Veendam 1894 speelt met 0-0 gelijk bij DVC Appingedam

Het wordt een repeterend verhaal voor Veendam 1894. Beter zijn dan je tegenstander maar dat niet beloond zien worden. Ook tegen een onmachtig DVC Appingedam wonnen de geelzwarten niet. Terwijl het de gehele wedstrijd domineerde. Het manco? Geen grote kansen kunnen creëren en daardoor dus niet tot scoren komen. Ook al ben je dus de gehele wedstrijd de baas op het veld, bij het voetbalspel gaat het erom dat je tot scoren komt. Het zat Veendam 1894-trainer Armand Mac Andrew ook niet mee. Hij moest gedwongen z’n elftal op meerdere posities wijzigen door het ontbreken van drie geblesseerde basisspelers, waaronder twee van zijn scorende mensen.

Eén van de schaarse hoogtepunten in de tweede competitiewedstrijd van de Veendammers was het een kwartier voor tijd invallen van Lorenzo Langeland. Hij blikt na de tweede remise van de geelzwarten hoopvol terug op z’n eigen succesvolle rentree. Zijn invalbeurt inspireerde zijn teamgenoten tot een slotoffensief. Bijna was het JO-19-speler Leon Wierenga die als invaller voor de Veenkolonialen matchwinnaar werd. In de zevende minuut van de blessuretijd rondde hij bekwaam af en liet DVC Appingedam-doelman Jelmer Kiewiet volstrekt kansloos na een fraaie treffer. Hiermee dacht de jeugdige invaller Veendam 1894 de verdiende overwinning te bezorgen. Alleen werd de overwinningseuforie in het Veendammer kamp abrupt de kop ingedrukt omdat scheidsrechter Luc Leenknegt het doelpunt afkeurde. Dit tot ontzetting van alles en iedereen bij Veendam 1894. Iedereen ging uit van een geldig doelpunt. Maar de onpartijdige dacht daar anders over. Daarmee bleef het zoals het begon: 0-0. De opgenomen beelden zullen ongetwijfeld worden teruggekeken.

Lorenzo Langeland geeft na de wedstrijd een heldere analyse. Van een confrontatie waarin de Veendammers voortdurend een veldoverwicht hebben, maar waarin het heel weinig doelrijpe kansen creëert. Nu moest Veendam 1894-trainer/coach Armand Mac Andrew vooraf in z’n elftal de nodige mutaties doorvoeren omdat zijn doelpuntenmakers Winston en Dinand de Jonge geblesseerd aan de kant bleven. Voor Winston is het te hopen dat de op de training opgelopen kwetsuur meevalt, maar de voortekenen beloven niet veel goeds. Aan anderen om te laten zien wat ze waard zijn. Hoewel het team overloopt van de ijver en inzet, ontbreekt het aan een enkele creatieve speler die een keer een beslissende steekpass kan geven of iemand vrij voor de keeper kan zetten. Die creativiteit mist het. Achterin stond het goed tot zeer goed op een paar kleine slordigheden na. Deze persoonlijke foutjes moeten er nog uit. Want je kunt daardoor je tegenstander in het zadel helpen. En dat wil je liever niet. Hiermee kreeg DVC Appingedam een paar mogelijkheden in de schoot geworpen. Yorick Zuur die een geweldig goede partij speelde tot het moment dat hij tekort terugspeelde op zijn keeper en de tweede helft ingevallen Robin Mik die met een te zachte terugkopbal zijn eigen doelwachter in verlegenheid bracht. Gelukkig was er gelegenheidsaanvoerder en doelman Thijs Graver die met veel risico dus een paar keer moest ingrijpen. Nogmaals, aan ijver en werklust aan Veendammer kant was geen gebrek. Alleen het rendement naar uitgespeelde kansen en doelpunten moet omhoog wil het dergelijke wedstrijden winnend afsluiten. Een al seizoenen terugkerend probleem in dit team. Maar er is hoop door de terugkeer van Lorenzo Langeland. Een speler die nou net die kwaliteiten bezit die dit elftal zo nodig heeft.

