Beginfases achilleshiel Veendam 1894: 3-2 verlies in Assen

Veendam 1894 zag op een waterkoude zaterdagmiddag 4 maart 2023 tegen hoogvlieger Achilles 1894 een paar keer zwarte sneeuw. Het liet zich én bij het begin van de wedstrijd én vlak na rust te gemakkelijk aftroeven op Sportpark Marsdijk in Assen. Het resulteerde in een 3-2 nederlaag tegen een op papier (veel) sterkere tegenstander. In een paar fases van de wedstrijd roetsjten de Assenaren bij de Veendammers vandaan. Op de eindstreep hield de thuisclub echter een minieme voorsprong over. Achilles 1894-spits Remy Klaassens slalomde dat het een lieve lust was en nam de volledige Assense productie voor zijn rekening. Ook Veendam 1894-frontman Winston de Jonge was scherp en attent. Je zou willen dat hij vaker in de zestien aangespeeld zou worden. Hij nam de twee treffers van de geelzwarten voor zijn rekening. Daarmee manoeuvreerde hij zijn team na een 2-0 achterstand weer in kansrijke positie. Hoe keken een paar hoofdrolspelers terug op de wedstrijd?

Trainer René Wollerich van Achilles 1894 terwijl de muziek uit de omroepkamer na afloop over het veld schalt: ‘Kijk, je komt al heel snel op 2-0. Daarna moet de wedstrijd voor ons eigenlijk gelopen zijn. Met zoveel kwaliteit in onze ploeg moet dat gewoon klaar zijn. Maar we worden wat laconiek en slordig in ons spel. Ik noem het zelfs arrogant. Dat moeten we gewoon niet doen omdat we daarvoor juist níet de kwaliteiten hebben. Want ja, dan heb je aan de andere kant een spits lopen die aan een of twee kansjes genoeg heeft. Dan ligt-ie erin. Dat heb ik mijn team ook gezegd. Uiteindelijk heb je voldoende klasse om die wedstrijd tóch naar je toete trekken. Het is natuurlijk een dik verdiende overwinning, maar ja. Het kan ook zomaar anders lopen.’

Dan Veendam 1894-spits Winston de Jonge die aan een miniem kansje genoegheeft om ‘m te laten hangen: ‘Bij ons waren we achterin wat slordig. We begonnen niet goed. Ongeorganiseerd en niet scherp. We hebben het er al weken over dat we vooral scherp moeten beginnen. Maar ja, dan begin je zo aan de wedstrijd en sta je binnen zeven minuten al met 2-0 achter. Het ging inderdaad heel snel. Maar op een gegeven moment kregen we meer grip. Achilles was achterin kwetsbaar. Het veld was daar ook debet aan. De bal stuiterde alle kanten op. Bij een aanname stuit-ie zomaar van je voet. Dat gebeurde twee keer en ik was attent. Of het goede goals waren? En met name die tweede? Tja, ik denk het wel. Na rust een déjà vu met drie weken geleden tegen Drenthina. Wéér een snelle tegengoal. Ja, dat is ons probleem. We zeggen in de rust dat we erna goed willen beginnen. Dat we er volle bak opgaan. Maar na een minuut ligt-ie er al weer in. Dan is het vechten tot het einde. Ja, er waren een tweetal twijfelmomenten. De scheidsrechter had ‘m op de stip kunnen leggen bij een overtreding op Dinand de Jonge. Ook twijfel bij de treffer van invaller Jasper Bijl of het wel of niet buitenspel was. Ja, helaas ben ik er volgende week thuis tegen Kollum vanwege een schorsing niet bij. Maar Leon Kuiper doet dan wel weer mee.’

