Interview met Anne Semplonius. Hij is de nieuwe hoofdtrainer van voetbalvereniging Veendam 1894 die voor het eerst dit seizoen uitkomt op zaterdag in de tweede klasse L.

Wie is Anne Semplonius?

‘Ik ben Anne Semplonius, dertig jaar inmiddels. Ik ben geboren in Friesland, Sint Nicolaasga. Een jaar of tien geleden ben ik verhuisd naar Groningen om daar te gaan studeren. Vanaf dat moment ben ik teams gaan trainen. Iets wat ik ook al deed in Sint Nic. Een seizoen bij Gorecht, twee jaar bij FC Lewenborg. Vervolgens ben ik een jaar op reis geweest naar Australië en Nieuw Zeeland. Na mijn terugkomst heb ik in de Stad ook weer drie seizoenen training gegeven. Ook bij Velocitas. Het waren allemaal A-1-teams. Daarna nog twee jaar bij ONS Sneek. Wederom A-1-elftallen. Ja, en sinds dit jaar hier in Veendam. Deze jaargang inderdaad voor het eerst een klus als hoofdtrainer. Dat is het wat betreft voetbal. In het dagelijks leven ben ik werkzaam bij EY, voorheen Ernst & Young, een accountancykantoor. Ik heb een universitaire marketingopleiding gedaan. Hiervoor heb ik mijn master gehaald. Wat betreft mijn werk heb ik een soort people-rol. Ik ondersteun bij het aannemen van nieuwe mensen. Het inplannen van teams bij opdrachten. En ik geef begeleiding aan mensen als het in teams even niet lekker loopt. Als ze dus zelf ergens tegenaan lopen. Dat doe ik voor de kantoren Groningen, Utrecht, Zwolle en Arnhem. Ja, dat is een hele klus maar ik doe het samen met nog iemand.’

Waarom heb je voor Veendam 1894 gekozen?

‘Harry Nijboer (bestuurslid technische zaken, KF) belde mij op een gegeven moment of ik mee wilde doen in de sollicitatieprocedure. In het sollicitatieproces. Harry was mij op het spoor gekomen waarschijnlijk via oud-Veendamtrainer Jouad Boufarra. Met hem heb ik namelijk samengewerkt. Bij Gorecht en FC Lewenborg. Zo is het begonnen en is het contact ontstaan. Ik had zoiets van: we kunnen altijd praten. Voor mij was de overgang van zondag naar zaterdag ook interessant. Vanuit de gesprekken kreeg ik een goed beeld. Het is belangrijk dat het fatsoenlijke mensen zijn en dat ze enthousiast zijn om er wat van te maken. Dat, en het feit dat het een jonge groep is. Dat is voor mij als jonge trainer wel een voordeel, denk ik. Deze groep is niet veel ouder dan die ik bij ONS had. Nou ja, die dingen samen waren voor mij doorslaggevend. En natuurlijk niet te vergeten de prachtige accommodatie. Ik heb contact gehad met Jouad. Hij heeft mij niet gepusht, maar vertelde me het reële verhaal van een aantal jaren geleden. Ik heb mijn eigen keuze vervolgens gemaakt.’

Wat voor een trainer/coach kan de Veendam 1894-selectie verwachten?

‘Ik ben een betrokken trainer/coach. Ik heb oog voor de mens. Ik sta voor een energieke manier van trainen. Ik vind het belangrijk dat de intensiteit tijdens trainingen hoog ligt. Dat zijn denk ik wel dingen die mij typeren. Dat ik tijd en aandacht besteed aan spelers en wat hen drijft. Ik wil graag dat de energie er vanaf spat. Toen ik hier begon ik mei/juni hadden we iets van 28 spelers. Op dat moment waren er enkele vacatures in de technische staf: leiders en een trainer voor het tweede elftal. Ik heb alle spelers gesproken en inmiddels zijn de vacatures ingevuld. Twijfelende jongens hebben wij over de streep kunnen trekken. Enkele spelers van elders erbij gekregen en met Mehmet Katircioglu en René Smit als leiders/teammanagers ben ik hartstikke blij. Ook met Vincent van Calker als trainer van het tweede ben ik zeer content. En dit matcht allemaal heel goed met de club.’