Lorenzo, als ik hem na de wedstrijd feliciteer met z’n rentree: ‘Ja, het is een jaar geleden dat ik voor het laatst speelde. Eigenlijk is het al wel tweeënhalf jaar geleden. Dat ik echt weer gewoon speel. Hoe dit voelt? Ja, echt fantastisch. Ik had er heel veel zin in. Wat ik van de wedstrijd vond? Ik denk dat wij de gehele wedstrijd een overwicht hadden. Dat drukt zich dan niet uit in kansen. Ja, inderdaad, die al heel vaak genoemde eindpass. Elke keer weer is dat een probleem. En dan kom je een paar keer goed weg omdat Appingedam eigenlijk de grootste kansen kreeg. Achteraf kun je daarom misschien leven met een gelijkspel. Maar gezien het veldoverwicht moet je hier gewoon winnen. Tenminste dat vind ik. Komt jouw analyse hiermee overeen? Klopt, in de eerste helft kregen de beide keepers nauwelijks iets te doen. Door een paar persoonlijke fouten achterin worden zij een paar keer gevaarlijk. Uit zichzelf creëerden zij niks. Alles kwam bij onszelf vandaan.’

Ik vertel dat ik Lorenzo’s rentree bestempel als een teken van hoop. Eigenlijk als het hoogtepunt in dit duel. Iemand die in staat is om een team meer kansen te laten creëren. Doelrijpe kansen in de zestien. Lorenzo: ‘Ja, dat is zo. Je mist vanmiddag net dat ene steekballetje, die ene voorzet waar een grote kans uit voortkomt. Een voorzet van de achterlijn. Aan de andere kant mis je wel je beide spitsen. Hopen maar dat de blessures meevallen. Wellicht dat het met Dinand meevalt maar met Winston ziet het er niet goed uit. Ja, het klopt dat ik weer aan het terugkomen ben. Of ik verder lichtpuntjes heb gezien? De invalbeurt van JO-19-speler Leon Wierenga. Het was een knappe goal. Ja, een jonge en prima vent. Een compliment voor de wijze waarop hij zich hier – na al een wedstrijd bij JO-19 – een half uur lang presenteerde. Zeker is dat de hoop voor de toekomst. Kijk, we hebben meerdere jeugdige spelers. Die gaan er ook mindere partijen tussen hebben. Dat weet je. Maar je kan wel zien dat er heel veel potentie in zit. Die kunnen echt nog heel veel beter worden. En kunnen van grote waarde voor ons zijn. Ja, ik ben tevreden over m’n eigen invalbeurt. Maar als team kunnen we niet tevreden zijn. Ook niet met het behaalde aantal punten in twee duels. Twee punten is veel te weinig. Of er weer iets dreigt van: kampioen gelijke spelen? Een moeilijk te kloppen ploeg die zelf ook moeite heeft om te winnen? Ja, je maakt gewoon te weinig goals en creëert te weinig kansen. Terwijl je in beide wedstrijden de betere was. Vandaag was het gelijke spel gezien de kansenverhouding wel terecht. Daar moeten we gewoon aan blijven werken.’ Als ik benoem dat het zeer positief is dat Lorenzo weer op de weg terug is, zegt hij: ‘het is mooi dat je dat zegt’.

‘Doelman Thijs Graver pakt drie punten voor Veendam 1894’

Helaas kon uw verslaggever gisteren niet aanwezig zijn bij de derde competitiewedstrijd van de geelzwarten tegen Loppersum. Daags na de confrontatie bel ik met teammanager Harm Hensens over het verhaal van dit met 1-0 gewonnen duel. Veendam 1894 pakte zo de eerste driepunter van het nog prille seizoen. Een mooie opsteker voor de formatie van trainer/coach Armand Mac Andrew. De foto’s bij deze korte terugblik zijn van Tina Hartsema.