Hoe keek oefenmeester Anne Semplonius na afloop terug op deze wedstrijd en baart hem het ook zorgen dat er in de beginfases niet scherp wordt begonnen? Trouwens het kostte de jonge Veendam 1894-trainer nog heel wat moeite om een volwaardige selectie samen te stellen voor de confrontatie tegen de nummer drie van de ranglijst. Het verschil van 16 punten tussen Achilles en Veendam (26 om 10) was op het veld niet altijd terug te zien. In verband met de krokusvakantie en wintersportambities moest een lastige puzzel worden opgelost. Ook zijn aanvoerder Leon Kuiper was wegens een schorsing afwezig. Tel daarbij op de (langdurig) geblesseerde basiskrachten Lorenzo Langeland, Koen Kort, Owen de Bruijn en Ramon de Jong. Daarom kon het gebeuren dat JO-17-speler Leon Wieringa als invaller in de slotfase zijn debuut in de hoofdmacht maakte. ‘Of ik ook het gevoel had dat de wedstrijd na een minuut of acht gespeeld was? Ja, dat idee had ik ook. Inderdaad werd er even gedacht aan de wedstrijd Zwolle-Den Bosch (13-0, KF). Want ja, binnen anderhalve minuut krijg je twee goals tegen. Daarna vloeide het vertrouwen weg dat we ze nog partij konden bieden. Gelukkig kwam de ommekeer tóch. Attent zijn en er in blijven geloven. Je dwingt het af. Kijk, als je niks doet en afwachtend bent, dan worden er geen fouten door de tegenstander gemaakt. Dat deden we dus goed. Maar dan krijg je kort na de hervatting weer een snel doelpunt tegen. Precies. We hadden het nog zo tegen elkaar gezegd. Begin scherp. Maar de verdediging liet zich te gemakkelijk aftroeven. Dat is gewoon zo. Tja, en dan moet je wéér in de achtervolging. Je loopt wéér achter de feiten aan. Het gewoon een repeterend verhaal. Die goals geven we té gemakkelijk weg. De tegenstander hoeft niet lang bovenliggend te zijn om een doelpunt te maken. Eigenlijk was hun eerste aanval gelijk een goal. Dat gebeurt ons te vaak. Ja, verdedigend hadden we het lastig.’ Met name rechtsback Mike van Kleef en centrumverdediger Max Drewes beleefden in de achterste linie een moeilijke middag. Vooral in het eerste half uur was het alarmfase 1. Semplonius: ‘In de eerste vijf, zes minuten had ik nog niet het idee dat we kansloos waren. Maar na die twee goals binnen twee minuten, veranderde dat. En als je zo snel op voorsprong komt als Achilles, ga je er misschien te gemakkelijk over denken. Tja, en als je terugkomt in de wedstrijd, dan zou het mooi zijn om een keer een resultaat te pakken. Ik zie nog steeds een ploeg met overtuiging. Die durft en probeert. Dan moet je het hebben over het belonen van jezelf. Dan moet het volgende week thuis tegen Kollum maar gebeuren. Daar hebben we nog iets tegen goed te maken.’

Ze voorspellen voor komende week natte sneeuw.

Een verloren voetbalmiddag in Dokkum

U als oplettende lezer heeft het natuurlijk allang opgemerkt. Uw verslaggever van de wedstrijden van Veendam 1894 schrijft de stukjes met een geelzwarte pen. Hoewel ik probeer zo objectief mogelijk verslag te doen, lukt dit niet altijd. Logisch toch?, zou een bekende voetbalmeester eens hebben gezegd. Ik ben en blijf voor altijd een Veendamsupporter. Vandaar een voor de neutrale lezer een beetje opmerkelijke titel boven dit artikel. En vandaar ook een opmerkelijk wedstrijdverslag. Dokkum uit voor mijn club uit de Parkstad betekende voor mij meer dan een gewone uitwedstrijd.

