In de voetsporen van mijn voorouders…

Zoals ik al eerder zei, vorder ik gestaag met het onderzoeken van de Fleurke-familiegeschiedenis. De stamvader, Johan Carl Wilhelm (1786-1865), van alle Fleurkes in Nederland streek omstreeks 1800 vanuit Duitsland neer in Oude Pekela. Hij vestigde zich daar als meesterschoenmaker. Ondertussen heb ik met behulp van verschillende mensen (ook bijvoorbeeld van het Veenkoloniaal Museum in Veendam, Stichting Oud Winschoten, gemeentearchief Oude Pekela) en (verre) familieleden al aardig wat (foto)materiaal kunnen verzamelen. Er dienen zich steeds meer mensen aan. Ook voer ik een correspondentie met mensen (gemeente, kerk, archieven) uit de regio Preussisch Oldendorf/Lübbecke over mijn familiezoektocht. Tijdens onze zomervakantie verbleven we daar een aantal dagen om te zien en aan den lijve te ervaren waar onze verre voorvader vandaan kwam. Twee dagbladen in Westfalen hebben aandacht besteed aan mijn zoektocht en plaatsten een oproep voor meer info. Ik kom zodoende steeds meer aan de weet en het levert zeer informatieve verhalen op. Zodoende heb ik de Fleurke-stamboom al aardig compleet vanaf Anton Florinus in 1555. Via een achternicht van me ben ik kortgeleden in het bezit gekomen van documenten waaruit blijkt dat het geslacht Fleurke zelfs teruggaat tot 1340 (Konrad). Hierbij doe ik nogmaals een oproep aan een ieder die me eventueel toch nog verder kan helpen om deze familiehistorie verder vast te leggen. Het zij met mooie verhalen en/of documentatiemateriaal zoals historische foto’s, aktes en andere interessante bronnen. Iemand die iets weet, mag contact met me zoeken. Ik zou dat erg op prijs stellen.

Ondertussen ben ik zo ver dat het manuscript aardig in de steigers begint te staan. Een aantal mensen leest met me mee. Op basis daarvan valt over het opgetekende tot dusver het volgende te melden: ‘Wie is er niet nieuwsgierig naar waar-ie vandaan komt? De speurtocht in dit document kan geprojecteerd worden op ieders levensverhaal. Met een Groningse nuchterheid zoekt de schrijver naar antwoorden wie hij is en waar hij vandaan komt. In velerlei opzichten doet Klaas Fleurke verslag van een interessante zoektocht naar zijn roots en daarmee naar de kern van het leven. De zin van het bestaan. De auteur schrijft dit manuscript ten tijde dat we te maken krijgen met verschillende crises: de corona-, energie-, stikstof-, woning/bouw-, klimaat-, asiel- en koopkrachtcrisis en de oorlog in Oekraïne. Daarmee zijn het voor ons allemaal onzekere tijden en vallen we terug op vrienden én vooral familie. De bloedband als inspiratie om zelf op zoek te gaan naar de eigen wortels. Wat is het familie-DNA en welk gen wordt doorgegeven? Er volgen opmerkelijke verhalen van en over het bloemrijke geslacht Fleurke, als: Fleur de narcotiseur, het geweten van Pekela, een nooit opgeloste verdwijning, een verhalende classicus, een verdwenen kaashandel, een topsportcarrière tussen hemel en aarde, de nationale wespenvriend, een oud-winnaar van een grote tv-quiz, een Amsterdamse professor en veel meer. Weet de auteur het Fleurke-DNA te ontrafelen? Een van de geïnterviewden schreef na lezing van het manuscript: ‘Wat een werk, doorzettingsvermogen, onderzoekskracht, analytisch denkvermogen, voortreffelijk taalgebruik, humoristische scènes en noem maar op! Ik ben verbijsterd, dat iemand met zulke kwaliteiten niet een briljante wetenschappelijke carrière heeft gehad. De appel valt niet ver van de boom, toch?!’

Sterk Veendam 1894 geeft overwinning in slotfase weg. Tegenvallend Drenthina zwijnt met 1-1 remise aan De Langeleegte.