Ik vraag Harm naar het verloop van de wedstrijd, waaraan voorafgaand een nette sfeeractie van de jeugd plaatsvond. Harm: ‘Of het spannend was? We waren zeker in de eerste helft dominant, net als in Appingedam. We kregen een aantal mogelijkheden via Yorick Zuur en Robin Mik maar de ballenvanger van Loppersum redde uitstekend. We voetballen gewoon hartstikke goed tot de zestien, maar creëren niet heel veel. Net als in Appingedam. Aan het einde van de eerste helft komen we op 1-0. Een werkelijk schitterende goal van Ryan de Bruijn. Wat mij betreft was hij de beste man van het veld. Hij schoot de bal van de rand zestien diagonaal als een streep in de kruising.’

‘In de tweede helft werden we wat slordiger. Veel balverlies en geen zuivere eindpass. Ja, en vlak voor tijd kregen we een penalty tegen. Eigenlijk was het geen strafschop. Ik stuur je zo het filmpje wel even. Een Loppersum-speler ging alleen op Thijs af en deze pakte hem de bal van de voeten. Het was ábsoluut géén overtreding. Zelfs de Lopsters vonden het geen pingel. De elfmetertrap werd vervolgens goed ingeschoten maar Thijs Graver ranselde de bal eruit. Dus ja, hij pakte drie punten voor ons. Zeker is dat mooi voor Thijs én ons. Toch kregen we ook in de tweede helft een paar heel goede mogelijkheden. Die hadden we gewoon beter moeten uitspelen. Klopt, het scoren blijft een aandachtspunt maar ik ben blij dat we gewonnen hebben. Op een gegeven moment gaven we nog onnodig vrije trappen en corners weg. En dan blijft het spannend. Maar het was voor ons een meer dan verdiende overwinning. Met wat mij betreft Ryan de Bruijn en Thijs Graver als mannen van de wedstrijd. En jongeling Mark Wijnsema manifesteert zich nadrukkelijk als basiskracht. Ook Lorenzo Langeland maakte al weer meer minuten. In de komende wedstrijden tegen Borger en Be Quick 1887 liggen er zeker mogelijkheden voor ons.’

‘Of het gebrek aan scorend vermogen ons zorgen baart? Twee voor en één tegen in drie wedstrijden? Ja, en in alle drie de wedstrijden waren we gewoon beter. Als we onze geblesseerde topscorer Winston de Jonge in de laatste twee wedstrijden erbij hadden gehad, dan hadden we zeker meer gescoord. Nu maar hopen dat zijn kwetsuur meevalt. Maar vooralsnog maken we ons nog geen zorgen. We gaan maar van het beste scenario uit. En dat Thijs voor ons drie puntjes pakt, is ook belangrijk hè!’

Machtige sprint in Assen

De Simac Ladies Tour deed op 9 oktober 2024 Drenthe aan. De tweede wieleretappe voerde de rensters door de mooiste Nederlandse fietsprovincie van Coevorden naar Assen. De vrouwen, met in hun midden voldoende aansprekende namen zoals wereldkampioen Lotte Kopecky (8ste op dat moment en latere winnares van deze wielerronde voor vrouwen), kregen maar liefst een dikke 150 kilometer voor de wielen. Met daarin de VAM-berg als mogelijke scherprechter. Toch leek een eenzame en avontuurlijke fietsster in de persoon van Ilse Pluimers 50 km voor de meet een geslaagde vluchtpoging te wagen.

Het peloton wachtte lang met het terughalen van de koploopster. De koers bleef tot het laatst spannend. Zou de ontsnapte Pluimers nog achterhaald worden? Als een groep hongerige wolven stortte de meute zich een kilometer voor de eindstreep op het dappere, spartelende schaap Pluimers. In de spannende sprintfinale was Lorena Wiebes (uit de succesformatie SD Worx) nipt de Italiaanse Elisa Balsamo de baas. Achter het peloton pierde een uitgebluste Lonneke Uneken uit Veendam over de finishstreep. Ze had zich samen met haar ploeggenoten de longen uit het lijf gereden om sprintkopvrouw Wiebes in de finale in een kansrijke positie te manoeuvreren. Wat dat betreft is het voor de SD Worx-dames vaak raak. Het heeft met Lorena Wiebes namelijk een afmaker van formaat binnen de gelederen. En hebben haar teamgenoten vaak eer van het vele beulswerk en de opofferingen. Zelfs wereldkampioen Kopecky knapte vuil werk op. Mooi om te zien dat een Veendamse in de persoon van Lonneke Uneken daarin op rustige herfstdag een meer dan belangrijke rol vertolkte!