Wat zijn je ervaringen tot dusver?

‘Nou, wat ik eerder zei: de staf die we hebben, daar ben ik heel blij mee. Jan Brongers die veel regelt en Luuk Toren als keeperstrainer. Vanuit het bestuur (Harry Nijboer) merk ik dat ze er van alles aan willen doen. Een nieuwe selectiegroep is altijd weer even wennen. Ik wil 1 en 2 als één groep zien. Zodat we deze jongens kunnen binden. Kijk, dan heb je voor jezelf ineens 38 nieuwe spelers. Ze zijn voor jou ook nieuw. Willen even contact maken. Die aandacht geven is best intensief. Nu, gaandeweg komt er een soort splitsing. Die speelt in 1 en die in 2. Dat maakt het iets overzichtelijker. Ik merk dat de groep wel graag wil. Ze staan open voor mijn manier van werken. Ze hebben ook een paar keer een succesbeleving ervaren. Dat helpt natuurlijk. Ook leuk om te doen. Kijk, als je alle oefenwedstrijden zou hebben verloren, was de teneur misschien anders.’

Wat is jouw visie op hoe voetbal gespeeld moet worden?

‘Ik zeg altijd tegen mijn spelers: in mijn beleving is energie belangrijker dan tactiek. Ik wil een ploeg zien die enthousiast voetbal speelt. Die energiek is en een beetje brutaal. Ik wil, naar de omstandigheden het toelaten, zo hoog mogelijk op het veld komen te staan. Dat ze korter in duels zijn en sneller de goal opzoeken. Bij een balverovering wil ik snellere loopacties zien en wil ik zien dat die bal sneller naar voren gaat. Nee, geen balbezit om het balbezit. Ik wil dat er opportunistischer gevoetbald wordt. Het doel is duidelijk vooruit. Precies, zonder te scoren ga je geen wedstrijd winnen. Ik houd van een beetje opportunisme. Het geluk proberen af te dwingen. Al gebiedt de eerlijkheid te zeggen dat het niveau op zaterdag hoger ligt dan op zondag. Kijk, als je op zondag bij de onderste vier eindigt, kun je niet verwachten dat je op zaterdag bovenaan finisht. Het is reëel om te verwachten dat we ook in fases van het seizoen in de onderste regionen terecht gaan komen, echter moeten we het geloof houden om daar steeds weer bij weg te komen. Je heb nagenoeg dezelfde kwaliteit als vorig seizoen. Je kunt van alles willen, maar ben je ook in staat om tegen betere tegenstanders je wil op te leggen? Dat is de vraag. Daarom moeten we een paar spelprincipes helder hebben. Dat als we de bal niet hebben, het veld klein maken. En op het moment dat we de bal veroveren, dat we snel vooruit voetballen. Zodat, los van wat een tegenstander doet, wij flexibel zijn om dat te allen tijde uit te voeren.’

Heb je voor komend seizoen een doelstelling geformuleerd?

‘Ik heb eigenlijk altijd één doelstelling. Iedere wedstrijd proberen te winnen. Kijk, als we nu al met elkaar zouden zeggen: we gaan proberen om ons te handhaven. Dan geef je impliciet eigenlijk al aan dat je verwacht dat je bij de onderste plekken gaat eindigen. Misschien is het wel realistisch, maar om je nu vooraf al in die hoek te drukken. Ik zie het als autorijden. Je wilt ergens naartoe. Waar je heen kijkt, daar ga je naartoe. Ik probeer het vizier een beetje omhoog te richten. Ik ben in de veronderstelling dat je – hoe slecht je ook bent – iedere wedstrijd kans maakt om te winnen.’

