Van de Parkstad naar de Havenstad vice versa

Even op de fiets naar Delfzijl? Ach, waarom niet? Vorige week pedaleerden we nog even (?) heen en terug naar Ten Boer. Bij aankomst in Veendam hadden we toen een slordige 74 km weggetrapt. Dus ja, waarom niet naar onze eigen Groninger havenstad? Op de laatste dag in augustus van het jaar 2024 was het redelijk aangenaam fietsweer. Weliswaar stond er een stevige bries vanuit het noordoosten maar de alom aanwezige koperen ploert vergoedde veel. De heenreis zouden we de frisse wind voornamelijk (schuin) tegen hebben. Op de terugtocht kregen we de bewegende lucht heerlijk in de rug. Tenminste? Als de windrichting hetzelfde zou blijven.

We moeten een beetje in beweging blijven, toch? De een doet het met ondersteuning de ander zonder. Ik verklap hierbij geen geheim, maar meestal blijf ik bij tegenwind lekker in het wiel bij vrouwlief. Op de heenweg kozen we voor de meest oostelijke aanvliegroute. Dus langs Wagenborgen. Nou, tegen de wind in over nauwelijks begaanbare fietspaden in het vrij open noordoostelijke Groninger landschap viel dit nog niet mee. Het jasje kon al vroeg uit. We hadden afgesproken dat ik tenminste één helft zou meepakken van de bekerwedstrijd NEC Delfzijl tegen Veendam 1894. Hoewel deze ontmoeting door de Veendammers meer werd beschouwd als een oefenpartij, was ik toch nieuwsgierig naar de uitvoering. Mijn wederhelft wilde in Delfzijl-centrum wel even rondneuzen. We spraken af dat we elkaar op het Sportpark Centrum in Delfzijl aan de Burgemeester Boeremalaan 3 tegen half vier weer zouden treffen voor de terugreis

De sportaccommodatie in Delfzijl is multifunctioneel. Een atletiekbaan rondom het hoofdveld bevordert de sfeer (helaas) niet. De grasmat is kurkdroog en daardoor hobbelig. De harde muziek uit de luidsprekers op de tribune aan de rand van de atletiekbaan doet een poging om een gezellig voetbalsfeertje op te wekken. Hoewel de vrijwilligers van de fusieclub NEC Delfzijl, in 2014 gingen v.v. Neptunia en v.v. Eems Boys samen, er alles aan doen om het de bezoekers naar de zin te maken, is het vanwege de accommodatie lastig om er een Engels aandoend sfeertje op te roepen. Als toeschouwers blijf je hoe dan ook op afstand. Ik ontmoet een oud-SC/BV Veendam-supporter uit Appingedam die ook even op z’n tweewieler is komen aanwaaien. Hij blijft het geelzwart uit Veendam nog altijd volgen. Het wedstrijdverslag laat ik achterwege (uitslag 2-0, na een 0-0 ruststand). Dit omdat we kort na rust al de terugtocht aanvaarden naar de Parkstad. Nu gaat het via de meer westelijke fietsroute langs Appingedam en Siddeburen. Niet alleen vanwege de rugwind is deze route langs bijvoorbeeld het Schildmeer een stuk aantrekkelijker en wat later zou blijken, ook nog een stukje korter.

De windrichting was gelukkig niet gedraaid. Onder een bijzonder aangenaam zonnetje zetten we koers naar Veendam. Tijdens een heerlijke fietstocht vroeg ik mij herhaaldelijk af hoe het het elftal van trainer Armand Mac Andrew in de tweede helft was vergaan. Midweeks hadden ze namelijk nog een knappe 3-2 oefenzege behaald op tweedeklasser Hoogezand. Een appje van teammanager Harm Hensens bracht duidelijkheid. Het is in die zin altijd nuttig om richting de eerste competitiewedstrijd op 21 september thuis aan De Langeleegte tegen HS’88 nog verbeterpunten te hebben. Dan gaat het immers echt om de knikkers! Stel voor dat je nu al top zou presteren? In die zin hadden mijn vrouw en ik wel een redelijke prestatie geleverd. Bij thuiskomst om exact 18:00 uur stond mijn fietscomputertje op 65 km. En die van mijn eega gaf bijna 70 kilometertjes aan. Waar dat verschil in zit? Dat mag u als zeer opmerkzame lezer zelf bedenken.