De trouwe volgers van het vlaggenschip van Veendam 1894 waren nieuwsgierig. Hoe zou de jonge, talentvolle ploeg van trainer Anne Semplonius het verlies van vorige week verwerkt hebben? Lang hoefden de toeschouwers niet op het antwoord te wachten. Op een zompige grasmat in het Henk Nienhuis-stadion startte het Veendammer elftal furieus. Regenbuien zorgden op de eerste oktoberdag voor doorweekte spelers en een zwaar speelveld. Terwijl het opnieuw in werking gestelde scorebord begon te lopen – met dank aan John Kuiper – na het beginsignaal van scheidsrechter Richard Venekamp, begonnen de geelzwarten overtuigend. Én overrompelend. Al binnen een minuut lag de bal in het mandje. Pas tien minuten voor het einde gaven de brutaal spelende Parkstedelingen een zeker lijkende overwinning onnodig uit handen. Het slordig en ongeïnspireerd spelende Drenthina mocht de handen stevig dichtknijpen met een nauwelijks verdiend gelijkspel. Het elftal van de jonge oefenmeester Anne Semplonius kende nagenoeg geen zwakke plekken. Er waren alleen maar uitblinkers te noteren.

Trouwens, in de warming-up moest sterkhouder en centrumverdediger Jeremy van Dijk met een blessure afhaken. Coach Semplonius haalde Ramon de Jong van het middenveld naar het centrum van de verdediging en beoogd invaller Jasper Bijl kwam in de basiself. Opmerkelijk detail: op dat moment waren er even geen wisselspelers meer. Het was wachten op de wissels die met het tweede in Stadskanaal tegen SJS hadden gespeeld.

De start was zogezegd flitsend. Het was een aanval uit het boekje. Alles zat erin. Branie, lef, brutaliteit, maar bovenal voetballend vermogen. Voetbal zoals het gespeeld moet worden. Eigenlijk zie je dat alleen maar in Camp Nou, de Allianz Arena of op Anfield. One-touch voetbal, tiki-taka-voetbal, maar dan aan de eigen Langeleegte. De aanval begon bij de dreigend spelende Jasper Bijl, ging via een aantal stations naar Lorenzo Langeland die knap wegdraaide en vanaf de achterlijn spits Winston de Jonge op maat bediende. De in bloedvorm zijnde Veendammer goaltjesdief wist er wel raad mee. Hij kwam voor z’n directe tegenstander en knalde met links schitterend raak. Het scorebord gaf 58 seconden aan: 1-0. Veendam overdonderde hiermee de gasten uit Emmen. De gerenommeerde Drentse zaterdagclub (sinds 1947) had zeker in de eerste helft nauwelijks iets in te brengen. Het bleef bij een poging in de 17e minuut van spits Roland Koops die een doorschietende bal rakelings over schoot. Zonder zelf veel uitgespeelde kansen te creëren, controleerden de gastheren de wedstrijd. Aan het eind van het eerste bedrijf was vleugelspits Jasper Bijl kansrijk, maar werd twijfelachtig afgevlagd vanwege buitenspel. Ook werden er mogelijkheden genoteerd van Winston de Jonge, de met de week beter spelende spelverdeler Lorenzo Langeland en de hoopvol acterende Robin Mik. Als nummer 10 – valse spits - speelde laatstgenoemde wederom een prima pot. Ook aanvoerder Leon Kuiper blonk uit. Met zijn actieradius was hij gedurende de gehele wedstrijd een voorbeeld voor zijn teamgenoten. Ondersteunend als een stofzuiger van werkelijk excellente kwaliteit.