Op een prachtige voorjaarsdag, zaterdagmorgen 18 maart 2023, reisden mijn vrouw en ik in alle vroegte af richting Friesland. We zouden een dagje Dokkum doen. Als echte Groningers en geboren en getogen Veendammers hebben we namelijk iets met deze Friese stad. De winterse Tocht der Tochten beleefde hier het keerpunt. Daarom gingen de fietsen mee. Vanwege mijn werk belandde ik in de jaren 80 en 90 in Leens op het Hogeland. We streken neer in Ulrum waar onze kinderen geboren werden en opgroeiden. Als vaste uitstapjes waren destijds de zeehondencrèche in Pieterburen, het Lauwersmeer, Schiermonnikoog én Dokkum populair. We gingen in Dokkum met de kinderen bijvoorbeeld zwemmen in het Tolhuisbad. Verder woont er in Dokkum familie van mijn vaderskant. Dus we maakten ons op voor een nostalgisch dagje uit. We zouden de stad waar ooit Bonifatius werd vermoord, aanvliegen via de voor ons zo bekende noordelijke route. Via Lauwersoog waar we ook vaak naartoe gingen om even een visje te eten. Ook dit stond op de terugweg op het programma. Dus niet via de Centrale As of via Aduard en Zuidhorn maar bovenlangs. Even langs Leens waar in de tuin van borg Verhildersum in 1992 onze trouwfoto’s werden gemaakt. Ook even voorbij aan Ulrum waar ik bij de plaatselijke voetbalclub UVV’70 gevoetbald heb, langs de kartbaan, de tennishal en –banen waar heel veel voetstappen liggen. Kortom: we hadden zin in een dagje Dokkum. Het programma zag er zo uit dat er voor ons beiden wat te halen viel. ’s Morgens het familiebezoekje aan de Woudhorne. Daarna zouden we auto neerzetten op de parkeerplaats op het Tolhuispark. Vervolgens fietsend naar het historische centrum waar we bij Grand Café De Halve Maan lunchten. Aansluitend gingen we ieder onze eigen weg. Ik kon me verheugen op een interessante voetbalmatch op het plaatselijke sportpark, voorzien van kunstgrasvelden. Hoe zou het mijn cluppie vergaan in de verste uitwedstrijd? Friesland versus Groningen?

Aangekomen op het Dokkumer sportpark deed ik in de kantine de voorbeschouwing op de wedstrijd met Leon Drewes. Als nieuwbakken assistent-trainer en vader van eerste elftalspeler Max was ik nieuwsgierig naar zijn verwachtingen omtrent deze voetbalmiddag. Hij is sinds een paar maanden met zijn voetbalachtergrond van toegevoegde waarde voor de technische staf. Ook analyseerden we de jeugdige Veendammer selectie op hun sterke en zwakke punten, tot dusver. In het gesprek viel de omschrijving ‘een stel ideale schoonzonen’. Het jonge elftal, waar voldoende voetballend vermogen in zit, zou een paar types van het kaliber Jan Blijham, Wim Swart, Angelo Cijntje en Sietse Boiten missen. Spelers die in het verleden voor Veendam gingen als de brandweer, speelden met het mes tussen de tanden, onverzettelijkheid uitstraalden, gif in een wedstrijd brachten en een ijzersterke over-mijn-lijk- wedstrijdmentaliteit hadden. Laat nou net de jonge Max Drewes deze kwaliteiten in zich hebben. Niet helemaal toevallig omdat Sietse Boiten zijn opa is. Helaas heeft Max zijn opa niet echt gekend omdat hij een paar maanden was toen Boiten in 2005 overleed. Maar Boiten was jarenlang een robuuste verdediger bij semi-profclub Veendam. In die tijd kwamen tegenstanders met angst en beven naar de legendarische Langeleegte. Boiten speelde mee in het team dat in 1977 voor de beker met 2-1 won van het grote Feyenoord. Of strijdend in het hart van de Veendammer defensie voor een volle Langeleegte tegen de grote rivaal FC Groningen. Maar de vraag bleef een beetje hangen. Hoe krijg je iets van deze mentaliteit in het talentvolle jeugdige Veendammer team? Of is dit ook een kwestie van kwaliteit? En hoe heeft de technische staf het elftal voorbereid op een vast en zeker op revanche belust Be Quick Dokkum, dat eind oktober vorig jaar in Veendam met 3-0 verloor? Bij de Friese thuisclub zouden vast en zeker revanchegevoelens leven. Het zou deze middag gaan tussen de nummer zes en twaalf van de ranglijst. Tot nu toe sprokkelde Veendam 1894 maar 2 punten op vreemde bodem bijeen. De overige 8 punten werden behaald aan De Langeleegte. Zes op kunstgras en vier op echt gras. Dus een klein voordeeltje deze middag voor de bezoekers?