Veendam 1894 VR-1 imponeert tegen sc Heerenveen Beloften

Veendam 1894 leeft als nooit tevoren. Het bruist, zindert en gonst van de vele activiteiten op het mooiste sport- en leerpark van Noord-Nederland aan De Langeleegte. Op maandagavond 2 september 2024 was er al een voorbereidingswedstrijd te bewonderen tussen de talenten van Veendam 1894 JO-19 en BVO FC Emmen-JO-17. Helaas moest deze oefenmatch bij een voor de geelzwarten verdienstelijke stand van 0-0 kort na rust gestaakt worden vanwege onweer.

Op een zwoele nazomeravond van 3 september 2024 maakten de Veendammer vrouwen aan de eigen legendarische Langeleegte grote indruk tegen een oefentegenstander van formaat: Jong sc Heerenveen Vrouwen. Ja, u leest dit goed. De Friezinnen komen uit in de eerste divisie! De BVO met de mooie pompeblêdden op het schuingestreepte wit-blauwe shirt ging met het lichte schaamrood op de kaken de bus in na een moeizaam behaalde 1-2 zege op de vele klassen lager spelende Veenkoloniale vrouwen. De formatie van trainer/coach Vincent van Calker was dichtbij een daverende verrassing. Het bleef tot aan het eind toe een uiterst spannende confrontatie.

Kort voor aanvang van de oefenpartij bevraag ik trainer/coach Vincent van Calker over zijn verwachtingen ten aanzien van de aanstaande competitie als promovendus in de tweede klasse. En vanzelfsprekend over zijn ideeën met betrekking tot de interessante vriendschappelijke ontmoeting met de Heerenveense eerstedivisionist aan De Langeleegte. Vincent: ‘Deze wedstrijd hebben we in het begin van onze voorbereiding ergens in juni ingepland. Dit is onze stip aan de horizon. Hier hebben we naartoe gewerkt en geleefd. Om ze hier partij te kunnen bieden. Ja, om te kijken hoever we zijn. Ook voor onze vrouwen als een stok achter de deur en als speciale missie. Om te laten zien wat we op dit moment in huis hebben. Wat ik verwacht als kersverse tweedeklasser in de competitie? We komen straks op de mooiste sportparken. HHC, Gramsbergen en noem maar op. We hebben er in ieder geval heel veel zin in en gaan er vol voor. We gaan de keutel beslist niet intrekken. Een doelstelling? Zodra we de selectie hebben opgesplitst gaan we dat ter sprake brengen.’

Vincent: ‘Wat ik van vanavond verwacht? Zeker spelen we tegen een BVO die uitkomt in de eerste divisie. In dit geval is het een kwestie van ‘wie niet sterk is, moet slim zijn’. De dames in het veld moeten met oplossingen komen. Ik verwacht dat Heerenveen gaat komen. Dat ze in staat zijn om in de opbouw onder onze druk uit kunnen spelen. Voor onze vrouwen zal dit een leerzame avond worden. Ik ben tevreden als wij ze partij kunnen bieden. Dat is als wij in ons spel kunnen komen. Zowel aan de bal als zonder bal. Als wij ze weerstand kunnen bieden ook op hun helft. Dan kijk ik op een geslaagde avond terug. Of ik een nederlaag incalculeer? Nee, dat is nog niet door mijn hoofd gegaan. We zijn bezig met een plan. Waarbij we iets anders gaan voetballen dan vorig seizoen. We willen in deze voorbereiding de intensiteit steeds verder gaan uitbreiden. Zeker ben ik nieuwsgierig hoe het vanavond zal gaan. We zijn niet helemaal compleet. Inderdaad moeten anderen dat maar gaan invullen. Nogmaals, fitheid staat bovenaan en ik heb er heel veel vertrouwen in. Aan enthousiasme bij ons geen gebrek. We willen het vrouwenvoetbal bij Veendam 1894 verder op de kaart zetten.’