Zegt de bij club opgestelde visie ten aanzien van het jeugdbeleid jou iets? De drie P’s?

‘Nee, nog niet. Plezier, prestatie en …? Passie? Ja, dat raakt aan onze kernwaarde: energie. De basis is inderdaad plezier in hetgeen ze doen. Dus onbedoeld sluiten we ons hier al bij aan. Of er geen prestatiedoelstelling is? Hoe hoog we op de ranglijst eindigen? Kijk, ik heb wel een paar doelstellingen, maar dat is breder dan te kijken hoe je in de competitie eindigt. Samen met Vincent van Calker willen we zorgen voor een verbinding tussen 1 en 2. Dat de hele groep spelers die we nu hebben, volgend seizoen allemaal doorgaan. We hebben een hartstikke jonge groep en willen iedereen erbij houden. De afgelopen drie jaar hebben ze hier de jeugd steeds vervroegd moeten laten doorstromen. Mijn doel is dat dat volgend seizoen niet meer hoeft. Dus de groep bij elkaar houden en hopen dat spelers die hier in buurt voetballen naar Veendam gaan. Omdat ze zien dat het hier goed gaat. Zo van: daar willen we ook bij horen. Ja, dit is een doelstelling, naast van wat er op het veld gebeurt. Dus dat het randgebeuren ook aantrekkelijk is waar iedereen graag wil bij horen. Een andere doelstelling is dat spelers, op wat voor niveau ze ook zitten, individueel vooruit gaan. We hebben veel jongens tussen de 17 en 23 jaar. Die in mijn ogen allemaal nog stappen kunnen maken. Dit moeten we ook bewerkstelligen. Ook een doelstelling is, los van het eindresultaat, dat we op een manier voetballen die mensen leuk vinden om naar te kijken. En als laatste wil je natuurlijk zo hoog mogelijk eindigen. Tja, en wat dat is? Dat is nu nog moeilijk in te schatten. Er zijn vijf clubs die uit de tweede klasse I komen. Be Quick Dokkum, Kollum, VEV’67, Marum en Zuidhorn. Vier ervan speelden bij de bovenste vijf, zes plekken. Dat zijn goede clubs. En LTC (Assen) heeft ook nacompetitie gespeeld om naar de eerste klasse te gaan. Velocitas (Groningen) heeft ook een heel goede ploeg. Bedum is een grote club en zo kan ik nog wel wat clubs bij langs gaan. Dus ja, je hebt best een uitdagend jaar. Maar kijk naar de eredivisie: RKC Waalwijk bleef er afgelopen jaar ook gewoon in. En Go Ahead Eagles ook. Dat moeten we dus maar gaan proberen. Als team opereren en spelen met veel energie in het elftal.’

Wat is de ambitie van Veendam 1894 voor de toekomst?

‘Met deze groep die wenu hebben, zeg ik: bij elkaar houden. We proberen er in te blijven en vandaaruit stappen maken. Dat is de realiteit van waar we nu staan. Als ik iets verder kijk, zonder nou hoog van de toren te blazen, hoop ik, als we het goed doen, dat spelers van omliggende verenigingen hier ook willen voetballen. Dat ze gaan denken: daar is het te halen. Dat is wel mijn ambitie. Daarom wil ik ook het tweede elftal erbij halen. Dat spelers denken: ik kan het altijd proberen. Zit ik niet bij de eerste elf, dan hoor ik er toch wel bij. Je wordt serieus genomen. Natuurlijk is het daarbij van belang dat spelers er zelf ook iets voor over hebben en persoonlijke ambities hebben. Persoonlijk willen groeien.’

Wat is jouw persoonlijke ambitie en wat drijft je?

