Altijd op zoek naar de mens achter het boek (deel 2)

De komende maanden volgt op deze website in gedeelten het verhaal van de 83-jarige Kor Boven. Hij bezocht tot nu toe in zijn leven bijna 600 schrijvers van boeken. En er staan nog meer te signeren boeken - én dus te ontmoeten mensen - op zijn bucketlist. De erudiete, geboren en getogen Oost-Groninger is altijd nieuwsgierig naar de persoon achter hetgeen hij of zij publiceert. Het leverde de vitale tachtiger interessante contacten op met zowel de plaatselijke huis-tuin-en-keukenschrijver als met (internationaal) schrijvende grootheden. De in Castricum woonachtige Boven ontmoette gevierde auteurs, beroemde sporthelden, spraakmakende politici, bekende presidenten en zelfs een Nobelprijswinnaar in binnen én buitenland. Waarom lukte het Kor Boven altijd een handtekening te bemachtigen en wat drijft hem? Is het in dit geval: wie goed doet, goed ontmoet? Zeggen zijn keuzes iets over hemzelf? En waarom ontroert het gesprek dat Boven had met de in 2005 overleden joods-Oostenrijkse nazi-jager Simon Wiesenthal hem nu nog? Kortom: het verhaal van de oud-supporter van voormalig profvoetbalclub Veendam is op zichzelf al een boek waard!

Deze maand het tweede deel van Kor Boven z’n verhaal over zijn liefde voor het lezen, Dries van Agt aan de lijn, een presidentiële ontmoeting op een museumtrap en meer.

De liefde voor het lezen

‘Waar mijn liefde voor boeken vandaan komt? Dat is begonnen met A. den Doolaard. Ik heb altijd al veel gelezen, als kind al. Tot ik op een gegeven moment het idee kreeg dat het mij wel leuk leek de schrijver te ontmoeten. Dus zocht ik contact en probeerde ik het boek gesigneerd te krijgen. De eerste was dus A. den Doolaard. Het was met de kerstdagen. Ik nam toen een kerststukje voor hem mee. Nadat hij overleden was (1994, KF) kwamen we nog regelmatig bij zijn vrouw. Ik had al zijn boeken. Allemaal door hem gesigneerd. Hij had ook een boek over z’n vrouw geschreven. Wampie. Ze verklaarde later dat ze in haar leven één boek had gesigneerd. Dat was dit boek. Ja, zo is het allemaal begonnen. We woonden al in Castricum. Maar zo rol je van het een in het ander. Als ik een boek koop, wil ik het ook graag laten signeren. Ik weet wel dat als je een boek van Poesjkin, Dostojevski, Tolstoi of Kafka koopt, ik niet meer hoef te zoeken. Ze leven niet meer. Maar als ik een boek koop en ik heb het uit, dan denk ik: leeft die schrijver nog. Zo ja: dan ga ik op zoek. Dan probeer ik contact te krijgen. Allereerst googel ik de naam op internet en voer deze ook in bij Google Alerts. Dan krijg ik meldingen van die naam met bijzonderheden: bijvoorbeeld als er ergens een lezing of presentatie is. Ook zoek ik in het telefoonboek. Of het gaat via via.’