Even leek het in de oefenwedstrijd helemaal mis te gaan voor de dames in het geelzwart. Bij de eerste de beste aanval van de gasten uit Friesland lag de bal al in het netje. Al in de tweede minuut ontsnapte Frederique Postma aan de Veenkoloniale verdedigsters. Haar voorzet werd keurig binnengetikt door spits Freya de Groot. Doelvrouw Renee Nuus was volstrekt kansloos en de Veendammer dames keken elkaar een moment verbijsterd aan. Maar het antwoord op deze vroege tegenslag was krachtdadig. Een paar minuten later al had de thuisclub langszij kunnen komen. De sterk spelende Veendam 1894-targetvrouw Senya de Jonge kreeg een grote kans maar sc Heerenveen-keepster Coba Otten redde voortreffelijk met de voet. Het Veendammer veldspel kenmerkte zich op dat moment als zeer gedurfd. Wie zei het ook alweer? De aanval is de beste verdediging. De Parkstad-elf voerden dit perfect uit. Het zocht brutaal de aanval. Na een kwartier had Senya de Jonge wederom de gelijkmaker op de schoen. Helaas werd de bal geblokt. Op de rechterflank bezorgde een frivool en vrijuit spelende Nikki van de Wal haar directe tegenstandster handenvol werk. Ze zorgde voor veel dreiging en haar tegenstreefster beleefde lastige momenten. Je voelde aan alles dat een doelpunt van Veendam 1894 in de lucht hing. De fysiek sterkere Veendamse vrouwen buitten dit voordeel optimaal uit. In duelkracht was sc Heerenveen de mindere. De tweede bal was veelal voor de thuisploeg. Rond de 20ste minuut is het raak. Drie keer is scheepsrecht. Het was Senya de Jong die in de korte hoek de 1-1 binnen knalde. In een attractieve eerste helft met aanvallende bedoelingen van beide kanten noteert uw verslaggever nog een kopkans van flankaanvalster Susan de Jong en twee afstandsschoten van diepste spits Senya de Jong waarbij de gastendoelvrouw Coba Otten wederom haar talent kan etaleren. Logisch dat gezien het niveauverschil de Heerenveense vrouwen technisch vaardiger waren en het balletje van tijd tot tijd soepel lieten rondgaan. Maar ook de geelzwarten zette enkele veelbelovende aanvallen op. Als de soeverein leidende scheidsrechter van dienst Maikel Raatjes het rustsignaal laat klinken, gaan met name de elf van trainer Vincent van Calker met een goed gevoel de rust in.

Waarschijnlijk zijn er harde woorden gevallen in de Friese kleedkamer. Want kort na rust gaat sc Heerenveen voortvarend op zoek naar de voorsprong. Finan Mebrahtom en Frederique Postma krijgen mogelijkheden op een treffer. In de 52ste minuut komen de Friezinnen op 1-2. Na een hoekschop ontstaat er een scrimmage in het Veendammer doelgebied. In een mêlee van speelsters is het uiteindelijk Lisanne Venema die het beslissende tikje geeft. Met deze frommelgoal neemt sc Heerenveen de leiding. In het verloop van het tweede bedrijf blijven de Veendammer dames het proberen. Het probeert waar het kan aan te dringen om een eventuele gelijkmaker te forceren. In de tegenaanvallen is de formatie van trainer Sillie Dilurü weliswaar dreigend – de ingevallen kwikzilverachtig spelende Silke Bouma valt op - , maar de laatste linie van Veendam 1894 geeft geen krimp. Melissa Nijborg, Virna de Jong, Tessa Dammer en Lotte Kalk spelen een meer dan verdienstelijke wedstrijd. Net zoals het gehele team: met heel veel energie, vastberaden en onverschrokken. Ook de middenlinie met Ilse Bos, Romy Zeeman en Daphne de Jong is heer en meester in deze oefenpot. Ook de invalsters die in de loop van de tweede helft binnen de lijnen komen verzwakken het elftal niet. Integendeel: Anouschka Hulskers, Bente van Vondel, Kyra Korringa en Megan de Freitas vielen sterk in. Naar het einde van de wedstrijd toe zag je de krachten langzaam wegebben bij de formatie van trainer Van Calker. Hij en z’n staf moedigden enthousiast de meiden aan. Een paar liepen op het tandvlees en een enkeling kreeg logischerwijs krampverschijnselen. Maar niemand die verzaakte. Daphne de Jong kreeg namens de geelzwarten in de absolute slotfase nog een behoorlijke kans op de 2-2 maar het was de Friese-goalie Coba Otten die zich heel dapper voor de bal gooide.