En wij? Wij reden onze eigen knooppuntenetappe van Beilen naar Assen en weer terug. Gelukkig bleef het (nagenoeg) droog.

Sterke bank en tweede helft bezorgen Veendam 1894 winst in Borger: 1-2

Een fietstocht van Veendam naar Borger is van een andere dimensie. Via de kortste route is het per tweewieler zo’n 28 km. Het is tegen de wind in een gevecht tegen de elementen. Maar omdat er in het Drentse hunebeddorp een mooie voetbalwedstrijd op het programma stond, heb ik daar graag een drieënhalf uur durende fietstoer voor over (heen en terug). Onderweg kom je altijd bijzondere dingen tegen en rijd je door en langs bijzondere buurtschappen. Wat dacht u van ‘Gasselterboerveenschemond’. En onwillekeurig snuif je op de 12de oktober van het jaar 2024 de landelijke herfstgeuren op. Een gecombineerde geur van gerooide aardappelen, bieten op de akker, mestopslag in bassins, drogende uien op het natte land, verdorde en rottende zonnebloemen langs de kant, het doet mijn neusvleugels bewegen.

We komen onderweg een enkele verdwaalde (race)fietser tegen. Verder verstoren we een biddende valk boven een verlaten landweg. De roofvogel zoekt zijn heil daarna in een bietenveld. Onder het stevig op de pedalen staan fantaseerde ik alvast over de aanstaande vierde competitiewedstrijd van de geelzwarten. We passeerden vlakbij het hunebedcentrum een paar waarheidsgetrouw nagemaakte mammoeten. De Veendammer voetbalgodenzonen moesten het zo meteen op Sportpark De Drift opnemen tegen het op de laatste plaats bivakkerende SV Borger. Hoe zou het ze vergaan? Gezien de stand op de ranglijst zou het te doen moeten zijn. Maar ja, je weet het nooit. Hoe stug zou de Drentse ploeg gaan opereren? Ik zie stoere mammoetjagers en ongecompliceerde hunebedbouwers voor me.

Het werd een bijzondere wedstrijd. Een met twee gezichten en een wedstrijd waarin Veendam 1894-trainer Armand Mac Andrew wel tien jaar ouder is geworden. De ruststand was 1-0 in het voordeel van de thuisclub maar na de pauze bogen de Veendammers dit om naar een 1-2 overwinning. De bezoekers uit de Parkstad deden daarmee goede zaken en kunnen met 8 uit 4 naar boven kijken. Maar er is natuurlijk veel meer over te vertellen en te analyseren. Want waarom scoorde Veendam 1894 maar twee keer?

Gelukkig beschikt Veendam 1894 over een brede eerste selectie. Want vooraf aan het duel zijn er aan Veendammer kant een aantal blessuregevallen. Ramon de Jong, Owen de Bruijn en Björn Hartsema ontbraken vanwege lichamelijke klachten. Zij lijken binnenkort weer inzetbaar te zijn. Helaas is dat voor Veendams topscorer Winston de Jonge niet het geval. Hij zal vanwege een ernstige kniekwetsuur lang uit de roulatie zijn. Een enorme tegenvaller voor de geelzwarten omdat hij garant staat voor doelpunten. En in een team dat al moeite heeft met scoren is dit een fikse aderlating. Nou is het aan anderen om maar te laten zien wat ze waard zijn. Toch kon Veendam 1894-trainer Armand Mac Andrew nog een heel aardig basiselftal in Borger op het veld brengen. Met zelfs een bijzonder sterke bank met wisselspelers waaronder supertalent Melvin Tehubijuluw.