Na rust hetzelfde spelbeeld. De 2-0 lag meer voor de hand dan dat de gelijkmaker van Drenthina er aan zat te komen. Linkerspits Dinand de Jonge was namens Veendam op weg om de voorsprong uit te bouwen, maar werd wederom vanwege off-side teruggefloten. Dubieus. Jasper Bijl kwam nog in schietpositie, maar zijn schot werd gekraakt. Dit alles gebeurde rond de 55ste minuut. Daarna was het de beurt aan Drenthina met een paar kansjes. Doelman Thijs Graver kon zich onderscheiden door enkele goede reddingen. De thuisclub bleef evenwel de beter voetballende ploeg. De pas 17-jarige vleugelaanvaller Dinand de Jonge kwam nog een keer in kansrijke positie voor goalie Yannick Berends, maar zag twee vrijstaande medespelers uit het oog. Daarna begon Drenthina voorzichtig aan te dringen. Maar de Veendammer defensie stond als een huis. Linkerverdediger Yorick Zuur speelde een meer dan voortreffelijke wedstrijd. Zijn goed getimede en nuttige intercepties voorkwamen gevaarlijke situaties. Ook het centrum acteerde volwassen. Zowel Wessel Bieze als Ramon de Jong stonden meer dan hun mannetje. Aan de rechterkant had Max Drewes de zaak verdedigend uitstekend op orde. En als Drenthina al gevaarlijk werd was er altijd nog de betrouwbare doelverdediger Thijs Graver. Hij riskeerde een paar keer Kopf und Kragen zoals de Duitsers zo mooi zeggen. Manmoedig wierp hij zich in de strijd. De eindfase brak aan. Noodgedwongen wissels werden doorgevoerd. Totdat voor Veendam in de 80ste minuut het noodlot toesloeg. Een slechte uittrap van doelman Thijs Graver kwam pardoes voor de voeten van invaller Jan Jaap Wever, die dit presentje genadeloos afstrafte: 1-1. Het was zoals een voetbalkenner op de tribune zei: ‘Naarmate je op een hoger niveau voetbalt, worden dit soort fouten onmiddellijk afgestraft.’ In de ultieme slotfase hadden de Veendammers de wedstrijd ook nog kunnen verliezen. Maar in een scrimmage werd de bal van de lijn getrapt. Dat zou helemaal tegen de verhouding in zijn geweest. Dit gelijkspel voelde al als verlies. Twee verloren punten.

Een balende Veendam 1894-trainer/coach na afloop: ‘Een goede wedstrijd? Ja, we speelden zoals we wilden spelen. Intensiteit. Brutaal. Veel kansen. Dat was het. Ik vond dat we niet heel veel hebben weggeven. Tja, jammer van die fout. Thijs heeft ons vaak gered. Kijk, fouten horen erbij. Maar die kun je beter maken als je met 3-0 voorstaat. In plaats van met zo’n stand. Zuur. Jazeker hadden we het verdiend om te winnen. Ik kan mijn spelers niets verwijten. Dit is de manier hoe we willen voetballen. Zoals je vandaag hebt gezien. Tja, ons doelpunt? Een geweldige goal! Nee hoor, we kunnen onszelf niets verwijten. Zo van: hadden we dit maar gedaan of dat. Dat je in de eindfase wat achteruit wordt gedrukt tegen een ploeg die moet, is ook logisch. En toch geven we niet veel weg. Uit onze eigen kansen moeten we meer halen. Maar hier kunnen we mee verder. Alleen moet het niet te lang duren.’

Flets Veendam 1894 stevig over de knie bij daadkrachtig Achilles 1894: 0-3

Krrrra! Krrra! Een krassende kraai op het dak van de Noordtribune. De vogel verbrak een gespannen stilte aan de legendarische Langeleegte. Wat betekende de geschreeuwde uitroep? Was het misschien naderend onheil? Of was het een hongerroep naar engerlingen? Of moedigde hij de jeugdige verkopers van de mooie programmaboekjes aan? Of wilde hij de historie van beide even oude voetbalverenigingen opmerken die zo dadelijk op het hoofdveld hun kunsten zouden vertonen? Laten we maar met het laatste beginnen. Was vroeger alles beter? Nee, natuurlijk niet. Hoewel? Als je in de historie duikt van beide voetbalclubs, dan valt er natuurlijk veel op te tekenen. Dan blijkt dat de twee in 1894 opgerichte voetbalverenigingen precies 90 jaar geleden ook al tegenover elkaar stonden. Vanuit Veendammer perspectief was het wat betreft voetbal in seizoen 1931-1932 beter dan bij de oudste club van Drenthe. De geelzwarten verlieten destijds Assen met een klinkende 1-4 zege. Ze zouden in 1932 zelfs Noordelijk Kampioen worden en tegen onder andere Ajax, Feijenoord en PSV spelen om het landskampioenschap. Achilles 1894 beleefde het hoogtepunt in 2000 toen het verhuisde naar sportpark Marsdijk en algeheel kampioen bij de zondagamateurs werd onder leiding van succestrainer Ron Jans.

