Een sportwethouder, zakenvrouw, scheidsrechter, jeugdtrainer en voetbalduizendpoot

Als er een iemand is die weet wat het is om geframed te worden, dan is het wel de Veendammer wethouder Henk-Jan Schmaal. Zeker als het ging om zijn bemoeienis met voormalig profclub Veendam. Hij predikt in het boek voor de gemeenteparochie. In het hoofdstuk over de gemeente volgt een reële, realistische reconstructie van de verantwoordelijk wethouder. Was het terecht dat er van verschillende kanten met een verwijtend vingertje naar de gemeente werd gewezen toen SC Veendam in 2013 failliet ging? Henk-Jan Schmaal was de volgende in de rij die een eerste exemplaar van het boek “De Langeleegte huilt, waar het eens weer zal lachen…” overhandigd kreeg op 22 maart 2021. Hij vertrouwde voor het gemeentehuis Henk Drenth (De Veendammer/ParkstadVeendam) toe dat ik de eerste was geweest die bij hem informeerde hoe de vork werkelijk in de steel zat. Kun je het in een dossier als betaald voetbal binnen een gemeente ooit goed doen? Volgens de Veendammer voetbalsupporters niet dus. De onder de rook van stadion De Langeleegte woonachtige Greetje Reisiger was de volgende die op 22 maart een eerste exemplaar kreeg aangeboden. Zij zal in het boek als zakenvrouw in hart en nieren in een mannenbolwerk als het voetbal vooral ingaan op de vraag waarom iemand sponsor werd van SC Veendam. Henk Nienhuis, de scheidsrechter, was de volgende waar we een eerste exemplaar naar toe brachten. De oud-profvoetbalscheidsrechter raakte later betrokken in de organisatie van betaaldvoetbalclub Veendam als scheidsrechterbegeleider en stadionspeaker. In het hoofdstuk over ‘Scheidsrechters’ geeft hij een verrassend inkijkje in het toch wel aparte wereldje van de referees. Hij doet een boekje open. Het volgende eerste exemplaar ging naar Ferdi Görgülü, broer van huidig FC Emmenspeler Ferhat. De gedreven jeugdtrainer van de voetbalschool beweert in het boek dat hij alle jeugdspelers een eerlijke kans wil bieden. ‘Onmiskenbaar is er voldoende potentieel.’ De laatste stop op 22 maart 2021 was bij Henk van Calker, de ambitieuze aanjager van het meisjes- en vrouwenvoetbal bij Veendam 1894. Zullen de vrouwen het heft in handen nemen en zal het betaald voetbal in de Veenkoloniën herleven? Tot zover de geïnterviewden die momenteel domicilie houden in de Parkstad. De andere niet in Veendam woonachtige hoofdrolspelers in het boek kregen/krijgen later een exemplaar.

Publiceren

Inlezen, vragen, doorvragen, luisteren, denken, schrijven, controleren, checken, schrappen, schaven, lezen, controleren, checken, herschrijven, denken, controleren, wegleggen, wikken, wegen, wachten, …, publiceren. Zie hier in het kort het proces van de totstandkoming van dit boek. In de drie jaar dat ik met dit boekproject bezig ben geweest, heb ik geprobeerd in die zin de hoogst mogelijke zorgvuldigheid te betrachten. Waarbij ik iedereen die in het boek aan het woord komt zoveel mogelijk recht heb proberen te doen. Ik ben geen onderzoeksjournalist, maar iemand die het leuk vindt om mooie persoonlijke verhalen te maken. In dit geval uit clubliefde en op zoek naar iets van waarheidsvinding ten aanzien van de teloorgang van betaaldvoetbalclub Veendam. De lezer kan ervan uit gaan dat ik iedereen, die ik gesproken heb, een spiegel heb voorgehouden. Voetballers, scheidsrechters, media, supporters, sponsors, clubbestuurders, KNVB, gemeente, FC Groningen, topspelers, jeugd. Welke rol hebben ze gespeeld? Wat heeft hij of zij gedaan om het betaald voetbal in Veendam in de benen te houden? Hebben ze alleen maar geroepen en geschreeuwd vanaf de zijlijn en gewezen naar anderen? Of hebben ze binnen de grenzen van hun mogelijkheden er alles aan gedaan om profclub Veendam te redden? En zijn ze daarin zelfkritisch ten opzichte van hun eigen inbreng? Lees daarvoor vooral het boek en laat iedereen zich na het lezen zijn eigen mening hierover vormen.