Het eerste kwartier van de wedstrijd is voor de Veendammers. Veelvuldig balbezit levert een mooie kans op voor Nick Nijboer. Zijn passeeracties in de zestien zijn prachtig, maar hij kan de bal niet voorbij Borger-doelman Rowin Franke krijgen. Ondanks dat de gasten een veldoverwicht hebben, slaagt de thuisclub erin om in de omschakeling er een aantal keren dreigend uit te komen. Nadat centrale verdediger Yorick Zuur namens de geelzwarten uit een corner naast kopt, is het in de 14de minuut Borger dat op dat moment geheel tegen de verhouding op 1-0 komt. Tja, als je zelf niet scoort dan … . De organisatie in de Veendammer defensie was even zoek waardoor Ruben de Valk ongehinderd het strafschopgebied binnendrong en vanaf links vol uithaalde. Hoewel Veendam 1894-doelman Thijs Graver er nog aanzat, vloog de bal tot ontzetting van de geelzwarten tegen de touwen. Kort hierop had Nick Nijboer, die rechts voorin speelde, namens de bezoekers al een antwoord kunnen geven. Hij denderde op Rowin Franke af maar deze wist knap redding te brengen.

Daarna was er wel voldoende dreiging van de gasten en was het veldspel beter dan van de groenhemden, maar werden er veel verkeerde keuzes gemaakt en vielen alle ballen net niet goed. Spits Robert Nullmeyer kwam maar niet echt los en was ook niet balvast genoeg. Linkerspits Dinand de Jonge was weliswaar dreigend maar niet gelukkig in zijn acties. Op het middenveld waren het Irfan Jukovic en Ryan de Bruijn die probeerden enige lijn in de opbouw te krijgen, liepen gaatjes dicht en waren beiden zeer comfortabel aan de bal. Maar er was te weinig diepgang. Aan middenvelder Lorenzo Langeland is te zien dat-ie op de weg terug is. Hij is in zijn spel nog zoekende. Maar mooi voor Veendam 1894 dat hij een uur kon volmaken. Achterin was het zoeken naar een goede organisatie omdat Borger een aantal keren verrassend door de linies heen kon voetballen. Het oogde in de laatste linie van de Veendammers in de eerste helft verdedigend wat kwetsbaar. Op slag van rust haalde de geelzwarte defensie met van links naar rechts Mark Wijnsema, Yorick Zuur, Robin Mik en Wessel Bieze opgelucht adem omdat Borger een doelpunt afgekeurd zag worden vanwege buitenspel. Scheidsrechter Boers die voortreffelijk leidde, was hierin resoluut.

Na de hervatting had SV Borger alsnog op 2-0 kunnen komen. Het was wederom Ruben de Valk die namens de gastheren met een geblokt en van richting veranderd schot leek te scoren. Maar het was Yorick Zuur die met een spectaculaire omhaal de bal van de doellijn wist te halen. Een paar minuten later tekende Veendam 1894 voor de (verdiende) gelijkmaker. Na goed voorbereidend werk van de sterk ingevallen Harm Bos (hij kwam voor Nick Nijboer) en Wessel Bieze aan de rechterkant was het Dinand de Jonge die in de verre hoek met een fraaie goal de 1-1 aantekende. Vanaf dat moment was het alleen maar Veendam 1894 dat op zoek ging naar de overwinning. Borger kwam er na een uur spelen niet meer aan te pas.