Over de wedstrijd kunnen we kort zijn. Ik zal deze keer geen namen noemen. Laten we het erop houden dat Veendam 1894 collectief verzaakte. Alleen de eerste 30 minuten was er sprake van iets van evenwicht omdat het tot die tijd 0-0 bleef. Maar de voortekenen voor de Veenkolonialen waren ook in het eerste half uur niet gunstig. Je voelde gewoon dat een doelpunt van de thuisclub voortdurend in de lucht hing. Zonder groots te voetballen, ook Be Quick Dokkum is geen wonderploeg, straalde deze middag maar één team uit dat het wilde winnen. En dat was Dokkum. Illustratief voor de speelwijze van de Oost-Groningers was dat er op een gegeven moment één speler met zijn handen in de zij stond toe te kijken. Het typeerde de gelatenheid waarmee de meeste Veendammers het allemaal lieten gebeuren. Het spelde oogde slordig en ongeorganiseerd. Zelfs de stille krachten die wekelijks opvielen door niet op te vallen, deelden deze keer in de malaise. Na twee doelpunten van de geslepen spelende Dokkumer Rudmer Loonstra was de wedstrijd al voor de rust beslist. Veendam leek op een aangeslagen bokser, die na vele stoten knock-out gaat. Het probeerde weer op staan, maar bleef zwalken.

Veendam 1894-trainer Anne Semplonius wisselde in de pauze en bracht twee verse krachten. Als aanhang van Veendam hoop je dan dat de aansluitingstreffer valt waardoor het misschien nog weer een wedstrijd wordt. Maar als je heel eerlijk bent is het hopen tegen beter weten in. Al had Veendam nog honderd uur gevoetbald, de kans op een doelpunt was nihil. De keren dat de geelzwarten in de vijandelijke zestien kwamen, waren op de vingers van één hand te tellen. Eigenlijk hadden de jeugdige Veendammers nergens recht op. Het was een van de slechtste wedstrijden van dit seizoen. Tot drie minuten voor tijd William Bakker namens de Friezen de 3-0 aantekende. Vlak voor het eindsignaal van scheidsrechter Richard Venekamp, die veel toeliet en twee penaltymomenten voor de gasten wegwuifde, zette Gert Jan Koopmans de eindstand met een kopbal op het scorebord. Dokkum meldt zich hiermee in de subtop van de ranglijst en de Parkstedelingen kunnen alleen nog maar spelen om van de voorlaatste plek weg te geraken. Spelen om niet rechtstreeks te degraderen. Directe concurrent SV Bedum pakte een punt en staat nu vijf punten boven Veendam. Na deze tiende nederlaag van het seizoen zal het in het restant van de competitie nog zeker een paar keer moeten winnen. Nu maar hopen dat dit verlies niet in de koppies gaat zitten. Hoe zeggen ze dat op z’n Gronings? ‘Kop d’r veur!’

Was het deze middag dan aan Veendamzijde alleen maar kommer en kwel? Nee, natuurlijk niet. Bij korte vlagen zag je ook vanmiddag dat er zeker potentie in deze jonge groep zit. Positief is ook de terugkeer na een langdurige blessure van Ramon de Jong. En Veendam miste deze middag z’n clubtopscorer (7 treffers) vanwege een schorsing. Winston de Jonge is er de volgende week weer bij en heeft de trainer weer iets meer te kiezen.

