht wel, dit overkomt me niet weer. Ik was tenslotte leergierig. Nu nog gebruik ik de term alibilopen. Harris Huizingh, nu nóg een boezemvriend van me, vond ik een klasbak. Waarom? In de breedste zin van het woord: als mens en als speler: zijn kopkracht ondanks zijn lengte, zijn techniek, zijn handelingssnelheid en de bal zat bij hem aan een touwtje. Hij was met zijn lengte kortom vrij compleet. Volgens mij kon hij naar Ajax. Was hij de duurste aankoop ooit van Veendam? Twee ton? Nou, niet in salaris hoor.

Wij hebben het Bosman-arrest niet meegemaakt. Daarna zijn spelers bij Veendam salarissen gaan verdienen waarvan mij de mond openviel. De Theo ten Caats en de Roy Hendriksens. Mijn eerste contract bedroeg 18.000 gulden bruto. Ik tekende deze bij Kris Koch op het benzinestation in Muntendam. Dat was exclusief premies, maar deze stelden niet zoveel voor. Volgens mij was het 50 gulden voor een punt en 100 gulden voor een overwinning. De daaropvolgende contracten behelsden 24.000 en 30.000 gulden bruto. Als ik na het Bosman-arrest betaald voetbal had gespeeld, had ik iedereen uitgelachen. Mijn verdiende geld destijds ging op aan het onderhouden van je gezin en het betalen van je vaste lasten. Ik heb er niets aan overgehouden. Het was geen vetpot.

Maar ik voetbalde met meer klasbakken, waarvan je op dat moment nog niet wist dat ze het zouden worden. Dat was in ontwikkeling. Wat wil je ook met twee promotiejaren? Ik vergelijk me in die zin meer met de Jan Wielinks en Jan Redmeijers. Modale spelers die veel tekortkwamen, maar door hun strijdlust uitgroeiden tot topspelers. Deze jongens spraken me meer aan dan de frêle, soepele vleugelspitsen die nog geen bloktackle wilden zetten.’

Volgende maand deel 6 van het verhaal van Joop Gall uit het boek De Langeleegte huilt. Over een wereldprestatie, gebroken ribben, een boze modus en meer.