Na afloop interview ik kort de doelvrouw en aanvoerster van Veendam 1894-Vrouwen 1, Renee Nuus. Ze keepte een puike partij en kan trots op haar team zijn gezien de geleverde prestatie. Op voorhand had ze kunnen weten dat ze tegen een beloftenteam van een BVO, dat uitkomt in de eerste divisie, genoeg te doen zou krijgen.

Renee: ‘Jazeker had ik me hier op voorbereid. Complimenten voor ons spel? De energie die we geleverd hebben? Ja, ik vind ook dat we meer verdiend hadden dan deze 1-2 nederlaag. Ik denk dat Heerenveen ons van tevoren heeft onderschat. Zo van: dat wordt vast een grote uitslag. Bij die vroege 0-1 moesten we nog even wennen aan het tempo. Maar na die eerste minuut hebben we het heel snel opgepakt. We hadden ook zeker een strijdplan met vroeg druk zetten. Op hun helft. Zeker hebben we dat goed gedaan. We kregen een paar grote kansen. Daar kunnen we alleen maar trots op zijn. Puur op wilskracht en mentaliteit hebben we onze grenzen kunnen verleggen. Inderdaad kun je daar heel ver mee komen. Dat hebben we vanavond gezien. Ja, het klopt dat je het hebt over een nieuwkomer in de tweede klasse tegen een eerstedivisionist. Zei iemand van Heerenveen na afloop dat wij kampioen in de tweede klasse zouden worden?’ Renee lachend: ‘Ja, dat zou ik graag willen. Kijk, we trainen hard. Drie, vier keer per week. Dat zie je denk ik ook terug in de fitheid. Kwalitatief komen we tekort maar kunnen het compenseren met onze inzet. En we zijn natuurlijk ambitieus. Én fit. Daar kunnen we in de tweede klasse ver mee komen. Verder zijn we vanavond verre van compleet geweest. We misten zeker drie à vier basisspeelsters. Voor vanavond hadden we een aanvulling uit Vrouwen-2 en MO-17. Dus ja, het ziet er goed uit voor ons.’

Renee: ‘Of dit een soort tussenmeetmoment was van hoe ver we op dit moment zijn? Ik denk dat we op weg zijn. Hoewel we nog in opbouw zijn, zijn we goed op weg. De vaste patronen en de tactiek worden steeds meer ingeslepen. Het was vanavond een goed meetmoment. We hebben ons aardig kunnen meten aan onze tegenstander. Absoluut was het meer dan een volwaardige opponent. Logisch dat zij technisch vaardiger zijn en elkaar gemakkelijker weten te vinden. Daar zetten wij heel veel energie tegenover. Hoog druk zetten waar het kon. Kijk, zij kwamen hier naartoe om vertrouwen op te doen voor de competitie die voor Heerevenveen volgende week begint. Bij ons leefde het idee dat ze dat vertrouwen volgende week maar moeten opdoen en niet bij ons. Ik denk dat het aardig gelukt is. Tenminste, als ik naar hun gezichten na afloop kijk. Dat was onze doelstelling. Tja, en die tweede goal van de Friese vrouwen was ook nog eens een echte frommelgoal waarbij ik me afvraag of het wel een corner was. Dat zij scoren uit een standaardsituatie zegt ook al genoeg. Het veldspel bij de gasten was beter dan bij ons. Zonder dat ze echte uitgespeelde kansen kregen. Ondanks dat hun aannames en passings beter waren, hebben we ons uitstekend geweerd. We hebben weliswaar verloren, maar zo voelt dat absoluut niet!’

Als ik dit stukje tik is het inmiddels 4 september 2024. Op de kop af is het vandaag 130 jaar geleden dat voetbalvereniging Veendam het levenslicht aanschouwde. Voorwaar een heuglijk feit dat onze geelzwarte voetbaltrots al 130 bestaat. Veendam 1894 leeft! Leve het voetbal aan De Langeleegte!