Van Agt en Wiegel

‘Ik had bijvoorbeeld eens een afspraak met Dries van Agt in Den Haag. Ik stuurde een brief naar de uitgeverij. Op een gegeven moment neemt mijn vrouw op een avond de telefoon op en zegt tegen mij: Dries van Agt voor je aan de lijn. Daarna maakten we een afspraak in de Posthoorn in Den Haag. We hadden een gezellig gesprek en hij signeerde het boek. Ik liet hem weten dat mijn indruk was dat hij het goed kon vinden met Hans Wiegel. Dat was ook zo. Dus vroeg ik hem of hij mij in contact kon brengen met Wiegel. Hij zei: bel me maar. Hier heb je m’n telefoonnummer. Maar deze mag je aan niemand geven. Ik liet weten dat ik dat nooit zou doen, ook al krijg ik 10.000 euro. Dat doe ik absoluut niet. Toen ik Van Agt belde gaf hij mij het nummer van Hans Wiegel. Daarna nam ik contact op met Wiegel. Hij werkte toen nog als baas van alle verzekeraars. Dat was ergens in Doorn. We zijn daar bij hem op kantoor geweest. Hij had de koffie en koekjes voor ons klaarstaan. Het was erg gezellig en hij nam alle tijd voor ons. Dus zo rol je van het een in het ander.’ Als ik aangeef dat hij op deze manier zo langzamerhand een behoorlijk netwerk heeft opgebouwd, zegt Boven alsof het gewoonste zaak van de wereld is: ‘Ik denk dat ik tot nu toe ergens tussen de 550 en 600 schrijvers heb gesproken.’

Perestrojka

‘Gorbatsjov signeerde bijvoorbeeld Perestrojka voor me. Hij kwam bij de universiteit in Groningen. Hierover had ik contact met Bosscher. Hij zei dat de zaal helemaal vol zat en ik er niet meer bij kon. Hij raadde me aan naar het museum te gaan omdat Gorbatsjov daar de lunch zou gebruiken. Vandaar dat ik op een zaterdagmorgen al om een uur of negen in Groningen was. Ik dronk koffie in het museum en maakte een praatje met de mensen daar. Die trap in het Groninger Museum gaat op twee manieren naar beneden. Tja, waar moest ik gaan staan. Aan de linker- of de rechterkant om Gorbatsjov te treffen? Ik had bedacht dat ik daarom maar helemaal vooraan moest gaan staan. Nou, tegen half een kwam de zaak voorrijden. Alle hoogwaardigheidsbekleders waren erbij. De commissaris van de Koningin, de burgemeester en noem maar op, maar ook bewaking en politie. Nou ja, van alles en nog wat. Ik stond dus vooraan bij die trap met het boek in m’n ene hand en een pen in de andere. Op een gegeven moment doe ik een stap naar voren en zei: ‘Mister Gorbatsjov will you sign your book for me?’ Ze bleven allemaal staan, keken en lachten. Gorbatsjov lachte ook en zei: ‘Yes, I will do’. Kor nu nog nagenietend: ‘Moet je nagaan. Signeerde hij daar ter plekke het boek voor me. Ik had nog een geluk. Er was een ook een fotograaf aanwezig uit Hoogezand, die voor het Dagblad van het Noorden werkte. Deze maakte van het moment een foto. Ik kon moeilijk tegen Gorbatsjov zeggen: gaat u daar maar even staan om met me op de foto te gaan. Maar ook van deze korte ontmoeting heb ik dus een foto. Bij zoiets als dit heb ik altijd het idee: als ik het niet probeer weet ik zeker dat het niet lukt. Mensen zeggen achteraf weleens tegen me: was je niet bang dat je opgepakt zou worden? Nou ja, ze hadden me hooguit op de grond kunnen leggen. Maar dan had ik het wel geprobeerd. Of de bewaking toen niet kwam aansnellen? Nee hoor, ze deden helemaal niks. Ze bleven rustig staan. Of ze aan mij konden zien dat het wel goed zat? Dat ik betrouwbaar was? Weet je, ik had bij het streekblad bij ons in Castricum een perskaart geregeld. Het plaatselijke krantje zeg maar. Op die kaarten zaten groene of blauwe stippen. Dat wist ik niet. Maar op die van mij zat een blauwe stip. Het bleek dat de bezitters van zo’n kaart bij de persconferentie mochten zijn.’ Schaterlachend: ‘Stond ik daar met mijn klein fototoestelletje tussen al die professionele fotografen die voorzien waren van camera’s met de grootste telelenzen. Ik dacht: ik ga er gewoon tussen staan, wat kan mij het schelen. We kregen ook nog een rondleiding met Gorbatsjov door het museum. Ik ontdekte toen ook dat bijvoorbeeld die mensen van het NOS-journaal met hun camera’s werkelijk overal doorheen rammen. Zonder sorry te zeggen duwen ze gewoon iedereen aan de kant. Ze zijn heel brutaal. Ja, dat moeten ze ook wel zijn anders kunnen ze hun werk niet doen. Dat begrijp ik wel. Al met al was het een leuke ervaring.’