‘Dit is een lastige. Zolang dit goed gaat en ik kan spelers motiveren en binden en ik heb het gevoel dat ik iets kan toevoegen, dan wil ik stapjes blijven maken. Ik heb nu UEFA-B. Voor mij is het nu eerst zaak dat ze hier in Veendam ook enthousiast worden. Dat ze gaan denken: we willen hem langer dan een jaar. In samenspraak hebben we voor een jaar gekozen. Ik wil mezelf dit seizoen bewijzen. Het trainerschap een ervaringsvak? Ja, dat klopt. Is Leo Beenhakker als jonge hoofdtrainer hier ook begonnen? Nou, als ik daar eindig, dan teken ik ervoor. Kijk, ik wil me ook graag ontwikkelen en beter worden. Maar eerst wil ik het hier goed doen. En dan ga ik kijken of ik UEFA-A ga doen. Dat trainersdiploma heb je nodig voor een eersteklasser. Dit is m’n eerste klus als hoofdtrainer. Aan de ene kant heb ik weinig ervaring, aan de andere kant heb ik bij de jeugd een jaar of tien ervaring. Waarvan de laatste vijf jaar op divisie-niveau. De spelerskwaliteit bij ONS Sneek was zeker niet lager dan hier. Alleen had ik daar bij de A-1 (JO-19, KF) minder te managen dan hier bij Veendam 1894. Hier hebben we 38 spelers en een staf van een mannetje of zeven. Daar zit voor mij wel een leerproces in.’

Resultaten oefenwedstrijden:

• Veendam 1894 – VV Idskenhuizen 3-1
• Veendam 1894 – Holwierde 2-0
• Be Quick 1887 (zat.) – Veendam 1894 1-1

Bekerwedstrijden:

• Veendam 1894 – SC Stadskanaal 2-1
• VV Annen – Veendam 1894 1-1
• VV Hoogezand – Veendam 1894 2-2

Competitieschema eerste helft seizoen 2022-2023 tweede klasse L zaterdag:

• 24/9 LTC – Veendam 1894 2-1
• 1/10 Veendam 1894 – Drenthina
• 8/10 Veendam 1894 – Achilles 1894
• 15/10 Kollum – Veendam 1894
• 29/10 Veendam – Be Quick Dokkum
• 5/11 VEV’67 – Veendam 1894
• 12/11 Veendam 1894 – Velocitas 1897
• 19/11 SV Bedum – Veendam 1894
• 26/11 Veendam 1894 – Be Quick 1887
• 3/12 SV Oosterwolde – Veendam 1894
• 21/1 Veendam 1894 – Zuidhorn
• 28/1 Marum – Veendam 1894

Veendam 1894 speelt haar thuiswedstrijden om 16:30 uur in het Henk Nienhuis-stadion aan De Langeleegte.

Veendam 1894 vechtend naar bekeroverwinning op SC Stadskanaal

In bekervoetbal is van alles mogelijk. Op een mooie nazomerse septemberavond aan De Langeleegte kregen de toeschouwers een dynamisch potje voetbal voorgeschoteld. Zwaluwen voerden op aangrenzende landerijen hun snelle duikvluchten uit op argelozen insecten. Vanaf het allereerste fluitsignaal van scheidsrechter J. Wolthof gingen de spelers van beide teams zowel voetballend als fysiek de strijd met elkaar aan. Duelleren op het scherp van de snede. Af en toe leek het publiek te kijken naar een vroegere aflevering van de Amerikaanse tv-serie MASH. De grasmat van veld 3 leek soms wel op een veldhospitaal in oorlogsgebied. Zei Rinus Michels al niet eens dat ‘voetbal oorlog is’? De een na de andere speler moest zich laten behandelen voor een blessure. Vooral aan de kant van de geelzwarten. Teammanager René Smit van Veendam liep zich de benen uit het lijf – in deze context misschien een verkeerde woordkeus - , om medische verzorging te verlenen. Kortom: op deze voetbalavond gingen beide elftallen fysiek spel zeker niet uit de weg. Er zat enorm veel energie in de wedstrijd, de intensiteit was hoog en de vonken vlogen er af toe vanaf. De wil om te winnen aan beide zijden was groot. De grenzen van wat toegestaan was, werden soms opgezocht. Het jeugdige team van Veendamtrainer Anne Semplonius verliet na 90 minuten vechtvoetbal het strijdtoneel met een knappe 2-1 overwinning. Maar na afloop moesten er echter wel wonden gelikt worden. Helemaal schadevrij waren ze niet uit de bekerconfrontatie met streekgenoot Stadskanaal gekomen.

