Deze maand deel 5 van het verhaal van Henk Nienhuis, ex-profscheidsrechter en oud-bestuurslid van voetbalvereniging Veendam 1894, dit in verband met de viering in 2019 van het 125-jarig jubileum van de Veendammer voetbalclub. Over Henk Nienhuis belt Henk Nienhuis, boetenspul scheidsrechter! en meer.

Henk Nienhuis belt Henk Nienhuis

‘Hoe ik verzeild ben geraakt bij de betaald voetbalclub? Kijk, tijdens mijn loopbaan als arbiter deed ik er niets naast. Je mag gerust weten dat je hele sociale leven op z’n kop stond. Ik had mijn werk, trainde drie keer per week en in het weekend stond alles in het teken van voetbal. Je sociale leven staat wat dat aangaat op een heel laag pitje. En als je partner daar – zoals in mijn geval destijds - niet helemaal achter staat, heeft dit invloed op je privéleven. Nou ja, toen ik dus in 1994 stopte ging ik als supporter naar de BV Veendam. Eerder ging ik op vrijdagavond ook wel eens kijken. Op zich wel jammer. Want dat eredivisieverhaal van Veendam is me in die zin een beetje ontgaan. Totdat Henk Nienhuis me op een gegeven moment belde.’ Grappig: Henk Nienhuis belt met Henk Nienhuis. ‘Wat was het geval? Bart Nijland stopte op z’n 70ste als scheidsrechterbegeleider. Nienhuis vroeg of ik dit wilde gaan doen. Toen liep ik eerst een tijd met Bart Nijland mee en van het een kwam het ander. Ik denk dat ik goed aanvoelde hoe een scheidsrechter ontvangen behoorde te worden. Als regelneef wilde ik dat alles tot in de puntjes verzorgd was. Ik was bijvoorbeeld al om vijf uur op het stadion als de wedstrijd om half acht begon. Dan nam ik met Cor van der Steen en Gerard Bults wat dingetjes door. Ik inspecteerde de kleedkamer. Of het schoon was, de douche het deed, de verwarming aan was en de ballen goed waren. Dat soort dingen. Met andere woorden: alles moest tiptop in orde zijn. Dan ging ik naar boven. Kijken of in de bestuurskamer de koffie klaar was. Er cake was. Vervolgens ging ik het veld op. Even controleren of de netten in orde waren. Ik wilde voorkomen dat een scheidsrechter onrechtmatigheden ontdekte. Dat er achteraf nog allerlei dingen gerepareerd moesten worden. Daarna kon ik me bezighouden met het ontvangen van de referee. Meestal meldde zich deze zo’n uur, anderhalf uur voor de wedstrijd. Ik weet dat vroeger een R.T. Roelofs de scheidsrechters van het station in Assen haalde. In mijn tijd kwamen ze gewoon met de auto naar het stadion. Voor die tijd had ik altijd even contact met ze. Of ze alleen kwamen of wie ze bijvoorbeeld meenamen. Namen ze hun vrouw wel of niet mee. De grensrechters en een eventuele rapporteur ontving ik ook. Ik zorgde ervoor dat zij ook hun natje en droogje kregen. Voor mijn tijd gebeurde dat gewoon in een bestuurskamer waar iedereen rondliep. Supporters en sponsoren. Toen kon het gebeuren dat een leidsman daar gewoon z’n balletje gehakt zat te verorberen. Je kunt je voorstellen wat er gebeurt als zo’n man een slechte wedstrijd had gefloten. Vanaf het moment dat ik het overnam, veranderde ik dat. Na afloop van de wedstrijd ving ik de arbitrage beneden op. Ik zorgde ervoor dat ze veilig in de kleedkamer konden komen. Dan ging ik naar boven en ving ze later hier op. Ik bood ze een drankje aan en gingen daarna naar het restaurant. Eerst Bos & Bos en later Parkzicht verzorgde daar de catering. Het was in Veendam altijd prima verzorgd. We stonden in die zin goed bekend. De begeleiding en de hele catering stond bij ons hoog in het vaandel. Ze gingen bij ons nooit met een lege maag terug naar huis. Als ze niet bleven, kregen ze een lunchpakketje mee voor onderweg. Dit alles introduceerde ik bij Veendam. Eerst op zaterdag- en later op vrijdagavond.’

‘Boetenspul scheidsrechter!’