Volgende maand het derde deel van Kor Boven z’n verhaal over twee heel bijzondere ontmoetingen en meer.

Hans Nijland

Maandagmorgen 20 september heb ik de langst zittende clubdirecteur van Nederland op bezoek gehad. Hij zag bij FC Groningen tussen 1996 en 2019 de voetbalindustrie met eigen ogen exploderen. Onderzoeksjournalist (VI) Tom Knipping schreef de biografie van Hans Nijland. Op de achterflap van het boek is te lezen dat voetballers handelswaar werden en dat Hans in het boek verslag doet van zijn belevenissen achter de schermen van de grootste entertainmentindustrie. Hij neemt de lezers mee naar de onderhandelingstafels. Boerenbluf op de transfermarkt.

Wat veel mensen niet weten is dat Hans Nijland de allereerste cosponsor was van BV Veendam. Hij kwam in het verleden vanuit zijn toenmalige woonplaats Hoogezand als jeugdige supporter al (op de fiets) naar De Langeleegte. Hij had toen meer met Veendam dan met FC Groningen. Ergens zijn die warme gevoelens voor Veendam altijd wel gebleven. Hij voetbalde zelfs nog een blauwe maandag bij Veendam 1894 en was in die hoedanigheid mijn teamgenoot. Vanaf dat moment heb ik de carrière van Hans op afstand gevolgd. Ik heb veel respect voor hetgeen hij allemaal heeft gedaan en betekend voor FC Groningen. Als een sterke persoonlijkheid heeft hij zeer lange tijd deze club succesvol geleid en verder mee vooruit geholpen. Hij overleefde 23 jaar lang in de voetbaljungle.

Echte Veendamsupporters zullen zich afvragen of Hans (FC Groningen dus) de betaaldvoetbalclub in de Parkstad niet de helpende hand had kunnen toesteken toen het in 2013 op omvallen stond? Daarover (en veel meer) heb ik Hans twee jaar geleden mogen interviewen. Zijn realistische en openhartig verhaal staat in mijn boek ‘De Langeleegte huilt, waar het eens weer zal lachen…’.

Na het uitwisselen van onze boeken zetten we lopend koers naar De Langeleegte voor een rondleiding en het ophalen van herinneringen. Ik laat Hans de ontwikkelingen zien ten aanzien van het nieuwe leer- en sportpark. Als we over de nieuwe loper langs het clubgebouw van Veendam 1894 lopen, is Hans onder de indruk van wat er tot nu toe gerealiseerd is. Ik vertel wat de filosofie achter de campus is. De combinatie van leren en sporten op één groot complex. Veendam beweegt! Toegankelijk kunnen sporten voor alle leeftijden in de Skills Garden. Een beweegpark voor iedereen. Als we op het hoofdveld staan, zegt Hans enthousiast: ‘Indrukwekkend! Wat een fantastische accommodatie heb je hier straks. En wat een mogelijkheden en kansen liggen er voor amateurvoetbalclub Veendam 1894! Ik kom zeker nog een keer kijken, ook omdat mijn kleinzoon hier in de jeugd speelt.’

Veendam 1894 zorgt voor daverende verrassing in bekertoernooi!

De geelzwarten troeven WVV op alle fronten af in bekercompetitie: 3-1!