De kersverse zaterdag tweedeklasser Veendam 1894 had in de eerste fase van de wedstrijd moeite met het hoog druk zetten van zondag tweedeklasser SC Stadskanaal. De Knoalsters hadden met name in de beginfase van de wedstrijd een iets groter spelaandeel. Vooral linksbuiten Wessel Klijnstra van de blauwhemden speelde sterk. Aan de kwikzilverige, behendige dribbellaar had de Veendammer defensie z’n handen vol. Met zijn beweeglijkheid bezorgde hij rechtervleugelverdediger Koen Kort een lastige avond. Maar de Veendammer back beet prima van zich af. Net als zijn collega-verdedigers trouwens. Het centrum met Jeremy van Dijk en Ramon de Jong stond goed. En aan de linkerkant had Yorick Zuur de zaakjes degelijk voor elkaar. Mocht er al een Stadskanaalster doorglippen, dan was het met name Ramon de Jong die met zijn snelheid en voetballend vermogen veel corrigerend werk verrichtte. De drie aanvallers van Veendam werden geregeld gezocht. De gretigheid bij Dinand de Jonge (links), spits Winston de Jonge en rechtsbuiten Jasper Bijl was groot. Geen moeite was ze te veel. Soms stonden ze té scherp en was het buitenspel. Na een half uur spelen ontstonden er enkele mogelijkheden. De wedstrijd was levendig en het spel golfde op en neer. Dinand de Jonge, die op avontuur werd gestuurd, kreeg de eerste kans. Winston de Jonge was met een dalend schot dichtbij de openingstreffer. Na ruim een half uur moest Veendam-middenvelder Nick Nijboer, die verdienstelijk speelde, zich geblesseerd laten vervangen. Invaller Bastiaan Veltens nam de honneurs prima waar. Nadat Dinand de Jonge via een kopkans dreigend was geweest, was het rond de 40ste minuut Stadskanaal dat op voorsprong had kunnen komen. De inzet van Wessel Klijnstra werd echter bekwaam gepareerd door Veendam-doelman Thijs Graver. Op dat moment hadden de Knoalsters een licht overwicht. De agressiviteit van de gasten nam toe. Het spel van de geelzwarten werd slordiger en de nauwkeurigheid in de passing nam gaandeweg af. Omdat de eindpass steeds niet goed was, stierven kansrijke aanvallen in schoonheid. Totdat op slag van rust Veendam tóch toesloeg. Goudhaantje – hij had in de voorgaande drie oefenwedstrijden er al vijf gemaakt – Winston de Jonge kon vanaf eigen helft alleen op de doelman van de gasten afgaan. De spits in vorm scoorde beheerst.

Gelijk na rust drong Stadskanaal aan. Het ging nadrukkelijk op zoek naar de gelijkmaker. De Veendammers kregen daardoor meer ruimte. De speersnelle ingevallen aanvaller Jeffrey Peters was twee keer bijna succesvol. Beide grote kansen werden niet benut. De gasten profiteerden wél optimaal van de mogelijkheden. De verdediging van de gastheren werkte de bal niet goed weg, Luc Overdiep (speler van het tweede) schoot de gelijkmaker binnen. Rond de 60ste minuut meldde Veendam zich in het vijandelijk strafschopgebied. Maar de onvermoeibare Dinand de Jonge zag zijn broer Winston bij een enorme kans over het hoofd. Trainer/coach Anne Semplonius kon vervolgens gaan puzzelen na het inpassen van een paar reserves. Max Drewes kwam voor middenvelder Lorenzo Langeland, die verder onzichtbaar zijn aandeel leverde. En Wessel Bieze kwam rechtervleugelverdediger Koen Kort vervangen die na een zware tackle niet verder kon. Het was inmiddels halverwege het tweede bedrijf. De toegekende vrije trap op de rand van het strafgebied werd genomen door een van de uitblinkers aan de kant van de Langeleegtebespelers, aanvoerder Leon Kuiper. Hij sneed de bal scherp voor en het was de kopsterke Jeremy van Dijk die iedereen in de lucht de baas was en schitterend raak knikte: 2-1.