Oefenmeester Anne Semplonius van Veendam 1894 is op dit moment niet te benijden. Ga er maar aanstaan in je eerste jaar als hoofdtrainer. Jouw team moet degradatievoetbal spelen. Kan hij samen met zijn overige stafleden voor een ommekeer zorgen? En kon hij kort na de zoveelste teleurstelling een heldere analyse geven waar het vanmiddag misging? ‘Als ik deze wedstrijd afzet tegen onze thuiswedstrijd tegen ze, dan hadden we toen overtuiging, pakten we ze bij de ballen, hadden we energie in de duels en vandaaruit konden we voetballen. Dat heb ik vandaag gemist. Die eerste 20 minuten van ons waren ook niet best. Precies, na die 2-0 zie je het geloof een beetje wegebben. Dan krijg je het gevoel dat je in de hoek zit waar de klappen vallen. Je bent een ploeg die onderaan speelt. Kijk, op basispunten kwamen we tekort. Duelkracht. Communicatie. In de kleedkamer hoorde ik het ook. We moeten het beter doen. Als individuele speler heb je hiervoor de sleutel in handen. Om te zoeken naar een oplossing. Nee, het klopt. Na deze middag zijn we geen stap verder gekomen. Een verloren middag? Ja, zo zou je het kunnen zeggen. De ruimtes werden te groot. Je krijgt minder druk op de bal en roep je de problemen over jezelf af. Dan moet het volgende week tegen VEV’67 maar gebeuren. Zeker, het kan!’

Het visje op Lauwersoog bij restaurant Sterkenburg op de terugreis naar Veendam smaakte anders dan anders.

Bijzondere wedstrijden

Uit een doorgaans zeer betrouwbare bron heb ik vernomen dat er de aankomende dagen enkele zeer bijzondere wedstrijden te aanschouwen zijn.

Allereerst is daar natuurlijk aanstaande zaterdag de clash tussen de eerste elftallen van Veendam 1894 en VEV’67 uit Leek. Plaats van handeling: op het heilige gras van de legendarische Langeleegte. De jonge mannen van trainer/coach Anne Semplonius kunnen wel wat steun gebruiken in hun strijd om directe degradatie uit de sterke 2de klasse zaterdag te ontlopen. Na het verlies vorige week in Dokkum zal het jeugdige Veendammer team er alles aan willen doen om het een in ander in het duel met goede middenmoter VEV’67 recht te zetten. Komt dat allen zien! Gaat Veendam 1894 vol voor de derde winst van dit seizoen en kan het de achterstand op naaste concurrent SV Bedum verkleinen? Kom het team live aanmoedigen, ze verdienen het!

Via welingelichte kringen is mij ter ore gekomen dat Veendammer Angelo Cijntje momenteel vertoeft op Curaçao. De oud-profvoetballer van Veendam en FC Groningen is, zoals eerder bekend geworden, toegevoegd aan de staf van de nationale ploeg van Curaçao. Cijntje die 13 interlands speelde voor de Nederlandse Antillen en later Curaçao gaat daar de spelers fysiek voorbereiden op de trainingen en wedstrijden. De voormalige verdediger doet ook de hersteltrainingen. Cijntje krijgt het de komende dagen druk want hij staat samen met de nationale ploeg voor een bijzondere interlandperiode. Op 25 maart komt het Caraïbische eiland in actie voor de Nations League tegen Canada. Drie dagen later volgt een oefenduel met de wereldkampioen. Argentinië wil de wereldtitel vieren met een aantal oefenduels door het land heen en zocht contact met Curaçao. De Antillianen hebben in de voorbije jaren naam gemaakt met goede resultaten. Onder leiding van de nieuwe president van de voetbalbond, de voormalige sc Heerenveen-speler Ramiro Griffith heeft het voetbal op Curaçao een volgende boost gekregen. En natuurlijk met de inbreng van onze eigen Veendammer Angelo Cijntje. Wellicht te volgen via de tv/media. Mooi man, Cijntje en co versus Messi cum suis.

Op de foto is Angelo Cijntje in actie voor BV Veendam op 11 februari 2011 thuis tegen Almere City FC. De geelzwarten wonnen voor 3257 toeschouwers met 5-1. De doelpunten werden gemaakt door De Leeuw (2x), A. Jansen, Feenstra en Cijntje!