Veendam 1894-trainer Wietse de Blois was vooraf ook nieuwsgierig naar waar zijn jonge ploeg op dit moment zou staan. ‘We hebben niks te verliezen in deze bekerconfrontatie tegen een klasse hoger spelend team. Ik zie deze wedstrijd gewoon in het licht van de voorbereiding op de competitie. Ik wil mijn jonge spelers, die bijvoorbeeld net geen hele wedstrijd aankunnen, na 75 minuten kunnen wisselen.’ In de vorige bekerwedstrijd tegen zaterdag tweedeklasser Gorecht (2-2) was de gemiddelde leeftijd van de geelzwarte formatie 18,5.

Er waren meer mensen op dit bekerduel afgekomen om te kijken hoe tweedeklasser Veendam 1894 het tegen eersteklasser WVV zou doen. Hoe zouden op dit moment de krachtsverhoudingen zijn tussen beide Oost Groninger voetbalclubs? De bezoekers op De Langeleegte zijn deze middag nieuwsgierig naar het gebodene op het veld. Hoe staat de vlag er op het voetbaltechnische gedeelte bij beide historische voetbalverenigingen nu bij.

Na afloop zou je op basis van wat iedereen gezien heeft, kunnen concluderen dat de Winschoter Roos voetballend ietwat aan het verwelken is, terwijl in de Parkstad de jonge bomen eventjes tot in de voetbalhemel reiken. De overwinning van de Veendammers was even knap als verdiend. Of zoals teammanager Alex Langeland het verwoordde: ‘De ene week zal het top zijn, de andere week misschien weer flop. Het is maar net hoe dit jeugdige team hiermee omgaat.’

In de eerste helft van de wedstrijd gebeurde er niet al te veel opwindends. WVV leek een licht optisch overwicht te hebben, maar was zelden écht dreigend. Veendam 1894 daarentegen kwam er wel enkele keren dreigend uit. In de beginfase leverde dat een paar grote kansen op, waarbij met name Robin Mik de 1-0 op zijn schoen had. Jammerlijk verdween zijn inzet hoog over. WVV drong verder aan zonder echt gevaarlijk te worden. De Winschoters dwongen een aantal corners af, zonder dat het publiek uitgespeelde mogelijkheden telde. De geelzwarten bleven in de omschakeling veel dreigender. Gegroepeerd als een trekharmonica trad het de hoger aangeslagen tegenstander als één team tegemoet. Samen aanvallen, samen verdedigen. De veldbezetting was uit het boekje. Collega fotograaf Bert Woltjes, die al sinds 1983 voetbalfoto’s maakt en dus recht van spreken heeft, vond dat WVV verdedigend wel ‘aardig stond’. Hij zag dat op slag van rust WVV na een uitbraak tot scoren kwam. Jessy Veit trof namens de Winschoters de roos. Hoe zou de jeugdige brigade van Veendam 1894-oefenmeester De Blois hierop reageren? Het was namelijk op een psychologisch uiterst slecht moment.

Het enige juiste antwoord volgde na de hervatting. Hoewel? Jeremy van Dijk ontving kort na de thee van scheidsrechter Schram een gele prent. Heel even leek de arbiter de aandacht op zich te vestigen, maar indringend fluitend leidde hij de verder sportieve confrontatie toch naar een goed einde. De kans dat Veendam zich voorbij WVV zou voetballen, leek een stuk kleiner te worden toen sterkhouder én aanvoerder Leon Kuiper geblesseerd het veld moest verlaten. Toch weerden de nog jongere invallers zich kranig en toonden de geelzwarten als team veerkracht. Uit een knap afgedwongen hoekschop, genomen door een van de uitblinkers in dit duel: Ryan de Bruijn, kopte de interim-aanvoerder Jeremy van Dijk bij de tweede paal heel beheerst de gelijkmaker binnen. Het was diezelfde Van Dijk die met een uitstekende dieptepass even later spits Jeffrey Peters aan het werk zette. De ingevallen, razendsnelle aanvaller wist er wel raad mee. Hij zette door en wist twee Winschoter verdedigers van zich af te schudden om daarna uiterst koelbloedig in de verre hoek raak te schieten. De Veendam-aanhang keek z’n ogen uit. Wat gebeurde hier? De tweedeklasser op voorsprong tegen een hoger aangeslagen tegenstander? De eersteklasser zou toch wel orde op zaken stellen? Die intentie was er zeker. Voorzichtig en soms omzichtig werd er aangedrongen. Veendam-doelman Thijs Graver had het bij hoge ballen soms moeilijk, maar stond daarna steeds op de goede plek. WVV produceerde slechts enkele afzwaaiers. Twee keer waren de in het wit spelende gasten dichtbij de gelijkmaker. Een kopkans ging nét naast en een schot nét over. In de slotfase werd wederom Jeffrey Peters het goudhaantje. In de omschakeling werd hij vanuit het achterveld aangespeeld. Hij startte vanaf eigen helft, omspeelde zeer bekwaam de doelman van WVV en schoot de wedstrijd in het slot. De definitieve knock-out van de zwaargewichten versus de lichtgewichten. Jong tegen ervaring. Het was een zeer effectieve invalbeurt voor de 21-jarige rappe aanvaller. De jonge Veendammer ploeg speelde de wedstrijd daarna heel volwassen uit. Iets waar alle Veendam-volgers alleen maar bewondering voor konden hebben.