Vooral na het inbrengen van Melvin Tehubijuluw die links voorin ging spelen, ging het aan Veendammer kant lopen. Een vloeiende aanval over links opgezet door Mark Wijnsema kon net niet worden afgemaakt door Wessel Bieze. De voorsprong voor de Parkstedelingen kon niet uitblijven. Melvin Tehubijuluw draaide zijn directe tegenstander helemaal dol. Met enkele onnavolgbare passeerbewegingen ging hij de zestien in en werd aangetikt. We schrijven de 65ste minuut. Arbiter Boers twijfelde één seconde en wees vervolgens (zeer terecht) naar de stip. Dinand de Jonge faalde oog in oog met keeper Rowin Franke door de bal in het midden tegen Franke aan te schieten. Enkele toeschouwers lieten mij weten dat ‘Veendam veel kansen laat liggen’.

Maar met het in het veld komen van Elmer Brons voor Robert Nullmeyer ging Veendam helemaal los. Het was conditioneel en speltechnisch superieur aan Borger. Die voorsprong ging er komen. Nadat Dinand de Jonge een kopbal over zag gaan was het in de 72ste minuut raak. Als diepste spits voelde Dinand zich als een vis in het water en was het mentaal ijzersterk dat hij na het missen van de penalty vervolgens zijn eigen kans creëerde en schitterend afwerkte in de verre hoek. Zijn uitbundig bejubelde 1-2 begreep iedereen. Daarna kregen de geelzwarten zoveel ruimte en kansen dat het een wonder was dat het niet meer scoorde. Borger-doelman Rowin Franke was voor de Veenkolonialen een meer dan verdienstelijke sta-in-de-weg. Veendammer Dinand de Jonge kreeg nog drie opgelegde mogelijkheden en had gemakkelijk topscorer van de derde klasse kunnen worden. Ook Melvin Tehubijuluw demonstreerde zijn ongekende talent maar verzuimde twee keer af te ronden. Daardoor bleef er nog steeds iets van spanning. Nick Pepping kwam er nog in als verdediger. Met zo’n minimale voorsprong weet je het maar nooit. Maar Veendam 1894 trok de winst zeer verdiend over de streep.

Hoe keek een van de uitblinkers (samen met Ryan de Bruijn) Irfan Jukovic terug op de wedstrijd. Irfan, die samen met Dinand de Jonge jeugdtrainer is bij Veendam 1894 JO-19: ‘Ik probeer iedere keer m’n best te doen. En help ik waar ik kan. Ik weet wat mijn kwaliteiten zijn. Aan de bal vond ik ons vele malen beter. Maar goed, dat is al vier weken zo. Dat is een dikke voldoende. In deze wedstrijd scoren we er twee maar het hadden er net zo goed vijf of zes kunnen zijn. En dat moet gewoon beter. Inderdaad hadden we ook zomaar met 2-0 kunnen achterstaan. Daar hadden we geluk mee. Ja, je weet het: als je ze zelf niet maakt, kun je achter de feiten aanlopen. De wissels beslissend? Weet je, fijn dat wissels als ze er in komen een bepaalde energie kunnen toevoegen. Het zorgt ervoor dat we er in die laatste fase overheen kunnen walsen. Dat is ook een kwaliteit van ons. Wij liepen niet naar achteren maar bleven naar voren voetballen om kansen te creëren. Ja, inderdaad was Melvin heel dreigend. Het klopt dat je ons het verwijt kunt maken dat we niet meer doelpunten hebben gemaakt. Tegen een betere ploeg word je dan wel afgestraft. Er is dus nog wel iets te verbeteren. Ik rust brengen in een elftal op momenten dat het nodig is? Ik vind dat ons spel wedstrijd na wedstrijd beter wordt.’