Geraadpleegde bronnen: VI, Peter Panneman, Willie Sagel/Jane Wessels, Jan Mulder en René Smit

25 maart 2023

Vandaag precies tien jaar geleden werd het faillissement van cultclub SC Veendam uitgesproken. Zie hiervoor het artikel in het DvhN. Zoals eerder gezegd: 'De Langeleegte huilt nog steeds'. Hier sluit ik me volledig bij aan. Maar de herinneringen zullen voor altijd blijven. En we zullen zorgen dat ze levend blijven.

Aan de andere kant moeten we ook 'veuruutkiek'n'. Daarom staat er toevallig op dezelfde sterfdatum van de Veendammer profclub vanmiddag exact een decennium later in hetzelfde (geamputeerde) stadion een belangrijk duel op het programma voor moedervereniging Veendam 1894. Het jeugdige eerste elftal van de geelzwarten probeert zich te handhaven in de sterke 2e klasse L zaterdag. Daarvoor zou vanmiddag bij winst op CVV VEV'67 uit Leek een eerste stap gezet kunnen worden. Komt dat zien!

Veendam 1894 verliest van VEV’67: 0-3

Maartse buien teisterden De Langeleegte. Een straffe wind joeg in de lengterichting over het drassige hoofdveld in Veendam. Op 25 maart 2023 geselde de striemende regen bij tijd en wijle niet alleen de hoofdrolspelers op de zompige grasmat maar ook de aanwezige toeschouwers. De meesten hadden een plekje weten te bemachtigen op de tribunes waarop het holle tikken niet veel goeds beloofde. Enkele geprivilegieerden hadden het voorrecht de wedstrijd vanuit de voormalige Maritieme Bar te mogen aanschouwen. Ze zagen dat de thuisclub ondanks een prima eerste helft het sleutelduel tegen de Leeksters toch verloor. Daar leek het in het eerste bedrijf in de verste verte niet op.

De geelzwarten hadden in de eerste 45 minuten de overhand en een groter spelaandeel. Hoewel het tegen de vlagerige wind in speelde, legden de Veenkolonialen meerdere keren een beloftevolle aanval op de mat en kon het publiek genieten van enkele mooie driehoekjes. Beide doelmannen hadden het in die fase relatief rustig. De eerste Veendammer aanval met perspectief werd opgezet door centrumverdediger Max Drewes die voorbij een paar tegenstander slalomde en een net-niet-kans creëerde. Halverwege de eerste helft was de mooiste aanval te bewonderen. Het bracht Winston de Jonge in scoringspositie maar hij miste net dat beetje handelingssnelheid om vol te kunnen uithalen. Na een half uur werd zijn broertje Dinand aan het werk gezet, maar voordat hij de 1-0 wilde maken was zijn directe tegenstander hem de baas. Verder dan enkele plaagstootjes kwamen de gasten uit Leek niet. Een vrije trap die rakelings naast ging was tot dusver het enige wapenfeit. Totdat de nummer 11 van VEV’67 nadrukkelijk van zich liet spreken. Eerst kon Max Drewes ternauwernood een stiftje van hem van de doellijn halen. Het bleek helaas voor de Veendammers uitstel van executie. Op slag van rust deelde de aanvaller van de geelhemden een rechtse directe uit. Balverlies in de as van het veld bracht Arjan Veenstra vrij voor Veendam-doelman Thijs Graver. Op zijn vol doorgehaald schot had Graver geen verweer. Het bleek achteraf voor Veendam de genadeklap. Zo kort voor de pauze. Een 0-1 achterstand voor de ploeg die toch al niet bulkt van het zelfvertrouwen. Het was een kantelpunt in dit sleutelduel.