De analyse was na afloop in het feestende Veendammer kamp glashelder. Veendam-trainer Wietse de Blois hierover: ‘Het is een verdiende overwinning. Ik ben trots op mijn jeugdig elftal. Niet alleen over het resultaat ben ik meer dan tevreden, nee, ook over de uitvoering van het technische gedeelte en het tactische plan. En al helemaal hoe we als team geopereerd hebben!’ Ook doelpuntenmaker Jeffrey Peters kijkt met een zeer tevreden gevoel terug op zijn inbreng. Hij blikt terug op zijn fraaie treffers: ‘Hoe het kan dat ik zo supersnel ben? Ha, ha, dat zit in de genen!’

Natuurlijk weet je niet hoe het de volgende week zal gaan. Wat wel zeker is, is dat de moraal aan Veendammer zijde groter is dan die aan de kant van de Winschoters. Waarvan akte!

Pelikaan S maatje te groot voor Veendam 1894 in beker

De ene voetbalweek is de andere niet. Veendam 1894 kon aan De Langeleegte niet nogmaals voor een stunt zorgen. Zaterdageersteklasser Pelikaan S was in een eenzijdige bekerwedstrijd te sterk voor het gehavende team van trainer Wietse de Blois. Zoals eigenlijk wel te verwachten viel. Liefst een viertal basisspelers moest in de late zaterdagnamiddag van 18 september verstek laten gaan. ‘Aan anderen te laten zien dat ze volwaardige stand-ins kunnen zijn,’ aldus de Veendammer oefenmeester vooraf optimistisch. ‘Maar we zijn bij lange na niet op volle oorlogssterkte.’

De geelzwarten konden niet veel meer dan tegenhouden en loeren op een succesvolle tegenstoot. Het was in de beginfase veelal eenrichtingsverkeer richting Veendam-doelman Thijs Graver. Toch kwamen de gastheren er enkele keren gevaarlijk uit. Het bleef evenwel bij een schaarse counter. De sterk spelende linksbuiten van de gasten uit Oostwold (Westerkwartier) Joshua Sion (zoon van oud-FC Groningen-speler Romano Sion), opende na 20 minuten de score. Met een intikkertje bij de tweede paal tekende hij voor de 0-1. Na een half uur spelen schoot Fabian Stevens namens de formatie van coach Jan Schulting van afstand. In de rebound waren de gasten attent. De treffer werd echter wegens buitenspel geannuleerd. Kort voor rust leek Veendam 1894 zowaar twee keer dichtbij de gelijkmaker. Dinand de Jonge dook beide keren zeer dreigend op voor de doelman van de roodwitten. Helaas kon de zeer jonge, talentvolle aanvaller net niet vol doorhalen.