En wat vond Veendam 1894-trainer Armand Mac Andrew van de confrontatie tegen Borger. Mac: ‘Ik tien jaar ouder geworden? Hoe ik de wedstrijd beleefd heb? Nou, de tweede helft was een totaal ander beeld dan de eerste helft. Ik vond dat Borger erg goed begon. Voetballend goed en ook qua positiespel. Daar hadden we in het begin wat moeite mee. We hebben een paar dingen omgezet. We blijven namelijk een paar keer staan. Inderdaad, een zekere vorm van kwetsbaarheid. Dat heb ik in de rust mijn jongens ook gezegd. Als we zo duels ingaan en mensen uit het oog verliezen, dan blijven we kwetsbaar. Dan ga je geen wedstrijden winnen. Dan krijg je kansen tegen. Dan wordt het nooit wat. Het eerste schot van hen op het doel raak? Nou, je zag het gebeuren en aankomen. Voetballend konden ze steeds een mannetje vrij spelen. We waren zoekende. Ook op het middenveld. Het positiespel bij hen was gewoon goed verzorgd. Zoals ik zeg: we moesten wat omzetten. En ja, toen dat eenmaal stond, was het gevaar er wel uit. Jazeker kregen wij ook een paar beste kansen. Zeker drie goede kansen in de eerste helft. Ik was ook niet bang dat we niet zouden scoren. Nou ja, dat we in ieder geval kansen zouden krijgen. Scoren blijft een probleem, want die kansen hebben we wel gehad. Het ging mij erom dat het verdedigend niet goed stond. Dat moesten we eerst verhelpen. Dat is wel gelukt.’

Mac: ‘In het spelbeeld van de tweede helft herkende ik de tegenstander niet eens meer. Ja, de wissels hebben het verschil gemaakt. Die deden het erg goed. Ja, dat probeer ik die jongens duidelijk te maken. Ballen in de zestien is gewoon goud. Een goede bank goud waard? Zeker! Ja, voor de wedstrijd zeiden we het al. Als iedereen fit is dan hebben we een luxe probleem! Absoluut heb je creatieve spelers nodig om een wedstrijd open te breken. Zeker om openingen te forceren. Maar goed, dat blijft een beetje ons probleem. Het is maar 1-2. Dan denk je soms: het zal toch niet hè. Dat-ie bij hen een keer goed valt. Dan kijk ik naar die honderd, honderd, honderd procent kansen die we hebben gehad. Dat moet veranderen. Want dit missen van die kansen gaat je een keer de kop kosten. Op sleutelmomenten, zoals bij die strafschop, dan moet je er gewoon staan! Maar gelukkig pakte het vandaag wel goed uit. Ik ben wel tien jaar ouder, haha. Belangrijke drie punten? Zeker, er komen nu wat ik denk -op papier- een paar zwaardere tegenstanders aan. Maar ik moet zeggen dat ik Borger zeker in de eerste helft een prima voetballende ploeg vond. Tactisch moest ik daarom aanpassingen doen omdat ik ervan uit ging dat ze zouden inzakken. Gelukkig is het allemaal goed gekomen en gaan we nu eerst even ontspannen!’

Ik probeer mijn ontspanning te zoeken op mijn terugreis per fiets. Met een aardige rugwind uit het zuiden lukt dit aardig. Zeker in de wetenschap dat mijn cluppie weer drie puntjes heeft kunnen bijschrijven. Ik rij exact dezelfde route terug. Via bijvoorbeeld Bronneger en het aangelegde natuurgebied bij Drouwenerzand waar ik een paar witte reigers zie foerageren. Als ik het verrassende bosgebiedje bij Gasselternijveen passeer, ruik ik de werkende Avebe-fabriek. De mij o zo bekende geur teistert mijn reukorgaan en doet mij weer denken aan mijn jeugd op de DWM-fabriek in Veendam. Ik was als jong ventje helemaal gek van voetbal en van Veendam. Het was de tijd waarin good old Jan Lubben, samen met Tally ook aanwezig in Borger, als semi-betaald voetballer furore maakte bij de geelzwarten onder trainer Leo Beenhakker. Ook hij vond dat de wisselingen op rechts en links in de wedstrijd tegen Borger het verschil maakten. Ik overpeins vervolgens wat ik boven het verslag zal zetten. Wellicht iets in de trant van ‘Veendam 1894 laat veel kansen liggen in Borger’? Maar als ik moe maar voldaan thuiskom en onze bank zie, denk ik het te weten. Een bank die het verschil maakt is van een geheel andere orde als een simpel fietsritje.

Klik volgende voor deel 2 van november.