Maar hoe anders was het op een mooie namiddag 8 oktober 2022 in de Parkstad. Hoewel? Er waren zeker paralellen te trekken naar 90 jaar geleden. Alleen was het nu andersom. De Assenaren verlieten met tromgeroffel de Parel van de Veenkoloniën. Twee jeugdige talenten uit JO 15-1 brachten bij de ingang van het Henk Nienhuis-stadion de programmaboekjes – mét verloting – aan de man of vrouw. Eerder die dag hadden ze hun leeftijdsgenootjes van SC Stadskanaal met 6-0 nog een flink pak slaag gegeven. Over de toekomst gesproken! Ook zij waren nieuwsgierig naar de verrichtingen van de hoofdmacht waar zij ooit eens in hopen te spelen.

Op de tribune veel prominenten. Onder hen de Veendammer oud-prof Jan Lubben die als trotse opa zijn kleinzoon Tom het hoofdveld zag opdraven als jeugdspelertje van de week. Ex-semiprof Jan Lubben verwoordde het spel van beide elftallen in de rust al heel treffend: ‘Bij Achilles kunnen ze elkaar gemakkelijker vinden.’ Hij sloeg daarmee de spijker op z’n kop. Achilles 1894 bleek deze namiddag de betere ploeg te zijn. Het was op verschillende vlakken de meerdere van de jeugdige Veendammers. Vaardiger, sneller, technischer, daadkrachtiger, slimmer en meer ervaren. Doelman Morten Otto van de gasten beleefde daarom een relatief rustige middag. Zijn collega aan de andere kant, Thijs Graver, had z’n handen meer dan vol. Op de 3-0 zege van de Drenten viel in die zin niets af te dingen. Het team van trainer/coach René Wollerich liet zien veel in z’n mars te hebben. Het ervaren elftal herbergt veel voetballende kwaliteit. Ze zullen meespelen bij de bovenste plekken. Daarom is het geen schande van de talentvolle Veendammer selectie van oefenmeester Anne Semplonius om hier van te verliezen. Het wordt voor de jonge trainer ook steeds lastiger om een sterk basisteam binnen de lijnen te brengen. De ziekenboeg groeit en groeit. Vanaf deze plaats wensen we de langdurig geblesseerden Koen Kort, Owen de Bruijn en Jasper Bijl sterkte toe bij hun herstel. In de warming-up haakte basiskracht Max Drewes ook nog af. Er volgden enkele omzettingen en Ryan de Bruijn kwam hem vervangen.

Dan de wedstrijd. Het bleef een wedstrijd tot de 60ste minuut. En wat als Dinand de Jonge vlak na rust vanuit een goede schietpositie raak had geschoten? In plaats van recht in de handen van goalie Otto te mikken? Dan was het 1-1 geworden en was het misschien anders gelopen. Voor rust had Rachid Traore geheel vrijstaand bij de tweede paal de gasten op voorsprong getikt. Hij liet de tegen de langzaam zakkende zon inkijkende Thijs Graver kansloos. Maar wat als, telt niet. Alleen de harde voetbalwetten van de sterke zaterdag tweede klasse L tellen. Want binnen twee minuten besliste Achilles 1894 via Wouter van der Molen en Leon Regtop het duel. Was Veendam 1894 dan helemaal kansloos? Nee, zeker niet. Op slag van rust beleefde Veendam nog een penaltymoment. Lorenzo Langeland, die op het middenveld een rustpunt was en de lijnen probeerde uit te zetten, slalomde het zestienmetergebied binnen en werd in de mangel genomen. De soeverein leidende arbiter Jasper Ottens wuifde de roep om een strafschop gedecideerd weg. Hij had samen met zijn assistenten Jan Brongers en Klaas Hanning er deze middag goed het oog in. De sterk spelende Langeland was een van de lichtpuntjes aan de kant van de geelzwarten. Met de week zie je hem groeien naar z’n oude niveau. Ook aanvoerder Leon Kuiper verkocht z’n huid duur. Hij was de aanjager van z’n team en ging fysiek voorop in de strijd. De pas 17-jarige Wessel Bieze was bij de Veendammers veruit de beste verdediger. Hij ontpopt zich steeds meer als een defensieve groeibriljant. Zijn nu al volwassen spel belooft wat voor de toekomst.