Tien minuten na de pauze scoorde de ploeg van trainer Jan Schulting uit een kluts de 0-2. Jan Hooiveld gaf het laatste tikje. Daarmee viel de wedstrijd eigenlijk in het slot. Ondanks dat Jeffrey Peters voor de Parkstedelingen na de thee zijn opwachting mocht maken. Ook hij brak een aantal keren gevaarlijk door de laatste linie van de gasten, maar meer dan wat plaagstootjes waren het niet. Nadat de al eerder genoemde Joshua Sion in de zestien was gevloerd en de scheidsrechter terecht naar de stip wees, tekende de aanvoerder van Pelikaan S, Fahim Bellghroub, voor de definitieve genadeklap: 0-3. Het was in de 56ste minuut maar iedereen had wel in de gaten dat de thuisploeg niet bij machte was het tij te keren. Toch had het veelzijdige talent Ryan de Bruijn de aansluitingstreffer voor de gastheren kunnen maken. Hij kapte zich met een knappe actie vrij in het vijandelijke strafschopgebied, maar krulde de bal net naast de verkeerde kant van de paal. Een afgeslagen corner aan de andere kant betekende de uiteindelijke eindstand. Johnny de Vries werkte namens de Oostwolders de bal tegen de touwen: 0-4.

Na afloop was de ervaren trainer Jan Schulting van de gasten, die ook nog eens een BV Veendam-verleden had, behoorlijk weemoedig. Vooral toen ik hem vroeg naar de tijd dat hij zelf aan het technische roer stond bij de profclub aan De Langeleegte. Dat er volgens insiders onder zijn leiding in de periode 1994-1997 het beste voetbal ooit werd gespeeld door de geelzwarten. ‘We zaten als technische staf aan dezelfde kant waar we nu ook zaten. Maar inderdaad, wat speelden we destijds goed. Ik had ook uitstekende voetballers. Wiekens haalde ik bijvoorbeeld naar achteren. Mac Andrew, Prinsen, Oosting, Slor, Radomski, Meijer en Ilie posteerde ik in de punt op het middenveld. Een goed voetballend elftal. Jammer dat het later niet doorging met dat hoofdklasse-verhaal. Ik zou trainer worden, maar was bijzonder aangeslagen toen die doorstart uiteindelijk niet doorging. Kun je je voorstellen hoe de echte Veendamsupporters dat in 2013 moeten hebben gevoeld.’

‘Er spelen nu in dit team van Pelikaan S een paar voetballers met een Veendam-verleden. Jelle Wagenaar deed vandaag niet mee en Angelo Zimmerman viel na rust in.’ Over de wedstrijd, die eigenlijk geen echte wedstrijd was, zei Schulting het volgende: ‘Voor ons stond er eigenlijk al niets meer op het spel. We wonnen van Gorecht met 2-0 en van WVV met 3-0, zodat we bij voorbaat al door waren in de beker. We wilden er daarom graag een open wedstrijd van maken. Een lekkere wedstrijd op echt gras met van beide kanten aanvallend voetbal. Toch kan ik er wel respect voor opbrengen dat Veendam 1894, als underdog, achterover gaat leunen en vanuit een gesloten verdediging op de counter loert. En dat deden ze af en toe best knap. Het had zomaar bij rust 1-1 kunnen zijn. In de competitie treffen we straks ook teams die inzakken en ons het initiatief laten. Wij met onze kwaliteit moeten daar dan de oplossing in vinden en er doorheen spelen. Toch vind ik dat mijn ploeg de dominantie in deze wedstrijd in meer goals had moeten omzetten.’

Daarna ging Jan Schulting even in gesprek met Willie Sagel en Gerard Roemeling, die als oud-Veendamsupporters ook bij deze bekerconfrontatie aanwezig waren. Hij haalde herinneringen met ze op. Ook oud-SC Veendamsemiprofspelers Jan Lubben en Wout Bosman werden aan De Langeleegte gespot.