Kort na de thee besliste VEV’67 de wedstrijd in zijn voordeel. De Leeksters konden iets beter de vrije man vinden. In dit geval was het wederom de fysiek sterke Arjan Veenstra die de centrumverdedigers Max Drewes en Ramon de Jong gedecideerd van zich afschudde en bekwaam afrondde: 0-2. Met een strakke schuiver in de hoek besliste de mee opgekomen verdediger Mats Wolthuis deze voor Veendam zo cruciale ontmoeting. Ondanks deze achterstand gaven de geelzwarten het niet op. Manmoedig probeerde het er nog een wedstrijd van te maken. Winston de Jonge probeerde het nog met een schot van afstand maar de gastendoelman stond op de goede plaats. Steeds meer ging Veendam tegen zichzelf voetballen. Je ziet dat enkele spelers niet de vorm hebben die ze eerder in het seizoen hadden. In de eerste helft werd het vormverlies gecompenseerd door heel veel energie en scherpte. Maar na een goed uur zag je de moedeloosheid toeslaan. Logisch ook. Veendam 1894-trainer Anne Semplonius bracht drie invalkrachten in het veld. Mike van Kleef, Bastiaan Veltens en Jasper Bijl kwamen voor de moegestreden Ryan de Bruijn, Winston de Jonge en Ramon de Jong. Dit nieuwe elan bracht nog een paar mogelijkheden voor Dinand de Jonge en Jasper Bijl. Daarna vloeiden langzaam de krachten weg bij de geelzwarten en kwam VEV’67 verder niet meer in de problemen.

Met dit verlies nemen de degradatiezorgen voor Veendam 1894 toe. Naaste concurrent SV Bedum won en staat nu op acht punten van de formatie van Anne Semplonius. Directe degradatie lijkt haast onafwendbaar. Maar wonderen zijn de wereld nog niet uit. Dus wie weet.

Hoe keek de trefzekere aanvaller Arjan Veenstra van VEV’67 terug op de wedstrijd. Of hij ook vond dat zijn doelpunt vlak voor rust cruciaal was? ‘Ik denk dat Veendam sterk begon. Ze waren goed in de opbouw waar wij niet echt grip op kregen. Wel kregen we enkele countermogelijkheden. We hadden wel het idee dat we iets moesten omkeren. Alleen wisten we niet goed wat. Ja, en dan is het heel lekker dat ie zo pal voor rust wel valt. Terwijl het dat op dat moment niet helemaal terecht was. Nee, zeker niet op basis van het veldspel. Toch hadden we het idee dat de kansen bij ons wel zouden komen. Individueel hebben we veel kwaliteit.’

Ik kan me zo voorstellen dat Veendam 1894-trainer Anne Semplonius een beetje moedeloos wordt van de gemakkelijk weggegeven doelpunten. Is dat ook zo?, vraag ik hem na de wedstrijd: ‘Ja, zo tegen het einde van de eerste helft is het een cruciaal moment. Kijk, zelf creëerden we niet zo veel, maar we gaven ook niet veel weg. Er zit energie in de ploeg. Dat is best behoorlijk. Ja, en dan? Het is 2 minuten voor rust. Je speelt een bal de as in en raakt hem kwijt. Of dit symptomatisch is voor ons spel? De hoek waar de klappen vallen? Ja, dat is zeker. We spelen degradatievoetbal. Wat er moet veranderen? Of er iets moet veranderen? Of het team nog geloof heeft? Als je dat niet meer zou hebben dan wordt het er nooit beter op. Dus ja. Nee, het klopt dat we in de tweede helft niets meer afdwingen. Maar wat wil je ook als je zo snel op 0-3 komt. Zeker in de situatie waar we in zitten. Of ik iemand of iets kan verwijten? Ja, wel dat we de goals zo gemakkelijk weggeven. We moeten wel kijken waarom dat dat steeds gebeurt. Of dit een sleutelduel was? Ja, bij winst hadden we weer wat geloof kunnen krijgen. Nu is het weer de boel bijeenrapen. We doen ons best. Kijk, ik ben verantwoordelijk. Ik moet ook naar mezelf kijken of ik het wel goed doe.’ Als ik zeg dat het niet aan zijn wedstrijdvoorbereiding kan liggen, zegt Anne: ‘Blijkbaar komt het niet goed over. Maar inderdaad, volgende week Velocitas uit. Hoe mooi zou het zijn?’