Trouwens, over lichtpuntjes gesproken. Het is te hopen dat de gemeente in samenwerking met club haast maakt met de verlichting voor het stadion. Het zou jammer zijn dat je straks de overige thuiswedstrijden moet afwerken op het kunstgrasveld of – erger - op een ander bijveld. Waarvan akte! Gemeente kom in actie!

Samenvattend: voor de rest was het spel van de Langeleleegtebespelers over de hele wedstrijd te onsamenhangend, te timide, te tam en te slordig om recht te hebben op een goed resultaat. Je zou het kunnen omschrijven als: wél blaffen, maar níet bijten. GRRRR!!

Een strijdbare aanvoerder Leon Kuiper na afloop: ‘We hebben tegen een kwalitatief sterke ploeg gespeeld. Je weet dat er zulke wedstrijden tussen zitten. We weten wat we zelf kunnen. Vooral het eerste half uur leggen we iets op de mat, wat we niet van onszelf eisen. Het laatste kwartier van de eerste helft ging het al iets beter. We konden iets meer druk zetten. Ja, na rust zijn die 0-2 en 0-3 killing. Ze deden het goed met voorzetten vanaf de achterlijn. Achilles is gewoon een prima en ervaren ploeg. Wij hebben daarvoor nog meer tijd nodig. We moeten ons iedere week meten. Het gaat er niet om wat je verdient, maar om wat je pakt. Achilles is vandaag gewoon de terechte winnaar. We moeten ons herpakken en doorgaan. En je weet dat iedere wedstrijd lastig wordt. Het zijn taaie potjes. Maar we gaan als team nog steeds vooruit!’

Achilles 1894-trainer René Wollerich blikt tevreden terug: ‘Inderdaad geen discussie. Dit was een duidelijke overwinning. Met 0-3 is de zege nog licht uitgedrukt. Je kunt hier ook met 0-6 of 0-7 weglopen. We creëerden de kansen. Met ons positiespel hebben we ze in de tweede helft weggespeeld. Kijk, Veendam legt best wel veel energie in de wedstrijd. Vooral in de eerste helft zijn er veel duels. Dat kost ze veel kracht. Kijk, het is heel simpel: als je de bal hebt, hoef je er niet achteraan te lopen. Dat kost veel minder energie. Een kwestie van kwaliteit? Ja, voetbaltechnisch zijn we goed en we hebben veel ervaring in de ploeg. We hebben best een goede ploeg. Daarom mogen we best kritisch zijn. Maar als je hier met 0-3 wint dan doe je het gewoon goed. Daar mogen we tevreden mee zijn.’

Veendam 1894 geflatteerd ten onder in en tegen Kollum

De pechduivel sloeg genadeloos toe. De voorbereiding op de wedstrijd tegen een op papier sterke(re) tegenstander verliep niet geheel vlekkeloos. Vanwege blessures en absentie kon de Veendammer oefenmeester Anne Semplonius al niet starten met zijn sterkste basiself. Vooral in de verdediging vonden mutaties plaats. Tot overmaat van ramp was de reis naar Kollum er ook een met de nodige hobbels. Een van de auto’s kreeg onderweg een lekke band waardoor de teammanagers René Smit en Mehmet Katircioglu koortsachtig aan het regelen sloegen om alle spelers toch op tijd in Friesland te krijgen. Gelukkig waren ze op tijd vertrokken zodat iedereen toch ruim voor aanvang van de wedstrijd aanwezig was. Maar toch? Je weet nooit hoeveel invloed zoiets heeft gehad.