Een kwartier voor tijd kon de sterk ingevallen Jeffrey Peters – hij was vaak de initiator van dreigend Veendam-gevaar – niet verder. Ook hij ging geblesseerd naar de kant. Omdat Veendam door zijn wissels heen was, streden ze verder met tien man. Pas een minuut of vijf voor het einde van de wedstrijd trok de leidsman de eerste gele kaart na een charge op Winston de Jonge. Even later hadden de Parkstedelingen de voorsprong kunnen uitbouwen. Een prachtig een-tweetje tussen Dinand de Jonge en Ramon de Jong kon door laatstgenoemde net niet beloond worden met een treffer. Daarna was het Veendam-doelman Thijs Graver die zich kon onderscheiden. Met twee onwaarschijnlijke reflexen voorkwam hij de gelijkmaker van de gasten.

In de slotminuten liepen de emoties nog even hoog op. De gemoederen raakten door frustraties ietwat verhit, maar gelukkig konden ze tijdig bedaard worden. Veendam 1894 sleepte zo de eerste bekerzege binnen.

Hoe keek Veendams topscorer Winston de Jonge terug op de tumultueuze bekerconfrontatie: ‘Ja, het was vechtvoetbal. Veel overtredinkjes, een scheidsrechter die moet corrigeren. Op den duur komen er opstootjes. Op het laatst willen de bal in de ploeg houden om tijd te winnen.’

‘We hebben een zware voorbereiding gehad. Veel conditioneel. We hebben deze week rustig getraind omdat we vorige week tegen Be Quick 1887 ook al wat blessures hadden. Je kunt bij een jonge ploeg zoals wij niet voorkomen dat er blessures ontstaan. Maar je ziet dat we conditioneel groeien. We kunnen het langer volhouden. Sommigen al 90 minuten. Ja, hier trainen we op. We hebben een goede groep. Je merkt dat we nu hoger op het veld staan, waardoor we meer diepte hebben. Zo moeten we het volhouden. Ja, ik sta hier met een goed gevoel. Dit moeten we vasthouden. Volgende week Annen.’

Maar hoe zeggen ze het ook alweer: één zwaluw maakt nog geen zomer!

Veendam 1894 start competitie met nipt verlies in Assen: 2-1

Na een succesvolle voorbereiding waren veel mensen nieuwsgierig naar de competitieouverture van de geelzwarten in de tweede klasse L zaterdag. Hoe zou het keurkorps van De Langeleegte het doen tegen de ooit uit twee speeltuinverenigingen ontstane voetbalclub Langedijk Talmastraat Combinatie? Het kort gemaaide gras op sportpark ‘De Hoogte’ lag erbij als een biljartlaken. Een druilerig septemberregentje maakte dat de bal daarop in hoog tempo rond zou kunnen gaan. LTC had vorig seizoen aangetoond – promotie naar de eerste klasse maar net misgelopen – een sterk team te hebben. Het zou deze middag al snel blijken. De spelers van trainer Anne Semplonius waren met name in de eerste helft niet opgewassen tegen het spierballen voetbal van de formatie uit Assen. Toch was het jeugdige elftal uit de Parkstad nog bijna met een resultaat uit de Drentse hoofdstad vertrokken. Net als dat wielrenster Annemiek van Vleuten ’s ochtends in Australië uit het niets wereldkampioen werd.