Competitieschema eerste helft seizoen 2022-2023 tweede klasse L zaterdag:

• 24/9 LTC – Veendam 1894 2-1
• 1/10 Veendam 1894 – Drenthina 1-1
• 8/10 Veendam 1894 – Achilles 1894 0-3
• 15/10 Kollum – Veendam 1894 6-1
• 22/10 Lewenborg – Veendam 1894 (beker) 1-3
• 29/10 Veendam 1894 – Be Quick Dokkum 3-0
• 5/11 VEV’67 – Veendam 1894 1-0
• 12/11 Veendam 1894 – Velocitas 1897 0-2
• 19/11 SV Bedum – Veendam 1894 3-3
• 15/11 Loppersum – Veendam 1894 (beker) 3-0
• 26/11 Veendam 1894 – Be Quick 1887 2-1
• 3/12 SV Oosterwolde – Veendam 1894 4-1
• 21/1 Veendam 1894 – Zuidhorn 1-3
• 28/1 Marum – Veendam 1894 0-0

Competitieschema tweede helft seizoen 2022-2023 tweede klasse L zaterdag:

• 4/2 Veendam 1894 – LTC 1-1
• 11/2 Drenthina – Veendam 1894 3-1
• 4/3 Achilles 1894 – Veendam 1894 3-2
• 11/3 Veendam 1894 – Kollum: afgelast vanwege sneeuwval
• 18/3 Be Quick Dokkum – Veendam 1894 4-0
• 25/3 Veendam 1894 – VEV’67 0-3
• 1/4 Velocitas 1897 – Veendam 1894
• 15/4 Veendam 1894 – SV Bedum
• 22/4 Be Quick 1887 – Veendam 1894
• 29/4 Veendam 1894 – SV Oosterwolde
• 20/5 Veendam 1894 – Marum
• 27/5 Zuidhorn – Veendam 1894

Veendam 1894 speelt haar thuiswedstrijden om 16:30 uur in het Henk Nienhuis-stadion aan De Langeleegte.

Meer info en fotomateriaal op Facebookpagina ‘De Langeleegte huilt’.

In de voetsporen van mijn voorouders…

Zoals ik eerder schreef, ben ik zo ver dat het manuscript aardig in de steigers begint te staan. Een aantal mensen leest met me mee. Op basis daarvan valt over het opgetekende tot dusver het volgende te melden: ‘Wie is er niet nieuwsgierig naar waar-ie vandaan komt? De speurtocht in dit document kan geprojecteerd worden op ieders levensverhaal. De auteur weet als geen ander de juiste vragen te stellen en de juiste toon te treffen. Het opgetekende is groots in zijn eenvoud. Klaas Fleurke bewees het in zijn goed ontvangen vorige boeken. Na een regionaal geschiedenisboek, een onderwijsboek en twee voetbalboeken levert hij met dit manuscript nu een prachtige familiegeschiedenis af. Zijn eigen bloemrijke familiehistorie, waarbij Fleurke synchroon hieraan de historische ontwikkeling van Oost-Groningen en met name de Pekela’s beschrijft. Met een Groningse nuchterheid zoekt de schrijver naar antwoorden wie hij is en waar hij vandaan komt. In velerlei opzichten doet Klaas Fleurke verslag van een interessante zoektocht naar zijn roots en daarmee naar de kern van het leven. De zin van het bestaan. De auteur schrijft z’n vijfde boek in wording ten tijde dat we te maken krijgen met verschillende crises: de corona-, energie-, stikstof-, woning/bouw-, klimaat-, asiel- en koopkrachtcrisis en de oorlog in Oekraïne. Daarmee zijn het voor ons allemaal onzekere tijden en vallen we terug op vrienden én vooral familie. De bloedband als inspiratie om zelf op zoek te gaan naar de eigen wortels. Wat is het familie-DNA en welk gen wordt doorgegeven? Weet de auteur het Fleurke-DNA te ontrafelen? Een van de geïnterviewden schreef na lezing van het manuscript: ‘Wat een werk, doorzettingsvermogen, onderzoekskracht, analytisch denkvermogen, voortreffelijk taalgebruik, humoristische scènes en noem maar op! Ik ben verbijsterd, dat iemand met zulke kwaliteiten niet een briljante wetenschappelijke carrière heeft gehad. De appel valt niet ver van de boom, toch?!’