Naïef Veendam 1894 moet wéér zure nederlaag slikken

Uw verslaggever lette tijdens de warming-up op de laatste oefenvorm van beide teams. Een afwerkingsoefening. Opmerkelijk om te zien dat aan Veendammer kant nauwelijks een bal raak werd geschoten. Uitgezonderd door één speler. Daarentegen vlogen ze bij Zuidhorn er vanuit alle standen vol overtuiging in.

Het was in de eerste wedstrijd na de winterstop een onnodig verlies. In de vroege avond op een vrieskoude 21ste januari 2023 gingen de geelzwarten tegen een beslist niet beter spelend Zuidhorn voor de zevende keer dit seizoen de bietenbrug op. De jeugdige Veendammers stonden na afloop wéér met lege handen. En wéér was het onverdiend. Zoals het wel vaker dit seizoen het geval is geweest. De gasten waren, in een wedstrijd waarin het voor beide teams aanhaken of afhaken was, op de cruciale momenten meedogenlozer en slagvaardiger. Zuidhorn verliet met de volle buit de Parkstad. De nummer 7 van de ranglijst kan met 18 punten naar boven kijken en de Veendammers blijven met 8 punten steken op die vervelende voorlaatste plaats. Hoewel we nog niet halverwege de competitie zijn, zal het voor het jonge elftal van de pas voor twee jaar bijgetekende trainer Anne Semplonius een hele toer worden om zich uit die onderste regionen te ontworstelen. Het is een stevige uitdaging voor spelers en technische staf om de weg naar boven te vinden. Toch hoeft er beslist niet gewanhoopt worden want qua veldspel is het dik in orde. Alleen zal het onervaren elftal op de beslissende momenten in een wedstrijd meedogenlozer, slagvaardiger en iets minder naïef moeten zijn. Helaas moeten we constateren dat de jonge Veendammers hierin hardleers zijn. Het is in de wedstrijden tot nu toe een repeterende breuk. De hondstrouwe aanhang gaat zich zo langzamerhand afvragen hoe het zit met het lerend vermogen van de jeugdige selectie. Of is het een kwestie van kwaliteit? Van mentaliteit wellicht? De ambitieuze jonge trainer Semplonius kan zijn spelers niet verwijten dat ze hun best niet doen. Integendeel. De inzet is voorbeeldig. Er wordt gestreden tot de laatste minuut maar er zullen doelpunten gemaakt moeten worden. Anders kun je geen wedstrijden winnen. Met 13 treffers in 11 duels is Veendam 1894 in de zaterdag tweede klasse L de minst productieve ploeg. Het is een vingerwijzing. Daarom was het tegen Zuidhorn zo belangrijk om die 1-0 voorsprong in ieder geval met alle middelen te verdedigen. Daarin schoot het team zichzelf in de voet en liet het zijn trainer in de steek.

Maar in het eerste half uur van de wedstrijd tegen middenmoter Zuidhorn was Veendam 1894 de bovenliggende partij. Na een aftastend begin namen de Parkstedelingen het initiatief. Het speelde energiek en voortvarend. Er was veel beweging en er werd vlot gecombineerd. De geelzwarten hoefden alleen maar een geplaatst schot toestaan van Zuidhorner David Albert Villalta. Veendam-doelman Thijs Graver redde bekwaam. Verder was het Veendam dat domineerde. Ze waren voortdurend dreigend. Flankaanvaller Dinand de Jonge had al een goede kans op de openingstreffer, maar de gastendoelman wist dat te voorkomen. In de 7de minuut was het wel raak. Dribbelkoning Ryan de Bruijn passeerde brutaal twee verdedigers in het strafschopgebied en legde terug op spits Winston de Jonge. Veendams topscorer wist er wel raad mee en knalde hard en droog raak. Het was een fase waarin Veendam prima speelde en enkele supporters van Zuidhorn zich zorgen maakten. Langs de lijn was het volgende te horen: ‘Tjonge, wat geeft Zuidhorn een ruimte weg!’ Het was ook de verdienste van de geelzwarten. Er was veel beweging en er waren mogelijkheden om de score uit te bouwen. Maar niemand haalde de trekker over en deelde Zuidhorn de genadeklap uit. Het zou de ploeg van trainer Anne Semplonius duur komen te staan.

Na ruim een derde wedstrijd volgde de volslagen onverwachte ommekeer. Het begon met een zwabberschot van aanvaller Milan Stad. De bal werd met moeite gekeerd door keeper Thijs Graver en onvoldoende weggewerkt door centrumverdediger Ramon de Jong. Stad kon daarom vanaf de achterlijn voorzetten en in de zestien knalde routinier Jaap Jacobs geheel vrijstaand meedogenloos raak. Na deze gelijkmaker was Veendam even van slag. Je zag vanaf dat moment de handelingssnelheid bij de gasten omhoog gaan. Je hoorde trainer Jeroen van Wijk voor de dug-out zijn ploeg toeschreeuwen. Zijn stem galmde door de ijle vrieskoulucht over het kunstgrasterrein aan de donkere Langeleegte: ‘Diepte! Vooruit!’ Het was niet aan dovenmansoren gezegd. Er werd hoog druk gezet waar de thuisclub moeite mee had. Rechterverdediger Max Drewes verslikte zich en David Albert Villalta zette Zuidhorn gedecideerd op voorsprong: 1-2. Het was killing. De Zuidhorners lieten zich steeds meer gelden. Volwassen en mannelijk voetbal. In de loop van de confrontatie zou scheidsrechter Michiel Okken zijn handen hier steeds meer aan vol krijgen. Toch kreeg Veendam nog voor de pauze een paar mogelijkheden om de stand gelijk te trekken. Een voorzet van Max Drewes verdween op de lat en op slag van rust liet Dinand de Jonge een grote kans onbenut. Na het rustsignaal van arbiter Okken verwoordden een aantal bestuursleden van Zuidhorn het spel van hun club als volgt: ‘Slecht spelen, maar wel voorstaan. Het is niet verdiend!’

Het bleef na de thee lang een wedstrijd. Veendam 1894 ging op zoek naar de gelijkmaker hoewel het maar mondjesmaat iets creëerde. Omdat scheidsrechter Okken voortdurend corrigerend moest optreden werd het spelbeeld rommelig. Zuidhorn loerde echter op de counter. Na het geblesseerd uitvallen van sterkhouders Ramon de Jong en Lorenzo Langeland (beterschap beiden) moesten er gedwongen enkele omzettingen plaatsvinden. Hoewel de invallers Peter Piening en Jasper Bijl naar behoren presteerden, kon de gelijkmaker niet afgedwongen worden. Ook niet nadat in de slotfase de sterk spelende centrumverdediger Jeremy van Dijk naar voren werd gestuurd om een doorbraak te forceren. Zoals zo vaak viel het doelpunt aan de andere kant. Het was al diep in blessuretijd toen Corné Zuidema namens Zuidhorn aan alle onzekerheid een eind maakte en de geflatteerde 1-3 aantekende. Volgens de Veendammers was het buitenspel. Gezien de uitbundige vreugde-uitbarsting na dit doelpunt aan de kant van de gasten, was dit een zwaarbevochten en nauwelijks verdiende zege. Maar ja, Zuidhorn was wel drie punten rijker.

Wat vond Veendam-trainer Anne Semplonius van de wedstrijd. Is hij het eens met: ‘Weer de complimenten, maar geen punten?’ Semplonius: ‘Ja, in de eerste helft wel. Zeker. Ja, het zou de kop boven het verslag kunnen zijn. Maar ik krijg hier steeds meer de balen van. Hoe we dit kunnen omdraaien, laten kantelen? Ja, dat is lastig. We krijgen onze kansen. Kijk naar de eerste helft. We geven ook niet veel weg. Maar… Ik denk dat de oplossing ligt in een stuk mentaliteit. Kijk naar die spits van Zuidhorn. Zij maken de gegeven kansen wél af. We hadden gehoopt dat we na de winterstop een stap hadden gezet. We belonen onszelf weer niet. Tja, mentaliteit. Slagvaardigheid. Ja, inderdaad. Het is nu balen. Uithuilen, herpakken en volgende week er weer staan. En ja, we moeten de balans even opmaken. Hoe gaat het met Ramon en Lorenzo?’

Trouwens, het was Lorenzo Langeland die in de warming-up alle ballen vol overtuiging raak schoot!

Gehavend Veendam 1894 verdienstelijk gelijk in en tegen Marum

Hoe zou het jeugdige team van trainer Anne Semplonius zich herstellen van het sneue verlies van vorige week? Het moest het in de uitwedstrijd tegen een sterker geacht Marum ook nog stellen zonder de geblesseerde basiskrachten Ramon de Jong en Lorenzo Langeland. Met name voor Lorenzo is het een bijzonder trieste aangelegenheid. Nadat hij dit seizoen teruggekeerd was in het Veendammer team na een ernstige blessure, lijkt nu een andere zware kwetsuur ervoor te zorgen dat de begenadigde middenvelder voor langere tijd uitgeschakeld is. Vanaf deze plaats wens ik ze en ook alle andere Veendammer spelers die te maken hebben met langdurig medisch ongemak, beterschap toe. Aanvaller Dinand de Jonge was ook niet geheel okselfris en begon op de bank. Maar hun vervangers deden het op een frisse zaterdagmiddag de 28ste januari op Sportpark de Holten in Marum uitstekend. De onvermoeibare Peter Piening, de 17-jarige Bastiaan Veltens en vooral rechterverdediger en debutant in het eerste elftal Mike van Kleef speelden een meer dan voortreffelijke wedstrijd. Het jeugdige team gaf het enige passende antwoord op de teleurstellende nederlaag tegen Zuidhorn. De Veenkolonialen die in het blauw voetbalden, dwongen de nummer vier van de ranglijst tot het uiterste. De Veendammers maakten een scherpe, gretige, geconcentreerde en strijdbare indruk. In een met name in de eerste helft gelijkopgaande wedstrijd hield het de nul maar kwam zelf ook niet tot scoren. Zodoende coachte Anne Semplonius zijn elftal tegen topper Marum naar een zeer verdiend punt. De 0-0 voelde echter als een overwinning, zeker na een uiterst bewogen week. Iedereen die de geelzwarten een warm hart toedraagt, keerde met een goed gevoel huiswaarts. Zeker uw verslaggever. Ik heb met heel veel plezier gekeken naar een sterk en collectief Veendam 1894. Het volgende noteerde ik in mijn boekje:

13de minuut: Veendam-doelman Thijs Graver verricht een wereldredding. Hij tikt een bal uit de kruising. 19de minuut: Een penaltymoment. Ryan de Bruijn, die een voortdurende dreiging was voor de verdediging van Marum, werd aangetikt in de zestien. Scheidsrechter Erik Wieringa weigerde de bal op de stip te leggen. 21ste minuut: Veendams nummer 10 Robin Mik zet goed voor, Ryan de Bruijn mist de bal op een haar. 24ste minuut: Veendam-aanvaller Winston de Jonge produceert een schot van afstand. Hij dwingt de doelman van de thuisclub Klaas Kleiker tot een uiterste inspanning. 31ste minuut: Het is wederom keeper Thijs Graver die de bal net over de lat kan tikken.

In de pauze maakt uw verslaggever een rondje om het kunstgrasveld. Ik ontmoet een neutrale toeschouwer uit Grootegast. Op de vraag wat hij van de wedstrijd vindt, vertrouwt hij mij toe: ‘Ze doen niet veel voor elkaar onder. Het gaat gelijk op. Ik zie Marum vaker spelen. Wat mij betreft heb ik ze nog niet eerder zo slecht zien voetballen. Marum moet het vooral hebben van die nummer 7, Tom Boezerooy.’ Als ik verder loop, denk ik: ‘Dat is toch zeker de verdienste van Veendam!’

53ste minuut: Marum raakt de onderkant van de lat. 66ste minuut: Een kansrijke voorzet van Marum wordt met de voet door sta-in-de-weg Thijs Graver geneutraliseerd. 79ste minuut: Als Marum steeds meer aandringt, krijgt invaller Dinand de Jonge een grote kans. Zijn schuiver gaat na een prachtige counter via Ryan de Bruijn en Peter Piening echter voorlangs. 80ste minuut: Centrumverdediger Max Drewes van Veendam 1894 kopt een bal voor de lijn uit het doel. Samen met zijn medeverdedigers Jeremy van Dijk (rots in de branding), de eerder genoemde Mike van Kleef en linkerverdediger Yorick Zuur, gaven ze deze middag niet veel weg. Jongeling Wessel Bieze kwam even later als invaller de laatste linie versterken. Hij deed het bekwaam. 90ste minuut: Invaller en Veendam-aanvaller Jasper Bijl scoorde schitterend van afstand met een halve omhaal. Zijn treffer werd afgevlagd wegens buitenspel. In de tegenaanval ging een kopbal van Marum net naast.

Na afloop was Veendam 1894-doelverdediger Thijs Graver natuurlijk blij met het doelpuntloos gelijkspel. Thijs: ‘Ja, we vieren het als een overwinning. Als je uit bij Marum de nul kunt houden, mag je tevreden zijn. Ja, inderdaad, dit geeft veel voldoening. Het klopt dat ons team deze middag uitsluitend uitblinkers telde. Ja, debutant Mike van Kleef deed het meer dan prima. En heb je aanvoerder Leon Kuiper al genoemd?’

Als ik even later de catacomben inloop en de harde muziek al uit de Veendammer kleedkamer hoor komen, komt scheidsrechter Wieringa naar me toe. ‘Maak je een verslag? Zet er dan ook even in dat de scheidsrechter hoge nood had en even een stoelgang moest maken. Daarna ging het beter, haha… .’

Daarna loop ik met Veendam-trainer Anne Semplonius naar buiten. Zijn gemoed is totaal anders dan vorige week. Hoe staat hij hier nu? ‘Nou, ik ben nog niet helemaal tevreden. We speelden vandaag met veel power. En we hebben een moeilijke week achter de rug. Maar, kort gezegd, we gaan hier met een goed gevoel vandaan.’

Competitieschema eerste helft seizoen 2022-2023 tweede klasse L zaterdag:

• 24/9 LTC – Veendam 1894 2-1
• 1/10 Veendam 1894 – Drenthina 1-1
• 8/10 Veendam 1894 – Achilles 1894 0-3
• 15/10 Kollum – Veendam 1894 6-1
• 22/10 Lewenborg – Veendam 1894 (beker) 1-3
• 29/10 Veendam 1894 – Be Quick Dokkum 3-0
• 5/11 VEV’67 – Veendam 1894 1-0
• 12/11 Veendam 1894 – Velocitas 1897 0-2
• 19/11 SV Bedum – Veendam 1894 3-3
• 15/11 Loppersum – Veendam 1894 (beker) 3-0
• 26/11 Veendam 1894 – Be Quick 1887 2-1
• 3/12 SV Oosterwolde – Veendam 1894 4-1
• 21/1 Veendam 1894 – Zuidhorn 1-3
• 28/1 Marum – Veendam 1894 0-0

Competitieschema tweede helft seizoen 2022-2023 tweede klasse L zaterdag:

• 4/2 Veendam 1894 – LTC
• 11/2 Drenthina – Veendam 1894
• 4/3 Achilles 1894 – Veendam 1894
• 11/3 Veendam 1894 – Kollum
• 18/3 Be Quick Dokkum – Veendam 1894
• 25/3 Veendam 1894 – VEV’67
• 1/4 Velocitas 1897 – Veendam 1894
• 15/4 Veendam 1894 – SV Bedum
• 22/4 Be Quick 1887 – Veendam 1894
• 29/4 Veendam 1894 – SV Oosterwolde
• 20/5 Veendam 1894 – Marum
• 27/5 Zuidhorn – Veendam 1894

Veendam 1894 speelt haar thuiswedstrijden om 16:30 uur in het Henk Nienhuis-stadion aan De Langeleegte.

Meer info en fotomateriaal op Facebookpagina ‘De Langeleegte huilt’.

In de voetsporen van mijn voorouders…

Zoals ik eerder schreef, ben ik zo ver dat het manuscript aardig in de steigers begint te staan. Een aantal mensen leest met me mee. Op basis daarvan valt over het opgetekende tot dusver het volgende te melden: ‘Wie is er niet nieuwsgierig naar waar-ie vandaan komt? De speurtocht in dit document kan geprojecteerd worden op ieders levensverhaal. De auteur weet als geen ander de juiste vragen te stellen en de juiste toon te treffen. Het opgetekende is groots in zijn eenvoud. Klaas Fleurke bewees het in zijn goed ontvangen vorige boeken. Na een regionaal geschiedenisboek, een onderwijsboek en twee voetbalboeken levert hij met dit manuscript nu een prachtige familiegeschiedenis af. Zijn eigen bloemrijke familiehistorie, waarbij Fleurke synchroon hieraan de historische ontwikkeling van Oost-Groningen en met name de Pekela’s beschrijft. Met een Groningse nuchterheid zoekt de schrijver naar antwoorden wie hij is en waar hij vandaan komt. In velerlei opzichten doet Klaas Fleurke verslag van een interessante zoektocht naar zijn roots en daarmee naar de kern van het leven. De zin van het bestaan. De auteur schrijft z’n vijfde boek in wording ten tijde dat we te maken krijgen met verschillende crises: de corona-, energie-, stikstof-, woning/bouw-, klimaat-, asiel- en koopkrachtcrisis en de oorlog in Oekraïne. Daarmee zijn het voor ons allemaal onzekere tijden en vallen we terug op vrienden én vooral familie. De bloedband als inspiratie om zelf op zoek te gaan naar de eigen wortels. Wat is het familie-DNA en welk gen wordt doorgegeven? Weet de auteur het Fleurke-DNA te ontrafelen? Een van de geïnterviewden schreef na lezing van het manuscript: ‘Wat een werk, doorzettingsvermogen, onderzoekskracht, analytisch denkvermogen, voortreffelijk taalgebruik, humoristische scènes en noem maar op! Ik ben verbijsterd, dat iemand met zulke kwaliteiten niet een briljante wetenschappelijke carrière heeft gehad. De appel valt niet ver van de boom, toch?!’