Veendam 1894 – VV Westerlee 4-2: bekerwedstrijd van de gemiste kansen

Veendam 1894 deed vanmiddag 7 september 2024 wat het aan zijn stand verplicht was. Het won z’n tweede bekerwedstrijd in het Henk Nienhuis Stadion van vijfdeklasser Westerlee met 4-2. De Veendammers die uitkomen in de derde klasse verzuimden een grote uitslag neer te zetten. Op een benauwde, warme zaterdagmiddag regende het kansen voor de formatie van trainer/coach Armand Mac Andrew op een harde en droge grasmat. Het vizier van Veenkolonialen stond echter aan de eigen Langeleegte lang niet op scherp. Met een tekortschietende goede eindpass, geen doortastendheid in de zestien en het niet genadeloos benutten van de vele mogelijkheden bracht de thuisploeg de oranjehemden zelfs nog bijna terug in de wedstrijd. Want de gasten kwamen in de tweede helft verrassend terug tot 3-2 waardoor het, ondanks het grote overwicht en het niveauverschil op het veld, nog heel eventjes een klein beetje spannend werd. Wat neemt Veendam 1894-trainer Mac Andrew uit deze veredelde oefenpartij mee naar de bekerontmoeting volgende week thuis tegen Loppersum? En hoe staat de geelzwarte selectie erop twee weken voor het begin van de competitie, waarvan zoveel wordt verwacht?

Veendam 1894 begon tegen Westerlee voortvarend. Een geoliede stormloop op het doel van aanvoerder Joeri Jansen die gaandeweg de ontmoeting zou uitgroeien tot de absolute uitblinker van dit duel. Maar al in de vijfde minuut moest hij het antwoord schuldig blijven na een aanval uit het boekje van de geelzwarten. Melvin Tehubijuluw zorgde voor de assist en spits Winston de Jonge was de gedecideerde afronder. Na deze vroege 1-0 verwachtte iedereen dat de Veendammers over de zaterdag vijfdeklasser zouden heen walsen. Maar het tegendeel geschiedde. Een paar minuten later ontstond er door miscommunicatie in de Veendammer defensie een situatie waarbij stand-in-doelman Sjoerd Osinga onreglementair moest ingrijpen. De arbiter kon niet anders dan naar de stip te wijzen. Westerlee-aanvaller Danny Jager wist er wel raad mee: 1-1. Een behoorlijke streep door de doelpuntenrekening van de thuisclub. Toch gingen de Parkstedelingen onverdroten verder op zoek naar openingen in het sterke gastencollectief. De ambitieuze 26-jarige hoofdtrainer Eedriss Taraki van de Oranjehemden had z’n team goed geïnstrueerd. De vluchteling uit Afghanistan, die ooit eens bondscoach wil worden van het nationale team van Afghanistan, coachte vanaf de zijlijn zijn mannen nadrukkelijk. Tussen de 14de en 41ste minuut noteerde uw verslaggever de nodige kansen voor de gastheren om op voorsprong te komen. Winston de Jonge, Dinand de Jonge en Mark Wijnsema kregen mogelijkheden. Westerlee-doelman Joeri Jansen ontpopte zich daarmee steeds meer als onverslaanbare poortwachter. Hij keerde zelfs – volgens een neutrale bezoeker – een bal die al over de doellijn was. Ramon de Jong zag zijn afstandspoeier tegen de paal belanden. Toch kwamen de Veendammers voor rust op voorsprong. Het was wederom Winston de Jonge die vanaf de zestienmeterlijn gericht uithaalde. Op deze inzet ging zelfs man-van-de-wedstrijd Joeri Jansen vergeefs naar de bovenhoek. Na deze 2-1 kreeg Winston de Jonge kort voor rust vanaf elfmeter de mogelijkheid zíjn en Veendams derde te maken. Held aan Westerlee-kant, Joeri Jansen, koos de goede hoek en stopte de strafschop. Tussendoor was het Westerlee-middenvelder Daan Staats geweest die namens de bezoekers een schietkans had. Veendam 1894-goalie Sjoerd Osinga pareerde het schot.

