Juni 2021

30-05-2021

Broez’n 3.0

Op 3 mei 2021 mocht ik Henk de Haan, de mannetjesputter van weleer, een exemplaar aanbieden van mijn jongste boek De Langeleegte huilt, waar het eens weer zal lachen…, als dank voor zijn bijdrage hieraan. De kleurrijke oud-voetballer staat met een prachtig verhaal geportretteerd in het tot nu toe prima verkopende voetbalboek. Met een niet aflatende inzet (broez’n, pom-pom-pom) stond hij niet alleen op het veld z’n mannetje, nee, hij was ook degene die zich niet neer wilde leggen bij het einde van profclub Veendam in 2013. Met een ultieme poging probeerde hij het vege lijf van de armlastige Veenkoloniale betaaldvoetbalclub te redden. Waarom lukte het uiteindelijk niet? En wat is de visie van Henk de Haan hier zoveel jaren later op. Zie hiervoor het boek: lees en huiver, maar geniet vooral ook van zijn met leuke anekdotes doorspekte belevenissen!

Henk de Haan

Oud-Veendamspeler Henk de Haan (rechts) is klip en klaar over zijn ultieme poging in 2013 om SC Veendam te redden. Lees (in) het boek waarom het niet lukte.

Zilveren Camera

Toen ik een aantal jaren geleden Veendamsupporter Willie Sagel interviewde voor mijn boek De Langeleegte huilt, waar het eens weer zal lachen… , maakte hij mij attent op het bestaan van het fotoboek Aan de Langeleegte. BV Veendam in het seizoen 2009-2010. Al bladerend bij Willie ontdekte ik hierin de prachtige foto’s. Momentopnames voorzien van een enorme zeggingskracht. Mijn vraag was destijds: hoe kom ik aan dit schitterend fotodocument? ‘Gewoon even contact zoeken met de fotograaf.’ Zo gezegd, zo gedaan. Niet veel later kocht ik bij fotograaf/fotojournalist Kees van de Veen het indrukwekkende beeldverslag van eerder genoemd voetbalseizoen. Ik vroeg hem toen of ik in mijn nieuwe voetbalboek over De Langeleegte er een paar van mocht gebruiken. Hij zegde mij dat toe. De keuze was uiterst moeilijk. Er waren immers zoveel sprekende foto’s. De winnaar van De Zilveren Camera 2020 beschikt als fotograaf namelijk over het unieke vermogen/talent om op het juiste moment af te drukken. Hij weet de emotie zo te vangen dat je naar zijn foto’s blijft kijken. Dit nog los van de voelbare sfeer en evenwichtige compositie die zijn foto’s zo kenmerken waarin je gelijk de hand van de fotograferende meester herkent. De NOS schreef als volgt over Kees van de Veen als winnaar van De Zilveren Camera: ‘Fotograaf Kees van de Veen is de winnaar van de Zilveren Camera 2020. Hij won de prijs voor fotojournalistiek met een serie over Piet Franssen uit Tegelen, die tijdens de eerste coronagolf werd opgenomen op de intensive care in Assen. De jury noemt de beelden "integer" en "intiem". Franssen had net zijn vrouw verloren toen hij zelf ziek werd. Hij belandde met corona op de IC en overleed niet lang erna. Fotograaf Van der Veen volgde Franssen en zijn familie vanaf de opname in het ziekenhuis tot aan de uitvaart. "Hier ging het afgelopen jaar om: te vroeg afscheid nemen van geliefden", oordeelt de jury. "Vooral het beeld waarbij de dochter vlak voor het sterven van haar vader een telefoon bij haar vaders oor houdt met aan de andere kant van de lijn zijn kleinzoon, maakte diepe indruk. Het verdriet dat we kennen uit de wekelijkse cijfers is hier persoonlijk gemaakt." "Het was ongelofelijk hoe open zij waren en mij toestonden om bij zo'n intiem moment te zijn", reageerde Van de Veen bij de bekendmaking. "Zo'n foto waarop de dochter met de telefoon bij haar vader zit, durfde ik bijna niet te maken." Volgens juryvoorzitter Natalia Toret was "het uitzonderlijke jaar" terug te zien in de inzendingen. "Veel foto's van lege straten en verlaten pleinen. Fotografen werkten noodgedwongen met letterlijk meer afstand tot hun onderwerpen." Een ander vaak terugkerend onderwerp waren de Black Lives Matter-protesten. "Ook daar speelde het coronavirus een rol, in de al dan niet aangehouden onderlinge afstand door de demonstranten." De Zilveren Camera wordt sinds 1949 toegekend aan een Nederlandse fotograaf die de beste persfoto (of -serie) van het jaar heeft gemaakt. Vorig jaar won Eddy van Wessel met zijn IS-serie in Syrië.’ Sportverslaggever Arnoud Bodde schrijft in het voorwoord van Kees van de Veens eerder genoemde fotoboek dat laatstgenoemde in mei 2009 toestemming van BV Veendam kreeg om een jaar lang op plekken te komen waar buitenstaanders, dus ook journalisten, doorgaans niet welkom zijn. Niemand wist toen dat hij de bijna fatale strijd van een roemrucht voetbalbolwerk in beeld ging vastleggen. Het persoonlijke project van fotograaf Kees van de Veen waarin hij BV Veendam een jaar lang in en om stadion De Langeleegte volgde, zou een van de roerigste seizoenen uit de geschiedenis van BV Veendam worden. Althans, tot dat moment. ‘Na een rustige start nemen de financiële problemen bij de eerstedivisionist toe en wordt op het laatste moment een faillissement voorkomen. De sportieve prestaties lijden er niet onder, de club speelt tot het eind mee voor een plaats in de play-offs, die uiteindelijke net niet worden gehaald,’ zo staat op de achterkant van het fotoboek geschreven. Voetballiefhebber en Veendamsupporter Henk Roelfs (van de gelijknamige tweewielerzaak in Veendam) leende mij, naar aanleiding van het uitkomen van mijn tweede voetbalboek, kortgeleden zelfs nog een gerenommeerd Duits voetbalmagazine (11 Freunde, Magazin für Fussballkultur, oktober 2013) met daarin een artikel over het definitieve faillissement van SC Veendam in 2013 (Die lange Leere im Torfland) met foto’s van Kees van de Veen. Op Bevrijdingsdag - ik had zojuist mijn eerste coronavaccinatie gekregen - mocht ik Kees van de Veen een exemplaar van mijn boek De Langeleegte huilt, waar het eens weer zal lachen… aanbieden als dank voor zijn bijdrage aan de totstandkoming van dit boek. Ik ben er bijzonder trots op dat er een viertal foto’s van deze, zelfs over de landsgrenzen, bekende fotograaf/fotojournalist in zijn afgedrukt.