Na een aftastende beginfase van beide kanten was het vervolgens LTC dat de lakens stevig uitdeelde. De Veendammers merkten dat er in deze competitieopening beslist geen sprake was van speeltuinverenigingsvoetbal. Al in de 13e minuut trof LTC de paal. Veendam werd voortdurend afgetroefd op felheid en wedstrijdhardheid. Het elftal had moeite met de lopende mensen. Vooral LTC’er Sergio Danhof was een voortdurende plaag voor de Veendammer defensie met zijn diepgang. Een minuut later tekende Richard Mulder al voor de 1-0, door langs een verbouwereerde Veendam-doelman Thijs Graver te schieten. De gastenkeeper riep een keer vertwijfeld: ‘Het lijkt wel een gatenkaas!’ Hij moest geregeld handelend optreden. Het groene gevaar dook overal op. Ook was het Max Drewes die hem een keer op de doellijn te hulp kwam. De aanvalsgolven van de groenen bleven maar komen, als kinderen die popelend en ongeduldig een speeltuin inrennen. De equipe van Anne Semplonius kon daar sporadisch iets tegenover stellen. Het bleef bij enkele poginkjes en schotjes van de gebroeders De Jonge. Niet dat je de jeugdige formatie wat betreft inzet iets kon verwijten. Maar in het eerste bedrijf was het LTC dat een surplus aan ervaring en krachtvoetbal tentoonspreidde. Het was de mannen tegen de – talentvolle, dat kon je af en toe toch zien – jongens. Sommige spelers aan Veendammer zijde konden zich meten met het mannelijke voetbal van de Assenaren. Het was een genot om te zien dat bijvoorbeeld een Wessel Bieze zijn hele ziel en zaligheid in het spel legde. Toch kon hij niet voorkomen dat LTC op 2-0 kwam. In de 37ste minuut was de assist van Richard Mulder en spits Lars Uineken liet met een sierlijke intikker Thijs Graver kansloos. Veendam had voor de pauze al iets terug kunnen doen, maar een prachtige indraaier van Robin Mik belandde onderkant lat.

In de tweede helft tapten de Veendammers uit een ander vaatje. Het ging onvermoeibaar en voetballend op zoek naar de aansluitingstreffer. Nadat Thijs Graver een stiftje van Lars Uineken onschadelijk had gemaakt, k(l)opte Winston de Jonge nadrukkelijk op de speeltuindeur. In fases lieten de Veendamvoetballers het balletje soepel rondgaan. Twintig minuten voor tijd wisselde coach Anne Semplonius om nog meer grip te krijgen en iets van druk te kunnen zetten. Jasper Bijl en Bastiaan Veltens kwamen in het veld voor de moegestreden Dinand de Jonge en Yorick Zuur. Beiden beleefden een moeizame en lastige middag. Thijs Graver hield z’n team nog enigszins in de wedstrijd. Hij pareerde een geplaatst schot van Romano Djababoe. In de 77ste minuut liet de net ingevallen Lorenzo Langeland een uitgelezen kans liggen om de 2-1 aan te tekenen. In kansrijke positie schoot hij naast. Zes minuten later was het wel raak. Jasper Bijl zette goed door en gaf de assist. Wiston de Jonge – weer hij – maakte een echte spitsengoal. In een vloeiende beweging controleerde hij de bal, draaide kort en haalde verwoestend uit. De gedrukte knal sloeg via de binnenkant van de paal als een granaat binnen. De Veendammers zetten nog een keer aan voor een ultiem slotoffensief. De gelijkmaker viel echter niet meer. Toen arbiter B. Volders floot voor het einde, stonden de gasten uit Veendam voor het eerst in lange tijd met lege handen.