Wordt vervolgd. Volgende week zondag de competitieouverture tegen ASVB op het heilige gras van De Langeleegte. Een nieuwe week met weer nieuwe kansen voor de boys van Veendam 1894-trainer Wietse de Blois.

Tactisch schaakspel aan De Langeleegte levert saaie remise op

Veendam 1894 en ASVB schotelden de aanwezige toeschouwers bij het eerste competitietreffen aan De Langeleegte een weinig verheffend schouwspel voor. Wellicht dat er bij beide teams een beetje spanning op zat bij de ouverture om de knikkers. Feit is dat beide formaties het publiek zelden in vervoering konden brengen met sprankelend en aantrekkelijk voetbal. Onder de kijkers hoorde je vaak: ‘Wat wordt er veel balverlies geleden, wat wordt er gegrossierd in foute passes en nauwkeurig is het allemaal niet.’ De eerste helft werd afgesloten met een bloedeloze 0-0. Er zat tot dan toe kraak noch smaak aan de wedstrijd. De geelzwarte pionnen zakten ver terug en de Witte Muizen werd het initiatief gegeven. De combinaties op de hooggemaaide grasmat leidden aan beide zijden zelden tot doelrijpe situaties. Of zoals een aanwezige voetbalbaldeskundige terecht opmerkte: ‘De eindpass liet te wensen over.’ Verdediger én uitblinker Leon Kuiper wist in de 13de minuut met een met gevoel genomen vrije trap de doelman van de gasten tóch te dwingen tot een noodzakelijke redding. Zijn inzet werd net over de lat getikt. De Blijhamsters leken halverwege het eerste bedrijf de overhand te krijgen. Rond de 25ste minuut ging een schot van afstand net naast. Voor de Veendammers gelukkig langs de goede kant van de paal. Het wachten in het duel was op enige creativiteit om een doorbraak te forceren in de verdedigende stellingen. De uitblinkers waren echter deze voetbalmiddag in de achterste linie te vinden.

Na de thee een beetje van het hetzelfde laken een pak. Veel foute passes en weinig uitgespeelde aanvallen. Illustratief waren spelers die vrije ballen, die als voorzet bedoeld waren, tot enorme afzwaaiers promoveerden. Waar waren toch de dartele veulens uit de stal van trainer coach Wietse de Blois van de voorbije weken? Ze maakten nu als stevige werkpaarden soms rare sprongen op het groene voetbalbord. Toch kwamen de geelzwarten na 65 minuten op voorsprong. Een goede voorzet werd door Robin Mik op de paal gekopt waarna spits Jeffrey Peters precies op de goede plaats stond om de terugkaatsende bal binnen te schieten. Lang konden de geelzwarten niet van de voorsprong genieten omdat vier minuten later de bal aan de andere kant op de stip lag. Een ongelukkige handsbal was de aanleiding. Namens ASVB wist Thijs Hateboer met dit presentje wel raad (1-1). Hier bleef het bij. Rolder Boys-trainer Rick Slor, die ook op de tribune zat, zal voor de volgende week als Veendam in Rolde moet aantreden, niet veel wijzer zijn geworden. Hij zal waarschijnlijk ook weten dat de Veendammers veel beter kunnen, dan wat ze vanmiddag hebben laten zien. Of zoals iemand zei: ‘Teveel jongens speelden onder hun niveau.’ Benieuwd welke tactische variant grootmeester Wietse de Blois dan uit de hoge hoed gaat toveren. In ieder geval is dan zijn elftal aan zet voor een goed resultaat.

Schrijfcursus

Ik heb de opleiding 'Korte Verhalen Schrijven' bij de NHA met goed gevolg afgerond. Met dank aan de prettige en professionele begeleiding van mijn schrijfdocente Deniece Wildschut!

Ik vorder gestaag met het optekenen van de familie-Fleurke historie. Tot nu toe leverde het al enkele mooie verhalen op en mocht ik al een paar bijzondere en oude foto’s ontvangen. Zie hiervoor mijn eerdere oproepen van de afgelopen maanden.