Na de pauze gingen de geelzwarten met vier verse invalkrachten verder op zoek naar het uitbouwen van de voorsprong. In de 56ste minuut lukte het. Winston de Jonge zette goed door en zijn broer Dinand de Jonge was de afmaker met een gerichte schuiver: 3-1. Toch was het Westerlee dat tot ieders verrassing iets terug deed. Twintig minuten voor tijd was het Arjen Plat die boven iedereen uittorende en koppend de aansluitingstreffer produceerde. Zou er dan toch een enorme verrassing op komst zijn? Veendams aanvoerder Winston de Jonge probeerde het met een vlammend schot in de eindfase maar het was wederom Joeri Jansen die met een ‘Glanzparade’ de bal over de lat tikte. Uiteindelijk was het Dinand de Jonge die zo’n beetje in het eindsignaal na een knappe solo de eindstand van 4-2 aantekende. En daar bleef het bij.

Armand Mac Andrew na afloop van de bekerconfrontatie Veendam 1894 – VV Westerlee: ‘Wat ik van de wedstrijd vond en of de uitvoering in lijn was met wat we van plan waren? Waar we met name deze week op getraind hebben, daarvan heb ik dingen teruggezien. Bepaalde patronen, loopacties. Op heel veel momenten was dat goed. Je zag dat de tegenstander ook nadrukkelijk aan het zoeken was: wie loopt nou waar? Dan krijg je ruimte. In de nauwkeurigheid en de passing ging nog een hoop mis. Het tempo, de keuzes, wie speel je in, waar laat je de bal vallen, wie komt eronder, wie gaat er diep, dat zijn allemaal dingetjes die voor verbetering vatbaar zijn. Maar ik vond het wat betreft rouleren, vanuit het middenveld, posities overnemen, vanuit de achterhoede een back die opkomt en buitenspeler wordt, een spits die middenvelder wordt, wel oké. Dat soort dingetjes heb ik teruggezien.’

Mac: ‘Maar ja, we hebben veel te weinig gescoord. De kansen hebben we daarvoor gekregen. Inderdaad, vooral in de eerste helft. Westerlee had een goede keeper. Die heeft er heel wat uitgehouden. Daar hebben we het vooral laten zitten. Na de eerste helft hadden we gewoon met vier of vijf nul moeten voorstaan. Dan loop je hier met dubbele cijfers overheen. Ja, ook een penalty gemist. Dan gaat het vooral om de eindfase, die eindpass. Daar gaan we verder op trainen. Klopt, over twee weken begint de competitie al, maar de jongens pakken het snel op. Het gaat om patronen en het herkennen daarvan. Het niveauverschil was enorm vanmiddag maar je drukt het niet uit in doelpunten. Zeker is dit een wezenlijk onderdeel van het voetbalspel. Maar het begint met kansen creëren en dat hebben we voldoende gedaan. Wat ik meeneem uit deze laatste twee wedstrijden naar volgende week? Kijk, in het amateurvoetbal is de voorbereiding natuurlijk veel korter dan bij de profs. Het is ondenkbaar en onmogelijk dat je na een week of vier al een heel groot verschil kan maken. Dat is niet realistisch en zeker niet met maar twee keer trainen per week. Gaandeweg moet het gaan groeien. Ik heb vanmiddag dingen gezien waarop we trainen. En dat vind ik belangrijk. Bijvoorbeeld hoe gemakkelijk we vrij komen in balbezit. Dat is belangrijk. Daarbij is het wel zaak om de bal bij de juiste speler te bezorgen. Als je steeds ziet hoeveel spelers we vrij weten te krijgen. Dat is wel het begin. Bij de penalty tegen had onze keeper niet in de problemen gebracht mogen worden. Onze doelman had daar niet mogen komen. Dus daarvoor ging het al mis.’

Mac: ‘Of ik mijn basiselftal al een beetje in gedachten heb? In grote lijnen wel. Ik heb nog niet eens alle spelers beschikbaar. Maar de contouren zijn voor mij al wel duidelijk. Absoluut. Veel spelers liggen qua niveau dicht bij elkaar. Het zijn ook een beetje dezelfde types. Dat is natuurlijk mooi en is het lastig kiezen. Inderdaad, een luxeprobleem.’