Voorwoord

Eric van Oosterhout, burgemeester van Emmen, schreef een prachtig voorwoord in mijn boek "De Langeleegte huilt, waar het eens weer zal lachen..." . Een mooi stukje proza! Als dank daarvoor mocht ik hem op 1april een exemplaar overhandigen voor de hoofdingang van het stadion in Veendam (geen grap). Aansluitend een korte rondleiding voor Eric omtrent de ontwikkelingen en vorderingen ten aanzien van het leer- en sportpark. Ach, de verhalen kwamen al snel...

Rinus Israël

Wie van een zekere leeftijd kan zich de historische bekerwedstrijd van SC Veendam-Feyenoord op tweede kerstdag 1977 niet herinneren? Rinus Israël deed bij de Rotterdammers niet mee omdat hij in 1974 de Kuipclub verliet. Hij voetbalde op dat moment bij eerstedivisionist PEC Zwolle. Zoals ik in mijn eerste voetbalboek “De Langeleegte huilt” al opmerkte heeft Veendam iets met Rotterdam. Ik noem alleen maar even de naam Leo Beenhakker en de echte voetballiefhebbers weten dan genoeg. De Rotterdammer lijfspreuk ‘Geen woorden maar daden’ wordt hier in de Veenkoloniën ook graag uitgedragen. Onze zoon die in 2006 nog bij Veendam 1894 voetbalde mocht als ballenjongen de spannende tweede ronde bekerontmoeting BV Veendam-Feyenoord (2-3 vlak voor tijd) op 21 september van dat jaar bijwonen. Vandaar dat ik de voor die wedstrijd speciaal ontworpen sjaal koester en bij speciale gelegenheden graag laat zien. Ook in mijn tweede voetbalboek “De Langeleegte huilt, waar het eens weer zal lachen…” wordt de link met Rotterdam en Feyenoord gelegd. Deze keer is het Rinus Israël die in het boek van zich doet spreken. Wat kan hij zich, als Feyenoord-legende uit de gouden jaren, herinneren van voetbalclub Veendam?

Wout Bosman

In 2009 mocht ik Wout Bosman, de oud-werknemer van DWM/Avebe, al interviewen voor m’n eerste boek “De fabriek van mijn vader” dat in 2012 verscheen. Het interessante verhaal van de ex-semiprof van SC Veendam, die in de jaren 1974 tot 1978 uitkwam voor de geelzwarten, werd pas grotendeels gepubliceerd in mijn vorige voetbalboek “De Langeleegte huilt” in 2018. Op 17 april 2021 vierde de in Emmen geboren Veendammer zijn 72ste verjaardag. Zijn dochters hadden als cadeau mijn laatste voetbalboek “De Langeleegte huilt, waar het eens weer zal lachen…” voor hem gekocht en mij gevraagd of ik deze wilde komen brengen. Vanzelfsprekend heb ik van harte aan dit verzoek gehoor gegeven. Samen met accordeonist Bertus Kor verrasten we de sympathieke oud-voetballer. Ongetwijfeld zal Bosman het boek met interesse lezen omdat ik in het hoofdstuk ‘Semiprofvoetballers’ de band aanstip tussen enerzijds het aardappelzetmeelbedrijf Avebe (DWM) en anderzijds (betaald)voetbalclub Veendam. In het gedeelte waar het gaat over het spel van de aardappel vertellen vier oud-collega’s van Wout Bosman kort over hoe zíj als voetballers bij het aardappelzetmeelconcern terechtkwamen.

Ron Jans

In het boek “De Langeleegte huilt, waar het eens weer zal lachen…” is in het hoofdstuk FC Groningen een terugblik met drie grote persoonlijkheden, Henk de Haan, Ron Jans en Hans Nijland, die alle drie voor beide betaaldvoetbalorganisaties het nodige hebben betekend. Het levert een verrassende nabeschouwing op, waarbij vooral die ene vraag opborrelt: had FC Groningen Veendam in z’n overlevingsstrijd niet intensiever de helpende hand kunnen toesteken? De drie bekende insiders én betrokkenen geven hun weloverwogen en eerlijke mening. Wat volgt is een even heldere als haarscherpe analyse. Ron Jans is een voetbalman met een verhaal. In het boek zal het niet alleen gaan over drie jaar Veendam maar over veel meer. Het is een betrokken relaas gelardeerd met leuke historische feitjes en vooruit; hier en daar een kritische noot. De huidige FC Twente-trainer over het hem toegestuurde boek: ‘Dank je wel en goed gedaan. Groeten Ron.’

Hierbij nog enkele reacties van mensen die het boek al hebben gelezen:

Een lezersreview van vijf sterren op bol.com voor “De Langeleegte huilt, waar het eens weer zal lachen…”: