Altijd op zoek naar de mens achter het boek (deel 7)

De komende maanden volgt op deze website in gedeelten het verhaal van de 83-jarige Kor Boven. Hij bezocht tot nu toe in zijn leven bijna 600 schrijvers van boeken. En er staan nog meer te signeren boeken - én dus te ontmoeten mensen - op zijn bucketlist. De erudiete, geboren en getogen Oost-Groninger is altijd nieuwsgierig naar de persoon achter hetgeen hij of zij publiceert. Het leverde de vitale tachtiger interessante contacten op met zowel de plaatselijke huis-tuin-en-keukenschrijver als met (internationaal) schrijvende grootheden. De in Castricum woonachtige Boven ontmoette gevierde auteurs, beroemde sporthelden, spraakmakende politici, bekende presidenten en zelfs een Nobelprijswinnaar in binnen én buitenland. Waarom lukte het Kor Boven altijd een handtekening te bemachtigen en wat drijft hem? Is het in dit geval: wie goed doet, goed ontmoet? Zeggen zijn keuzes iets over hemzelf? En waarom ontroert het gesprek dat Boven had met de in 2005 overleden joods-Oostenrijkse nazi-jager Simon Wiesenthal hem nu nog? Kortom: het verhaal van de oud-supporter van voormalig profvoetbalclub Veendam is op zichzelf al een boek waard!

Deze maand het zevende deel van Kor Boven z’n verhaal over de rondvlucht van Maarten ’t Hart, bij de tafel van Kees, de das van Louis van Gaal en meer.

Doe niet zo ingewikkeld

‘Maarten ’t Hart? Jazeker. Hij deed een keer een rondvlucht door heel Nederland. Volgens mij was dat naar aanleiding van zijn boek Een vlucht regenwulpen. Hij vloog boven Nederland en landde ook in Schagen. Ik vertrok in alle vroegte richting Schagen en nam al zijn boeken mee. Toen hij vanuit de helikopter voet aan land zette, lieten ze me weten dat hij maar één boek zou signeren. Vroeg ik: hoezo? Hij had daar geen tijd voor. Nou, daar ben ik het niet mee eens natuurlijk. Ik had die boeken niet voor niets allemaal meegenomen. Uiteindelijk voorzag hij ze allemaal van een handtekening en hebben we na afloop nog een poosje leuk staan praten. Hij had alle tijd. De mensen om zo’n persoon heen maken er veel meer problemen van dan de persoon zelf.’

‘Ik was een keer in Amsterdam in de Rode Hoed aan de Keizersgracht. In dit historische pand is een debatcentrum annex evenementenlocatie gevestigd. Prinses Irene was er destijds. Ik dacht bij mezelf: nu kan ik mooi de boeken door haar laten signeren. De mensen om haar heen maakten veel bezwaar. Dat dat allemaal niet kon. Dat de prinses zus en zo moest. Ik had zoiets van: mensen, doe toch allemaal niet zo belangrijk. Doe niet zo ingewikkeld. Of ik door deze manier van benaderen een heel eind kom? Ja, dat denk ik wel. Die bekende personen worden natuurlijk door hun omgeving afgeschermd voor de buitenwereld, dat begrijp ik wel. Die opdracht zullen ze ook wel hebben. Er werden daar destijds zelfs boeken verkocht van prinses Irene. Dus ik ging er gewoon naartoe en ze heeft ze gesigneerd. Ik vroeg of ik een foto mocht maken. Ze zei wel: ‘Ik ga er niet speciaal voor poseren!’ Ik ben bij haar gaan staan en iemand anders heeft even een fotootje gemaakt. Dat doet me weer denken aan een bekende voetbaltrainer.’

De tafel van Kees

‘Louis van Gaal. Hij was bij Fox Sports (nu ESPN, KF) en Kees Jansma was er voor het laatst. De tafel van Kees op zondagmorgen. Ik had zoiets van: hier ga ik naartoe. Dan kan ik mooi het boek van Louis van Gaal laten signeren. Ik zat er in de hal te wachten tot de uitzending was afgelopen. Toen Van Gaal er kwam aanlopen ging ik snel in de benen. Ik er als een speer naartoe. Ik zei: ‘Meneer van Gaal, wilt u een boek voor mij signeren?’ ‘Ja, dat doe ik,’ zei hij. Ik vroeg: ‘Mag ik een foto maken?’ Hij keek me aan en zei: ‘Zit m’n das goed, zit-ie wel correct?’ Nou ja, dat was typisch Louis van Gaal. Hij was keurig in het pak gestoken met een mooi dasje voor. Onberispelijk. Hij zei tegen een omstander: ‘Mevrouw, wilt u wel even een foto van ons maken?’ Hij regelde dat gewoon voor mij.’

‘Zo kwam ik ook een keer in de uitzending van Fox Sports. Kees Jansma kwam in Haarlem. Hij gaf daar een lezing voor middelbare scholieren. Dus ik er naartoe. Ik kon mooi Kees Jansma zijn boek laten signeren. Zoals wel vaker was ik er erg vroeg. Er was nog niemand. Ik liep daar door de gangen - toen kon dat nog, tegenwoordig zouden ze zeggen: wat moet dat hier - en wachtte tot het begon. Zat ik daar later als man van 75 tussen al die scholieren.’ Schaterend: ‘Na afloop signeerde hij en vroeg mij of ik nog student was. Of ik een eeuwige student was? Hij vond het zo leuk dat ik er was. Toen vroeg-ie of ik het leuk zou vinden om een keer bij een uitzending van De tafel van Kees aanwezig te zijn. Gewoon achter de schermen. Ach, dat was wel aardig om een keer mee te maken. Volgens mij was Hans Kraay junior er. Tijdens de uitzending liep er ook een kok rond. Die serveerde na de uitzending in een ruimte ernaast het eten. Ik wilde al weggaan maar Kees Jansma zei dat ik mee kon komen om een hapje mee te eten. Ja, en dan zit je daar samen met al die mensen te eten. Met televisiepresentator Jan Joost van Gangelen en noem ze maar op. Hans Kraay jr. kwam een keer bij ons in de buurt, in Heemskerk. Hij was toentertijd trainer bij Lienden. Ik had het boek van hem. Ook daar gingen we vroeg naartoe. Bij het arriveren van de spelersbus ving ik hem op en vroeg om een krabbel in z’n boek. Aansluitend hebben we de wedstrijd bekeken.’

Volgende maand het achtste deel van Kor Boven z’n verhaal over een bekende strafpleiter, thuis afspreken of in een restaurant, het afwimpelen van gesigneerde boeken, in contact met een oud-geletruidrager en meer.

Gehavend Veendam 1894 omvergeblazen door gretig SC Stadskanaal:0-4

De hervatting van de competitie is voor de ploeg van trainer Wietse de Blois uitgelopen op een enorme teleurstelling. Vanaf het allereerste fluitsignaal waren de ‘Knoalsters’ op het kunstgras aan De Langeleegte heer en meester. De omstandigheden waaronder gevoetbald moest worden, waren verre van ideaal. Windkracht 6 en een striemende regen geselden de 22 acteurs, de arbitrage en de aanwezige toeschouwers. Een afgelasting had niemand erg gevonden. Zeker het jonge Veendammer team niet. Liefst vijf selectiespelers moesten om uiteenlopende redenen op deze uiterst gure februarimiddag verstek laten gaan.

De elf spelers die van trainer Wietse de Blois het vertrouwen hadden gekregen, maakten dat deze middag, op een enkele uitzondering na, niet waar. Hoewel het eerste kansje nog voor de Veendammers was (Marc van der Laan) nam SC Stadskanaal na de gewonnen toss stevig de regie in handen. Ze hadden de wind ook mee. De intenties van de blauwwitten waren duidelijk. De laagvlieger uit Stadskanaal wilde beslist drie punten. Het spel was gericht op het maken van doelpunten. Ze oogden frisser en toonden zich in de duels strijdvaardiger én slagvaardiger. Niet dat de boys van trainer De Blois hun best niet deden, maar ze gaven op deze middag op vele fronten niet thuis. Het resultaat was een verdiende oorwassing. Bij rust was het duel eigenlijk al beslist.

De ‘Knoalsters’ buitten het windvoordeel optimaal uit. De 0-1 was symptomatisch voor het gelaten spel van de Veendammers. De rechterkant liet zich verrassen en Jeffrey Bakker kon vrij voor doelman Thijs Graver binnentikken. De sluitpost trof bij alle vier treffers geen blaam. Na een oliedomme overtreding van gelegenheidscentrumverdediger Owen de Bruijn kon de referee niet anders dan de bal op de stip leggen. Na ongeveer een half uur rondde wederom Jeffrey Bakker dit klusje onberispelijk af. Een minuut of vijf voor de pauze knalde van afstand de Stadskanaalster topscorer Leon Bos de 0-3 tegen de touwen. Kort na de welkome thee schoot Maik Tolner namens de blauwwitte formatie alle Veendammer illusies op een beter resultaat aan diggelen.

De Langeleegtebespelers drongen daarna wel aan, maar zonder echte overtuiging. Keeper Thijs Graver, die zich nog een paar keer onderscheidde, zag na afloop van de kansloze wedstrijd toch nog hoop voor het vervolg van de competitie. De komende weken zal Veendam 1894 namelijk nog een paar keer de krachten moeten meten met enkele ploegen die ook in de gevarenzone van de tweede klasse L verkeren. Hij zei vol bravoure: ‘In de tweede helft had Stadskanaal toch niets in te brengen?!’ Doorweekt zocht hij daarna de warme kleedkamer op, waar coach Wietse de Blois zich over zijn ontgoochelde spelers ontfermde.

Duidelijk is dat Veendam 1894 in de eerstvolgende competitiewedstrijden uit een ander vaatje moet tappen. Er is werk aan de winkel voor de jeugdige trainer De Blois en zijn spelers. En na regen komt zonneschijn!

Herhaalde oproep optekenen Fleurke-familiehistorie

Zoals ik al eerder zei vorder ik gestaag met het onderzoeken van de Fleurke-familiegeschiedenis. De stamvader, Johan Carl Wilhelm (1786-1865), van alle Fleurkes in Nederland streek omstreeks 1800 vanuit Duitsland neer in Oude Pekela. Hij vestigde zich daar als meesterschoenmaker. Ondertussen heb ik met behulp van verschillende mensen (ook bijvoorbeeld van het Veenkoloniaal Museum in Veendam, Stichting Oud Winschoten, gemeentearchief Oude Pekela) en (verre) familieleden al aardig wat (foto)materiaal kunnen verzamelen. Ik kom steeds meer aan de weet en het levert zeer informatieve verhalen op. Zodoende heb ik de Fleurke-stamboom al aardig compleet vanaf Anton Florinus in 1555. Hierbij doe ik nogmaals een oproep aan een ieder die me eventueel verder kan helpen om deze familiehistorie verder vast te leggen. Het zij met mooie verhalen en/of documentatiemateriaal zoals historische foto’s, aktes en andere interessante bronnen. Iemand die iets weet, mag contact met me zoeken. Ik zou dat erg op prijs stellen. Vooral uit de vertakking van de tweede zoon van onze stamvader, Johannes Martinus (1825-1896), ben ik nog op zoek naar verhalen. Twee zoons van deze Johannes Martinus waren koopman in Oude Pekela. Karel en Frederik Fleurke, waarvan de laatste ook uitgever was van prachtige, oude ansichten.