Hoewel je een wedstrijd met elkaar verliest, was op een druilerige 15de oktobermiddag de defensie de achilleshiel van het elftal. Met name de rechterkant opereerde zwak. Omdat het team al moeite heeft om tot scoren te komen, heeft het juist behoefte aan een hecht defensief blok. De ervaren aanvallers van Kollum fileerden echter de verdedigende tekortkomingen deze middag genadeloos, waardoor de doorgaans betrouwbare Veendammer doelman Thijs Graver zes keer moest vissen. De thuisploeg ging uiterst effectief om met de mogelijkheden. Ze werden daarbij geholpen door de geelzwarten die zeker niet slecht stonden te voetballen, maar op cruciale momenten naïef waren als een stel ideale schoonzonen. Voetballend was het allemaal best aardig wat de gasten lieten zien, maar soms vraagt een wedstrijd erom dat het mes tussen de tanden wordt genomen. Dat er gif in wordt gelegd. Dat de eindpass goed is. En dat er meedogenloos wordt omgesprongen met de kansen die je krijgt. Maar ondanks het verlies met ruime cijfers hoeven de jonge spelers van Veendam niet te wanhopen. Er zit nog steeds groei in deze jeugdige formatie. Als ze wekelijks met dit hoge niveau te maken krijgen en zich iedere keer weer moeten meten, daarvan worden ze alleen maar beter. Trouwens, de neutrale toeschouwers zagen een levendige wedstrijd op Sportpark Baensein.

5e : 1-0. Max Drewes timede niet goed, Björn Hartsema verzuimt in te grijpen en Oranjehemd Thieme Brandsma krijgt het doelpunt op z’n naam. Hoewel het toch echt een eigen doelpunt is van Ramon de Jong.

• 7e: Veendammer verdediging oogt kwetsbaar. De ervaren Kollumer aanvaller Joop Pijnacker (op weg naar zijn bijna 300ste doelpunt) raakt de paal.
• 10e: Winston de Jonge ziet zijn schot gekeerd worden door de doelman van de thuisclub.
• 12e: Lorenzo Langeland zet knap door, maar zijn inzet wordt gered door keeper Mark Huizenga.
• 14e: 2-0. Centrumverdediger Björn Hartsema glijdt de bal achter zijn eigen doelman.
• 16e: Robin Mik ziet zijn schuiver gestopt.
• 18e: Een penaltymoment. Dinand de Jonge wordt gevloerd in de zestien. Arbiter Schulte had de bal op de stip kunnen leggen.
• 31e : 3-0. Joop Pijnacker heeft z’n goal. Hij is attenter dan de Veendamverdedigers.
• 32e : Een wanhoopschot van Veendamaanvoerder Leon Kuiper gaat naast.
• 33e : Thijs Graver redt met een katachtige reflex.
• 35e : Lorenzo Langeland laat met een flitsende versnelling zien dat hij steeds verder toegroeit naar een hoog niveau. Helaas levert het geen doelpunt op.
• 38e: Opnieuw een bekwame redding van Thijs Graver.
• 39e: Leon Kuiper wordt getackeld na een beloftevolle aanval van de Veendammers.
• 40e: Een illustratief moment. Rechterverdediger Max Drewes speelt een tegenstander de bal pardoes in de voeten.
• 45e: Thijs Graver moet nog een keer handelend optreden en moedigt z’n teamgenoten aan.
• rust
• 47e: De sterk spelende Lorenzo Langeland kan alleen via een gele kaart gestopt worden.
• 50e: Winston de Jonge raakt als een ‘Gerd Müller-spits’ de paal.
• 56e: Een schot van Lorenzo Langeland zorgt voor dreiging. Veendam speelt op dat moment erg goed. Ryan de Bruijn, Leon Kuiper en verdediger Yorick Zuur onderscheiden zich positief.
• 58e : Tweede elftalspeler Peter Piening komt Björn Hartsema vervangen.
• 65e: Thijs Graver heeft wederom een prima ingreep nodig om de thuisclub van scoren af te houden.
• 66e: 3-1. Met een prachtige boogbal verrast Dinand de Jonge de Kollumer keeper. Veendam 1894 terug in de wedstrijd? Even lijkt het erop.
• 67e: 4-1. Thijs Graver laat een bal glippen waardoor de lepe aanvaller Benjamin Zondervan bij de tweede paal kan intikken.
• 70e: 5-1. Een fraaie treffer van Kollum. Ervaren middenveldstrateeg Dennis Krohne kan tegendraads inkoppen.
• 75e : Bastiaan Veltens komt binnen de lijnen voor de moegestreden Robin Mik.
• 76e : 6-1. Een intikker van Gerben Brandsma.
• 86e : Door geklungel achterin bij Kollum kan Dinand de Jonge de stand iets dragelijker maken. Maar zijn schuiver raakt de paal.