‘Totdat de stadionomroeper een keer op vakantie was of iets dergelijks. Ja, het klopt dat Jan Deen het eerst deed en daarna een Postma uit Appingedam. Omdat ik op dat moment al de radiokamer bij Veendam 1894 bij de zondagmiddag wedstrijden bestierde en aan de knoppen zat bij de maandagavondwedstrijden van Jong Veendam in het stadion, vroegen ze mij hiervoor.’ Ding-dong. De deurbel gaat. ‘Even stoppen hoor,’ zegt mijn gesprekspartner. Een paar minuten later meldt Henk zich met broer Siep. ‘Siep is nog de enige van de familie die actief is binnen de vereniging.’ Siep vult aan: ‘Ik ben al 56 jaar (kader)lid. Ik was zeven jaar toen ik lid werd.’ Henk hierover: ‘Ze hebben de boel goed op de rails staan volgens mij. Het is ook een grote vereniging.’ Siep: ‘Een kleine 800 leden.’ Vervolgens ontstaat er een korte discussie over een jeugdopleidingsvergoeding. Dit in verband met een eventuele toekomstige doorverkoop van PSV-doelman en oud-Veendam-lid Jeroen Zoet. ‘Al is het maar 1 procent van 8 miljoen. Kunnen ze de kleedkamers mooi van opknappen.’ Daarna evalueren we kort de Champions League ontmoeting Internationale – PSV (1-1, KF) van gisteravond. Siep maakt aanstalten te vertrekken. Waar waren we gebleven? ‘Bij mijn omroepactiviteiten,’ zegt Henk. ‘Heb je je legendarische optreden tegen Fortuna al verteld,’ roept Siep lachend bij het weggaan. ‘Ik zat toen met plaatsvervangende schaamte op de tribune.’ ‘Nee, daar waren we net aan toe. Jan Korte was destijds directeur en kreeg na afloop van deze wedstrijd boze e-mails. Wat was het geval? Veendam stond binnen de kortste keren met 3-0 voor. Totdat op een gegeven moment er bij Fortuna een donkere wisselspeler inkwam. Iemand met een ‘buitenlandse’ naam die met goed fatsoen niet uit te spreken viel. Riep ik om dat de nummer 7 van Fortuna vervangen werd door de speler met de oer-Nederlandse naam, en toen zei ik iets onverstaanbaars. Dat viel helemaal verkeerd. Hoewel ik daar de humor wel van inzag. Ik introduceerde bijvoorbeeld ook de interactie met het publiek: Veendam 1, Fortuna 0, alsjeblieft …, … dankjewel!’ Lachend: ‘Dat deden ze in Duitsland ook zo. Het leek me voor Veendam ook wel grappig. Nou, tegen Fortuna was dit een mooie gelegenheid het te starten. Het ging het een keer of zes zo. ( Op 14 augustus 2009 won Veendam met 5-1 van Fortuna Sittard; Kolder 2x, Klok, Korf en Cruz Vicente, KF). Ik draaide ook altijd Nederlandstalige muziek. Jan Smit, Jannes en Mooi Wark. De mensen vonden dit prachtig. Jan Deen had popmuziek en een Engelstalig repertoire. Ik wilde dat er in de rust sfeer ontstond in het stadion. Maar hier kreeg ik dus ook commentaar op. Niet iedereen stelde dit op prijs. Terwijl ik volgens mij luisterde naar het volk op de tribune. De muzieksmaak viel niet goed bij het bestuur. Totdat ik op een gegeven moment van Tom Bodde (publieksmanager in 2011, KF) een papiertje kreeg waarop stond welke muziek ik behoorde te draaien. Ook moest ik teksten gaan voorlezen. Kortom: ik kon mijn eigen ei niet meer kwijt. Als ik het niet meer op mijn manier kan doen, dan moeten ze maar iemand anders zoeken. Ik wilde in die zin mijn spontaniteit behouden.’ Het schiet ons te binnen dat Evert Baptist ook eens een hilarisch gastoptreden had als stadionspeaker. ‘Goeidag even’n! Boetenspul scheidsrechter…!’ ‘De keren dat ik inviel als stadionspeaker deed Gerard Bults de scheidsrechterbegeleiding. Deze twee taken waren niet te combineren. Maar de zorg voor de arbitrage heb ik tot het eind in 2013 gedaan.’

Hier breken we het verhaal van Henk Nienhuis af. Toch nieuwsgierig naar het vervolg? Zoals u wellicht al ergens heeft kunnen lezen, ben ik mij aan het oriënteren op een vervolg van De Langeleegte huilt. Hiervoor heb ik inmiddels al de nodige gesprekken gehad en nog op de rol staan. Mocht in de toekomst dit tweede deel er komen, dan zal daarin het volledige verhaal van Henk Nienhuis te lezen zijn. Verschijnt er om wat voor reden geen vervolgboek, dan zal het restant van het verhaal alsnog op deze website geplaatst worden.

Met welk verhaal ik in januari 2020 op deze website zal beginnen, is vooralsnog een verrassing.