Kees van de Veen

Fotograaf/fotojournalist Kees van de Veen (rechts) neemt het boek in ontvangst. Van zijn in het boek afgebeelde foto’s gaat een enorme zeggingskracht uit.

Meer fotografen

Een van de laatste fotografen die van mij een exemplaar ontving als dank voor zijn bijdrage aan de totstandkoming van het boek De Langeleegte huilt, waar het eens weer zal lachen… , was de in Stadskanaal woonachtige Emiel Ketelaar. Met deze wielerfanaat (googel maar eens op zijn naam in relatie tot Giro di KiKa) haalde ik kortgeleden aan De Langeleegte herinneringen op. Emiel was zeker twintig jaar supporter van BV/SC Veendam en nieuwsgierig naar de ontwikkelingen rondom het nieuwe sport- en leerpark. Hij was gedurende een bepaalde periode zelfs huisfotograaf van betaaldvoetbalclub Veendam. In die hoedanigheid kon hij me een aantal foto’s bezorgen van Veendams laatste wedstrijd in het betaald voetbal. Iedere fotograaf heeft z’n eigen stijl van fotograferen en daardoor een unieke handtekening. Of zoals Emiel mij vertelde: ‘Ik zie meteen of een foto van mij is.’ Mijn voetbalboek zou niet compleet zijn zonder de belangeloze medewerking van al deze topfotografen, ieder op z’n geheel eigen wijze. De ongeveer 180 foto’s (zwart-wit) in het boek zijn ondersteunend bij de verhalen en maken het boek extra toegankelijk én dankzij deze soms exclusieve en historische beelden ook een stuk interessanter. Naast Emiel Ketelaar en de eerder gememoreerde Kees van de Veen verleenden de volgende fotografen hun medewerking door het beschikbaar stellen van fotomateriaal: Henk Drenth, Jane Wessels (via Willie Sagel), Jan Kanning, Peter Panneman, René Otterloo, Bert Woltjes, Ferdinand van der Duin, Michel Tonkes, Sjack Jansma en Peter Smulders. Ik ben ze hiervoor zeer erkentelijk!

Emiel Ketelaar

Huisfotograaf van SC Veendam én wielerfanaat Emiel Ketelaar (links) krijgt voor het stadion aan De Langeleegte een boek. ‘Ik zie meteen of een foto van mij is.’

Boekenweek en Vaderdag 2021

Bent u binnenkort in de Boekenweek (29 mei t/m 6 juni) nog op zoek naar een prettig leesbaar boek (mét plaatjes) of zoekt u nog een mooi cadeau voor Vaderdag (20 juni)? Wellicht dat het verhalende voetbalboek De Langeleegte huilt, waar het eens weer zal lachen… een interessante optie voor u is. Of misschien een van mijn andere drie boeken. Informeer vooral bij de plaatselijke boekhandels naar de mogelijkheden. De Primera en Bruna in Veendam hebben de meeste titels wel op voorraad. Ook via internetboekaanbieders zijn er diverse bestelmogelijkheden.

De Langeleegte huilt (deel 2)

Een tip voor de Boekenweek of Vaderdag: Het verhalende voetbalboek De Langeleegte huilt, waar het eens weer zal lachen…

De boeken op een rijtje

De stuk voor stuk goed ontvangen non-fictieboeken van Klaas Fleurke nogmaals op een rijtje: Een sfeervol geschreven (regionaal) geschiedenisboek, een leerzaam onderwijsboek en twee verhalende voetbalboeken. Kortom: voor elk wat wils!