Dit zijn de feiten. Plus dat Veendam 1894 nu na vier wedstrijden rodelantaarndrager is met 1 punt en een doelsaldo van 3 voor en 12 tegen. En dat Kollum lijstaanvoerder is. Wat vinden anderen van de gespeelde confrontatie?

Allereerst een balende, maar sterk spelende Lorenzo Langeland: ‘We geven de goals gewoon weg. Inderdaad, twee eigen doelpunten. Dan sta je met rust met 3-0 achter en probeer je er nog het beste van te maken. Je komt terug tot 3-1 en ja, dan geef je hem weer weg. Ja en dan is het klaar. Ja, zelf ben ik fysiek weer in orde. Ik probeer nog fitter te worden en het voetballen gaat steeds beter. Daar ben ik heel blij mee. Maar ja, daar hebben we nu niks aan. We staan hier met 0 punten. Of we tegenstander in de wedstrijd hebben geholpen, af en toe naïef zijn? Ja, precies, dat zeg je goed. Want we voetballen gewoon goed. Ja, ze komen twee keer bij de goal en staan we met 2-0 achter. Effectiviteit? Het is gewoon balen want eigenlijk doe je niks onder voor je tegenstander, maar verliest wel met 6-1. Verdedigend kwetsbaar? Vooral vandaag was het een gatenkaas.’

Hoe kijkt de verliezende trainer/coach Anne Semplonius terug op de confrontatie in Friesland: ‘Het was een beetje voetballen met de achterdeur open. Je kunt wel zeggen dat je het op het middenveld goed doet, maar als je een ongevaarlijke voorzet niet wegschiet, dan roep je het over jezelf af. Zie die derde goal. Het is dan wij tegen ik. Er staan vier Veendammers om één tegenstander heen en juist die raakt de bal. Dan kun je wel zeggen dat je lekker voetbalt en kansen creëert, maar het draait om de goals. En dat hebben we vandaag ontzettend slecht gedaan. Het wedstrijdverloop zal er ook mee te maken hebben. Het vertrouwen neemt af, de coaching stopt. Kijk, de organisatie stond. De mensen die moesten verdedigen, stonden er wel. We waren er wel, maar niet fel genoeg. Het was gewoon te slap. Als je de goals zo weggeeft, hoef je het niet te hebben over andere dingen. Ja, een keeper staat ervoor om ballen tegen te houden. Hij ziet het voor zich allemaal gebeuren en moet in die zin dan ook meer doen. Attent en eager zijn. Zowel in onze eigen zestien als in die van de tegenstander zijn we gewoon te lief. Gewoon brutaal zijn en doorstappen. Ja, we weten dat er werk aan de winkel is. Kijk, je kunt verder achteruit gaan spelen, maar ook dan krijg je die goals tegen. Die verdedigende kwetsbaarheid van vandaag beschouw ik als een incident. En die mooie aanvallen die we op de mat leggen, leiden nog tot te weinig. Een tandeloze tijger. Maar stapje voor stapje gaan we vooruit.’

Competitieschema eerste helft seizoen 2022-2023 tweede klasse L zaterdag:

• 24/9 LTC – Veendam 1894 2-1
• 1/10 Veendam 1894 – Drenthina 1-1
• 8/10 Veendam 1894 – Achilles 1894 0-3
• 15/10 Kollum – Veendam 1894 6-1
• 22/10 Lewenborg – Veendam 1894 (beker) 1-3 (gestaakt in 52ste minuut wegens blessure arbiter)
• 29/10 Veendam 1894 – Be Quick Dokkum
• 5/11 VEV’67 – Veendam 1894
• 12/11 Veendam 1894 – Velocitas 1897
• 19/11 SV Bedum – Veendam 1894
• 26/11 Veendam 1894 – Be Quick 1887
• 3/12 SV Oosterwolde – Veendam 1894
• 21/1 Veendam 1894 – Zuidhorn
• 28/1 Marum – Veendam 1894

Veendam 1894 speelt haar thuiswedstrijden om 16:30 uur in het Henk Nienhuis-stadion aan De Langeleegte.

Meer info en fotomateriaal op Facebookpagina ‘De Langeleegte huilt’.