De Veendammer oefenmeester Anne Semplonius analyseerde kort na de wedstrijd zeer realistisch de nederlaag: ‘In de eerste helft zag je heel duidelijk dat zij meer ervaring hebben op een hoger niveau. Ze hebben oudere jongens. Op de opstellingsbrief zag ik bij hun één speler van geboortejaar 2000 of later. Bij ons zijn het alleen maar spelers van 2000 of later. Dat verschil zag je vooral in de eerste helft. Mannen tegen jongens? Ja, dat zag je een beetje in het eerste bedrijf. Al vond ik wel dat we momenten hadden dat we er uit kwamen. We waren onderliggend hoor. Maar met die speldenprikjes moet je dan een beetje geluk hebben. Het is simpel. We waren gewoon minder. We hadden veel moeite met hun lopende mensen aan de zijkanten. Wanneer krijgen we druk op de bal en wanneer blijven we op lijn staan? Daar hadden we het moeilijk mee. Sommige jongens hadden het moeilijk, maar dan moeten we als team opereren. Vanuit de as beter ondersteunen. Als team moeten we individuele spelers die het moeilijk hebben, meer comfort geven. Het is een teamgebeuren. Wat ik in de rust heb gezegd? We hebben het over de organisatie gehad. Je zag het in de eerste helft. Na een minuut of 20 gingen we iets hoger staan. We kregen iets meer grip, maar bleven problemen houden met de ballen die erachter vielen. Ja, met 2-0 achter is het lastig om nog een goed resultaat te halen. Maar je wilt met een goed gevoel eindigen. Kijk, we komen er nog een paar keer gevaarlijk uit. Maar hoeveel daadwerkelijke kansen heb je gehad? Nou ja, dat valt tegen. Nee, het is een terechte overwinning van LTC. We leren hier wel uit dat we best brutaler mogen zijn. Zie de eerste helft. Het was té timide. In de tweede helft laten we zien dat we toch kansen kunnen creëren. Tegen een ploeg die het afgelopen seizoen bij de eerste drie is geëindigd. En je ziet dat we fit zijn. Op het laatst zag je dat we fitter waren dan onze tegenstander. Ik baal, maar heb wel vertrouwen dat we aankomende week beter voor de dag komen.’

In de voetsporen van mijn voorouders…

Zoals ik al eerder zei, vorder ik gestaag met het onderzoeken van de Fleurke-familiegeschiedenis. De stamvader, Johan Carl Wilhelm (1786-1865), van alle Fleurkes in Nederland streek omstreeks 1800 vanuit Duitsland neer in Oude Pekela. Hij vestigde zich daar als meesterschoenmaker. Ondertussen heb ik met behulp van verschillende mensen (ook bijvoorbeeld van het Veenkoloniaal Museum in Veendam, Stichting Oud Winschoten, gemeentearchief Oude Pekela) en (verre) familieleden al aardig wat (foto)materiaal kunnen verzamelen. Er dienen zich steeds meer mensen aan. Ook voer ik een correspondentie met mensen (gemeente, kerk, archieven) uit de regio Preussisch Oldendorf/Lübbecke over mijn familiezoektocht. Tijdens onze zomervakantie verbleven we daar een aantal dagen om te zien en aan den lijve te ervaren waar onze verre voorvader vandaan kwam. Twee dagbladen in Westfalen hebben aandacht besteed aan mijn zoektocht en plaatsten een oproep voor meer info. Ik kom zodoende steeds meer aan de weet en het levert zeer informatieve verhalen op. Zodoende heb ik de Fleurke-stamboom al aardig compleet vanaf Anton Florinus in 1555. Via een achternicht van me ben ik kortgeleden in het bezit gekomen van documenten waaruit blijkt dat het geslacht Fleurke zelfs teruggaat tot 1340 (Konrad). Hierbij doe ik nogmaals een oproep aan een ieder die me eventueel toch nog verder kan helpen om deze familiehistorie verder vast te leggen. Het zij met mooie verhalen en/of documentatiemateriaal zoals historische foto’s, aktes en andere interessante bronnen. Iemand die iets weet, mag contact met me zoeken. Ik zou dat erg op prijs stellen.